Een waar paradijs

Na hard werken in de sloppenwijken, hadden we nu iets heel leuks in het vooruitzicht. Omdat we ook de andere kant van het land wilde zien, besloten we om op mini vakantie te gaan naar Mombasa, een grote stad aan de kust van Kenia. We namen de nachtbus van Modern Coast vanuit Nairobi, wat echt prima te doen was. We kregen zelfs nootjes en een flesje water onderweg. Helemaal gratis, dus het smaakte extra goed. De bus zou om 6.30 aankomen in Mombasa, maar zoals we inmiddels wel weten kom je nooit op tijd aan in Kenia. Rond half 6 schrok ik wakker. We stonden in de middle of nowhere en hadden uitzicht over een dor landschap. De wielen van de bus bleven maar tollen, we zaten vast. We hebben op dit prachtige stukje

Kenia een uur stil gestaan.. Ik denk dat als er zoiets zou gebeuren in Nederland, ik er behoorlijk geirriteerd over zijn. Maar na bijna 4 weken Kenia kan het je eigenlijk helemaal niks meer schelen, we komen er wel! Uiteindelijk kwamen we 3 uur later dan gepland aan in Mombasa.

Diani Beach
Omdat Mombasa nogal over kwam als een chaotische stad en we daar wel een beetje klaar mee waren, besloten we om meteen door te gaan naar Diani Beach. Dit is een prachtig wit strand ten zuiden van Mombasa. Om er te komen waren we weer 2 uur kwijt, maar dit was het zeker waard. Ons hostel, South Coast Backpackers, heeft echt alle verwachtingen van een hostel overtroffen. Wat een prachtige en rustige plek, precies wat we nodig hadden. Na de lunch gingen we meteen naar het strand. Het is echt een prachtig wit strand met een helder blauwe zee. En het beste van allemaal, er was bijna niemand!

Snorkelen
We hebben het Kisite-Mpunguti Marine National Park bezocht rondom Wasini Island, wat dichtbij de grens met Tanzania ligt. Op de boot hadden we prachtig uitzicht over de zee. We kregen de instructies voor het snorkelen en toen was het tijd om met flippers en al de zee in te gaan. Eenmaal in het water raakte ik echt compleet in paniek. Ik vond het dood eng om met mijn oren onder water te gaan, iets wat ik de afgelopen 21 jaar steeds heb moeten vermijden in verband met oorontstekingen. Ook al droeg ik oordopjes om mijn oren te beschermen, voelde het voor mij gewoon bijna onnatuurlijk om met mijn oren onder water te gaan. Na 10 minuten gesparteld te hebben als een verzopen kat kalmeerde ik eindelijk een beetje en durfde ik steeds langer met mijn oren onder water. Het is echt zo ontzettend gaaf om de vissen en het koraal te zien, echt fantastisch! Als je rustig bleef drijven zwom je echt letterlijk tussen de vissen, ze waren dan heel dichtbij. Soms schrok ik me dood omdat een vis zo

goed verstopt zat en dan opeens bewoog. Het koraal was zo mooi, daar kan je wel uren naar blijven kijken. Na het snorkelen hadden we een lunch bij het restaurant Pilla Pipa, een waar paradijs met geweldig uitzicht. Iedereen was zo vriendelijk en het eten smaakte heerlijk. Het was echt een geweldige dag.

Perfect wit strand
Tijdens het snorkelen hebben we Kieran en Kelly uit Engeland ontmoet, neef en tante die samen op vakantie zijn in Kenia. Ze hadden ons uitgenodigd om de volgende dag bij hun hotel langs te komen. We hebben het enorm gezellig gehad en veel gepraat over verschillende culturen. Kelly is opgegroeid in Nairobi en heeft daar tot haar 12e gewoond. Ze kon ons veel vertellen over haar jeugd, maar zei dat er inmiddels wel veel veranderd was. Kelly trakteerde ons op een lunch in het hotel. Dit was in de vorm van een buffet en we hebben echt onze ogen uitgekeken. Ik kon niet stoppen met wauw zeggen. Dat klinkt misschien een beetje raar voor een meisje dat menig buffet op een cruiseschip heeft gezien, maar na al die tijd gespendeerd te hebben in de sloppenwijken van Nairobi en elke dag ugali met sukuma wiki voor lunch gehad te hebben pas je je standaards snel aan. We hebben enorm genoten van de heerlijk gekruide rijst, groenten, vis, heel veel chapati’s en chocolade brownies en stukjes fruit achteraf. De rest van de dag hebben we niks meer hoeven eten.

Chale Island
De volgende dag besloten we om naar het zuidelijkste puntje van Diani Beach te gaan om Chale Island te bezoeken. Na wat geschreeuw en gedoe met matatu´s, aanbiedingen van opdringerige taxi chauffeurs en vervelende motorrijdens, hadden we eindelijk een tuktuk gevonden die ons voor een goede prijs naar het eind van de weg wilde brengen. De verharde weg stopte al snel en er volgde nog zo´n 10 km gehobbel. We hadden nog niet helemaal bedacht hoe we op het eiland konden komen, maar aan het eind van de weg zagen we een steiger en een boot. Helemaal blij vroegen we of we met de boot mee mochten. Dat was geen probleem, als we elk €50,- betaalden. Op zulke momenten wil je even in het Nederlands eruit knallen “Een, Twee, Drie ...” maar er is hier helaas niemand die de zin af kan maken.. :(. Op het eiland bleek een heel duur hotel te zijn, waar de boot bij hoorde. Goed, de boot was dus geen optie. Maar gelukkig was daar Salim, een 26 jarige local die voor een reisorganisatie werkt op het eiland, maar nu een dagje vrij had en ons wel het eiland wilde laten zien. Op het vaste land hadden we al prachtig uitzicht over de zee en het eiland. Toen was het tijd om de oversteek te maken naar het eiand, te voet door de zee. Met onze tassen boven ons hoofd liepen we door het water. Super cool dat je gewoon naar een eiland kunt lopen. Op het eiland liepen we in onze badkleding door de bossen, echt een prachtige omgeving. Al takken ontwijkend en over boomstammen heen stappend voelde het wel een beetje alsof we op ontdekkingstocht waren op een nog onbekende plek want ook hier was er helemaal niemand. Het kleine strandje waar we uiteindelijk aankwamen was gelegen tussen de rotsen. Met perfect wit strand, fantastisch uitzicht en wij als de enige bezoekers maakte het deze plek echt tot een waar paradijs. We hadden een van de mooiste plekjes van de wereld gevonden en hebben dan ook van elk moment enorm genoten. Het was zo ontzettend aardig van Salim om ons mee te nemen naar het eiland en we hebben veel met hem kunnen lachen. Zijn Italiaans is nog beter dan zijn Engels, dit komt doordat hij het heeft geleerd van de rijke Italiaanse voetballers die het eiland vaak bezoeken. Salim is heel intelligent en leert snel, aan het eind van de dag sprak hij een beetje Duits en Nederlands. Zijn droom is om ooit op Zanzibar te mogen werken en daarvoor is hij nu hard aan het sparen. Om Salim te bedanken voor deze leuke dag hebben we hem ´s avonds uitgenodigd voor het avondeten in ons hostel. Hij had zijn beste kleding aangetrokken en kwam een beetje zenuwachtig over. Om het ijs te breken stelde ik voor om een potje tafelvoetbal te spelen. Wat bleek, Salim had nog nooit in zijn leven een voetbaltafel gezien. Op zulke momenten besef je weer even goed dat hij echt in een totaal andere omgeving is opgegroeid. We hebben een gezellige avond gehad en Salim is echt de aardigste Keniaan die we tot nu toe ontmoet hebben. Ik hoop hem in de toekomst ooit nog eens tegen te komen, maar dan op Zanzibar, als hij zijn droom heeft verwezenlijkt.