In de file

Vanochtend was ik om 6 uur al wakker. Spannend! Zenuwachtig! Ik ben wel 10x naar de wc geweest.
Inchecken van bagage ging vrij soepen. Wat ongelofelijk moeilijk om afscheid te moeten nemen van mijn meisjes! Voel me toch even de slechtste moeder ter wereld. Veiligheidscheck ook ok (alleen mijn moeder was kennelijk zeer verdacht). Nog even lunchen en weer plassen en daarna wachten om te boarden.

Bij het inchecken bleek al dat ik ver weg van iedereen zat. Willem en Roda mochten, als pasgetrouwd stel van plek wisselen om bij elkaar

te zitten, Tata en Mama zaten ook bij elkaar en gelukkig was er een vrouw die wilde wisselen. Helaas stond mijn computer toen om Chinees, daarna op kinderstand en toen deed het geluid het niet. Ook bleek mijn stoel niet achterover te willen. De vlucht viel me tegen omdat ik vanwege deze dingen niet kon slapen of echt ontspannen. Maar de vlucht viel ook mee omdat ik genoeg beenruimte had, af en toe lekker naar Willem en Roda kon lopen en het eten heerlijk was.

De turbulentie op het laatst was erg vervelend, maar met slecht 10 minuten vertraging zijn we veilig geland in Hongkong. (Waar ik de zeer streng kijkende douanier van slag maakte door met mijn door verkoudheid hese stem gedag te zeggen: hij ging er spontaan van lachen).