'S morgens om 10.00u staat mam voor de deur.
Samen stappen we in de auto en rijden naar het ziekenhuis.

Na kort wachten ben ik aan de beurt.
Thuis hadden we al afgesproken dat ze mee gaat, 2 horen er toch meer dan 1.

We gaan zitten in de kamer van Dr Fortuin, ook al zo een vriendelijke man.
Hij kijkt op zn computer wat er precies gaande is en wil de plek op mn hoofd zien.
Geen probleem, knot los, hoofd voorover, haar aan de kant.
Hij weet genoeg, ik mag weer gaan zitten.

Hij legt kort uit wat hij gaat doen;
De vlek snijd hij weg, dan moet hij de huid met hechtingen bij elkaar brengen. De hechtingen mogen er na een dag of 10 uit.
Het weefsel sturen ze naar het lab en met een week moeten ze de uitslag hebben.

Hij is het er mee eens dat ik eerst naar India moet gaan, kort na dat ik terug ben zal ik dan geopereerd gaan worden.
Ik vraag nog hoelang de procedure duurt, hij verwacht dat het niet langer dan 20 minuten zal zijn. Dat valt me nog heel erg mee.

Binnen een paar minuten staan we weer buiten, een briefje in de hand met instructies voor het inplannen van de operatie.

De assistent kan me inplannen op 29 maart.
Helaas, dan zit ik nog in India (zie briefje!!!!)
De volgende optie is 12 april. Prima, geen probleem, zet maar in de agenda, ik zal er zijn.

Mam en ik zijn het er over eens dat het fijn is dat ze zo snel alles oppakken en dat de chirurg een fijne man is. In de stad drinken we een kop koffie met een stuk taart voordat ik weer naar huis moet om te werken, want ook dat gaat gewoon door.