Trekking dag 2: the Gringo killer

Vandaag staan we vroeg op voor wat waarschijnlijk de zwaarste dag wordt. We gaan stijgen tot 4600 meter hoogte waar we de Salkantaypas oversteken. Het hoogste punt dat we kunnen bereiken bij de Salkantay berg zonder te gaan bergbeklimmen. Een prachtige berg waar helaas veel bergbeklimmers zijn omgekomen bij hun poging om deze berg te bedwingen.

Via de slingerweg “the Seven Snakes” door de locals ook wel de

“Gringo killer” genoemd starten we de dag. Het is een pittige route maar Roy stopt regelmatig om te checken hoe het met iedereen gaat en zijn tempo is goed te volgen. Na de Gringo Killer blijven we stijgen via een aantal kleine pampa’s (vlaktes), tussen besneeuwde heuvels en paden bereiken we aan het eind van de ochtend na bijna zes uur hikende top. Ondanks alle pijntjes en Inca toilet avonturen komen Ester en ik als eerste na onze gids boven. Een prachtig uitzicht en voelt echt als een overwinning dat we dit bereikt hebben. Nadat we allemaal een t-shirt hebben gekregen met “Seven Snakes Survivor” erop en een paar foto’s hebben gemaakt begint de lange afdaling van bijna 2000 hoogtemeters. Na een paar uur dalen komen we bij onze lunchplek waar we weer worden verwend door de meegereisde chefs. De hoofdchef heet ook Guido trouwens(!). Ons valt deze keer in het bijzonder de pompoen die in deeg gefrituurd is op.

We dalen verder af en zien onderweg nog een condor rondvliegen. Na een lange tocht naar beneden komen we in een steeds groener wordende omgeving totdat we echt midden in de jungle lopen. Uiteindelijk komen we bij onze tentenhuisjes aan voor de tweede nacht. Tijdens het eten gaat het voor het eerst en ook voor het laatst tijdens deze trip keihard regenen. We nemen voor tien sol een warme douche en vallen heerlijk in slaap na deze lange zware tocht van vandaag.