Maandag ochtend, 07.30u zoals "van ouds" stap ik op m'n fiets naar het station. Vandaag ben ik weer naar kantoor gegaan. Vroeg, zodat ik samen met Thea in de trein kon zitten en we weer even konden bij kletsen.

Iedereen is blij me weer te zien. Voorzichtig vragen ze hoe het met me gaat. Mijn antwoord telkens weer: "naar omstandigheden goed"
het gek er weer te zijn, maar toch ook fijn.

Laptop is opgestart, eerst maar even m'n mailbox leegwerken.
Dan de Ogone queue, rustig aan, stap voor stap. Ik merk dat ik 3x moet kijken voordat ik zeker ben van de acties die ik doe, soms wel langer.

Veel mensen willen een praatje met me maken, een knuffel geven, aangeven dat ze er voor me zijn. Ze zijn allemaal zo enorm lief voor me. toch valt het me soms wat zwaar, kan ik m'n aandacht niet bij m'n scherm houden.

Na de lunch Sylvia wat uitleg gegeven over StaffTravel, leuk om te doen even een goede afleiding. wel stond er heel veel in de inbox. Niet druk om maken, los laten, ondanks dat ik volle bak zou willen helpen lukt het me niet. Door de gedachte alleen al om alles uit te moeten zoeken merk ik dat m'n hoofd daar niet in mee gaat.

Rond 16.00u vind ik het mooi geweest, het is tijd om in te pakken en naar huis te gaan. Onderweg komen er nieuwe gesprekken opgang, collega's die je nog even willen spreken. Uiteindelijk heb ik om 17.07u de trein weer terug naar Lelystad. Het was een lange dag, intens, en soms ook zwaar. Maar het was goed, heel goed om te afleiding te hebben voor morgen. Morgen ... DE dag van de uitslagen.

Thuis beginnen de zenuwen toch wel toe te slaan. Ik ben weer ongeorganiseerd bezig, ben totaal gesloopt en er komt maar weinig uit m'n handen. De nacht is niet anders dan de nachten er voor, zeer onrustig.