Baby olifantjes en giraffen

Grenzend aan Nairobi ligt het Nationale park, een groot natuur reservaat. In het park is ook het David Sheldrick Elephant Orphanage. Dit is een opvangcentrum voor baby olifantjes die hun moeder verloren zijn. In het centrum worden nu 29 olifantjes opgevangen variërend van een aantal maanden oud tot 3 jaar. Wanneer ze de leeftijd van 3 hebben bereikt en genoeg zijn aangesterkt worden ze vrijgelaten in een van de nationale parken in Kenia. Het centrum houdt ze dan nog 5 jaar in de gaten, om er zeker van te zijn dat alles goed met ze gaat. Naast het opvangen en

verzorgen van de olifantjes probeert het centrum mensen er ook bewust te maken welke invloed zij uitoefenen op de stropers die de moeder olifanten vermoorden. Ze geven onderwijs aan scholen en verzoeken de toeristen om nooit meer sieraden of andere spullen van ivoor moeten kopen, omdat je de jacht daarmee indirect in standhoudt. Een super goed initiatief dus!

Elke dag is er een mogelijkheid om de olifantjes tussen 11 en 12 te bezoeken. We mochten plaatsnemen achter een touw en nu was het wachten op de olifantjes. De verzorgens stonden al klaar met de enorme flessen melk. De eerste groep kwam al snel heel enthousiast aanrennen. Begrijpelijk natuurlijk, omdat ze weten dat ze gevoerd zullen worden. Door de gulzigheid van de kleine olifantjes was de fles heel snel leeg, maar ze genoten duidelijk van elke druppel. Na de fles begonnen ze rond te lopen, opzoek naar takjes waarvan ze konden eten. Ze kwamen heel dicht bij en we konden ze gewoon aaien.

Sommige waren nog zo klein. Ze dronken water uit een ton en het is echt heel cool om te zien hoe ze dat met hun slurf doen. Toen een heel kleintje voor mijn neus stond dacht hij even dat mijn hand een lekker blaadje was. Al aftastend met zijn slurf kwam hij er achter dat dit helaas niet het geval was, maar het was wel erg grappig om zijn slurf op mijn hand te voelen. De oudere olifantjes hadden duidelijk meer attitude. Als ze iets niet leuk vonden dan lieten ze dit duidelijk merken door een hard geluid te produceren, de bezoekers schrokken zich dan dood. Soms trokken de olifantjes zich niks aan van alle mensen om hun heen en plaatste ze hun behoorlijk grote derrière midden in het publiek. Er was een modderpoel waar de olifantjes graag in speelde. Soms ging dit er zo fanatiek aan toe dat de modder in het rond spatte en menig toeschrouwer onder kwam te zitten. Gelukkig is dat het allemaal waard als je van zo dichtbij naar kleine olifantjes mag kijken die enorm veel plezier hebben.

Na het olifantencentrum zijn we door gegaan naar de volgende attractie in Nairobi, het giraffe centrum. Dit is gelegen in een klein natuurparkje waar zo’n 10 giraffen leven. Sinds ons bezoekje aan Hells Gate, waar we tussen de dieren konden fietsen, ben ik echt enorm fan van giraffen, dus bij het idee dat ik een giraf kon aaien werd ik echt enorm enthousiast. Het zijn zulke mooie dieren. Wellicht wordt het na 3 jaar zelfs eens tijd om afscheid te nemen van mijn beruchte panterprintje op mijn iPhone en nu voor de giraffe variant te gaan. Maar laten we geen overhaaste beslissingen nemen.

Op het verhoogde uitkijkplatform stonden we oog in oog met de giraffen. Mijn enthousiasme werd nog groter toen we brokjes kregen om de giraffen te voeren. Ik was zo blij als een klein kind. Giraffen hebben echt een enorm lange tong waarmee ze maar al te graag het brokje uit je hand pakken. Wat achterblijft is een slijmerige hand, maar it was totally worth it!