Keniaans verlovingsfeest

Ik heb al veel van de Keniaanse cultuur mee gekregen, en nu ook een verlovingsfeest. En dat gaat er wel iets anders aan toe dan in Nederland.

Sophie (een Duitse intern) en ik mochten mee met de bestman van de bruidegom. Vrijdagavond vertrokken we vanuit Nairobi richting Nakuru, waar we bij een vriend van hen zouden slapen. Onderweg werden we gestopt door de politie, een normale controle. Toen ze echter door hadden dat er blanken in de auto zaten, werd de auto uitvoerig geinspecteerd op mankementen. Voor even voelde ik me een beruchte crimineel, met de zaklamp vol op je gezicht gericht. Na wat onderhandelingen (we hadden een advocaat bij ons) mochten we doorrijden. De volgende ochtend zouden we om 6 uur ’s ochtends verder rijden richting Naivasha. Dit werd uiteindelijk 8 uur, wat voor Keniaanse begrippen nog redelijk op tijd was. Onderweg werden we weer een aantal keer aangehouden en werden we zelfs beboet voor 10km te hard rijden. Je betaald hier 1000Ksh (+- €8,50) voor elke kilometer die je te hard rijdt, dus dat zou een behoorlijk bedrag zijn geweest. Maar een van de Kenianen die ook mee was had een vriendje op het politiebureau werken, dus na een telefoontje konden we doorrijden. Bizar, maar in dit geval wel even fijn. Omdat er file was (joh..) en we natuurlijk ook te laat waren vertrokken, kwamen we pas om 12 uur aan op locatie waar de families eerst verzamelden. Volgens mij was iedereen te laat, dus was het niet zo'n groot probleem. Gezamenlijk reed iedereen naar het familiehuis van de bruid. Een enorm groot huis met een prachtige groene tuin. Voordat we de tuin in gingen, verzamelde alle vrouwen zich bij elkaar, en zo gingen we al dansend en zingend het terrein op. Daarna nam iedereen plaats op de stoelen onder de party tenten en ging de familie van de bruid en van de bruidegom naar binnen. Het was tijd om de prijs van de bruid te bespreken.

Het verschilt per cultuur en opleidingsniveau hoeveel de bruid waard is. Naast een smak geld, moet de familie van de bruidegom de familie van de bruid ook voorzien van goederen. De bruid, Vienna, behoort tot de Kalenjin stam, dus haar familie verwachtte bananen, frisdranken en dekens. Hoeveel ze van alles verwachten is van te voren doorgegeven zodat de familie van de bruidegom zich daarop kan voorbereiden. De bespreking duurde langer dan 2 uur. Vienna zal wel behoorlijk prijzig zijn geweest, gezien ze haar PhD heeft. Al die tijd moesten de mensen wachten op de lunch, en daar werd de

stemming nou niet echt beter op. Dat is dus overal op de wereld hetzelfde ;)

Toen de families eindelijk naar buiten kwamen, was het dan ook een groot feest. De vrouwen van de familie van de bruidegom haalden de bruid op en er werd weer veel gedanst en gezongen. Echt heel leuk om te zien! De bruidegom, Mike, behoort tot de Kikuyu stam. Mike en zijn ouders waren gekleed in de traditionele kleding van de stam, en na de bespreking werd Vienna ook in zo'n zelfde outfit gehesen, omdat ze nu tot de Kikuyu stam behoort.

Er volgde een uitgebreide lunch (inclusief chapati's, jeej!) en daarna was het tijd voor de speeches. Eerst de familie van de Vienna en daarna van Mike. Ik denk dat we wel 3 uur aan speeches hebben gehad. Het begon toen ook nog heel hard te regenen, arme bruid dachten wij nog. Maar gelukkig brengt de regen hier veel geluk! Fijn voor de bruid, minder fijn voor ons want het was door de regen behoorlijk afgekoeld en dan is 3 uur op een plastic stoeltje zitten opeens heel lang! Daarnaast waren de meeste speeches ook nog in het Swahili, dus we kregen er eigenlijk niet heel veel van mee. Natuurlijk hebben we wel mee gelachen met de grapjes (groepsdruk), die Kevin daarna voor ons vertaalde zodat we achteraf konden beoordelen of het ook daadwerkelijk grappig was. Een ding kregen we wel heel duidelijk mee uit de speeches, en dat is dat het geloof hier

een veel grotere rol speelt. In elke speech werd God meerdere malen bedankt voor deze verloving en werd Mike en Vienna verteld dat als ze problemen hadden in hun huwelijk ze altijd tot God moesten bidden. In Nederland is dat toch wel anders. Een ander groot verschil vond ik het contact tussen de bruid en de bruidegom. Ik miste de verliefde blikken tussen Vienna en Mike en de innige momenten. Niet dat ik daar nou zo dol op ben, maar toch.. Het hoort er wel een beetje bij. Het enige moment samen was toen Mike en Vienna een cadeautje aan elkaar gaven.

Uiteindelijk was het tijd voor de presentatie van de cadeaus voor de familie van de bruid. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo veel dekens gezien. Niet alleen de vader, moeder en broer en zussen van Vienna werden overladen met dekens, maar ook alle grootouders, tantes en ooms en neven en nichten. En dan te bedenken dat de vader en moeder van Vienna nog 3 andere dochters hebben,

waarvoor ze dus ook allemaal dekens krijgen als die gaan trouwen..

De dag werd heel feestelijk afgesloten. Het was eerst tijd voor de vader en dochter dans en daarna werd Vienna op een stoel gezet en beladen met dekens en sieraden die bij de Kikuyu stam hoorden. Om haar heen dansten alle vrouwen in een cirkel en Sophie en ik deden ook vrolijk mee. Iedereen was echt zo gastvrij en aardig voor ons. Bij het afscheid nemen van de families kregen wij ook nog een lesos (sjaal) en een pak Keniaanse thee mee. Heel leuk om een aandenken te hebben aan deze lange, maar zeker leuke dag!