'Rain forest'

Als ik vandaag wakker wordt ben ik al moe. Geen idee waarom, want ik slaap veel meer als thuis. Na een bijzonder ontbijt (half koude toast met keiharde boter, hele vieze roerei en een gefrituurde vis met aanmaaklimonade) gaan we met de taxi naar “Rain forrest”. Dit is een park waar je een aantal dieren kunt bekijken en waar me kunt ziplinen. Nou dat laatste gaan we als eerst doen. Via een net moeten een aantal meter omhoog klimmen om op een metalen frame te komen. Daarna moeten we glijdend aan een lijn naar de overkant. Vervolgens via een touw naar de overkant met twee touwen aan de zijkant ter ondersteuning. Vervolgens over een touw met aan de bovenkant om de meter een hangend touw. Dood eng. Eerst wilde ik niet en gewoon via de brug naar rechts, maar, aangezien iedereen het deed, ging ik toch. DOODENG!!! Nadat ik het gedaan had was ik best wel van slag. Ik vond het echt heel eng. Zegt die man vervolgens dat we weer via dezelfde weg terug moeten. Nou echt niet. Ik ben naar beneden gegaan. Conclusie: dit is niet geschikt voor mij. Veel te eng.

Nadat de rest het parcours heeft afgemaakt (nou ja, zowel papa als mama moeten ook afhaken omdat de combinatie van hitte en inspanning er voor zorgen dat ze duizelig worden) gaan we even wat drinken. We hadden chips meegenomen en dat mogen we gewoon in het restaurant opeten. Geen enkel probleem. Cola kost hier 40 cent per flesje.

Als we weer volledig gehydrateerd zijn gaan we verder het park in. Ze hebben apen die echt heel zielig zijn. Ze zitten in een super klein kooitje van metaal, waarin niks natuurlijks hangt. Dan gaan we de grote vogelkooi binnen. Die is heel gaaf. Een aantal verschillende vogels zit er in grote verblijven, waar ze ook uit kunnen. Er staat een grote boom in waar ze in kunnen gaan zitten. We krijgen een handje zonnebloempitten en de duiven komen op ons af. Ze zijn zo tam dat ze op je komen zitten, je kunt ze aaien en oppakken. Ook is er een

kaketoe die bij je komt zitten en hello zegt. Op het moment dat ik zeg dat we vrienden zijn begint hij te lachen. Ik vraag de verzorgers of hij ook de zaadjes mag (aangezien Ravi er zo gek op is). De verzorgers weten het niet, maar ik mag het proberen. Hij vind ze heerlijk.
Dan vraagt een van de medewerkers of we ook nog een slang willen vasthouden. Nou als ik hier toch ben. Wat een mooie beesten zijn dat toch. De grote python is helaas aan het vervellen, dus die mogen we niet vasthouden. Maar een kleintje kan wel. Heel gaaf.

Na Rain Forest gaan we naar de kartbaan. Voor ons is net een groep Japanners aan de beurt. Ze gaan als slakken over de baan. Dan zijn wij aan de beurt. Roda, haar broer, mama en Willem gaan racen tegen wat onbekenden. Willem racet iedereen voorbij. Met de taxi gaan we terug naar het hotel. Ik ben uitgeput en toe aan een middagslaapje.

Na een uurtje slapen voel ik me iets beter, dus ga ik mee naar de basiliek. Hier valt het ook weer op hoe gelovig de mensen zijn. We moeten ruim een half uur in de rij staan om het beeld van Santa Niño aan te mogen raken. Het is wel prachtig. Ondertussen horen we vanuit de basiliek steeds dezelfde gebeden in het Engels: een van de nonnen is een rozenkrans aan het bidden. De kerk zit vol met mensen die mee doen. Buiten staan allerlei vrouwen met kaarsen te koop. Deze kan je kopen en dan steken de vrouwen ze aan terwijl ze voor je bidden. Dat doen we niet, maar natuurlijk steken we hier wel zelf een kaarsje aan.
Verderop is het eerste kruis te zien dat hier in 1521 heen is gebracht. Ook daar gaan we even kijken. Een prachtig groot kruis. Als we over het terrein terug willen moet de beveiliger weer in mijn tas kijken. Hij zegt tegen me: “You are so tall!”. Hij brengt onder woorden wat ik zo ongeveer iedereen zie denken. Tsja, daar kan ik toch niets aan doen.
Bij de souvenirkraampjes kijkt mama nog voor een rozenkrans voor haar vriendin. Ondertussen worden we lastig gevallen door opdringerige verkopers en broodmagere, super vieze kindjes die bedelen. Mijn hart breekt, maar het geven van geld heeft geen zin. Moeilijk hoor.
We stappen in de taxi om naar het winkelcentrum te gaan waar we op de eerste dag lunchten. Het blijft ongelofelijk hoe goedkoop die taxi’s zijn. En hoe ze het voor elkaar krijgen om zonder schade door de verkeerschaos hier te manoeuvreren. Daar eten we

lekker bij een grillrestaurant. Het eten is niet echt Filipijns, maar het toetje, leche-flan wel. Erg lekker. Na het eten terug naar het hotel en naar bed. Ik ben alweer moe.