Vandaag trekken we om drie uur ‘s ochtends onze kleren aan voor een lange rit naar de zogenaamde Colca Canyon. Ester heeft al sinds paar dagen last van haar darmen maar op de iets frequentere wc bezoekjes na gaat het goed. We eten ergens bij een boerderij waar ik buiten een heel jonge Alpaca aantref waar ik mijn eerste "Alpaca selfie" maak. We stoppen ook nog op een plek waar je in Zuid Amerika het beste condors kunt zien. Na een half uur wachten zien we in totaal zes of zeven condors langzaam door de lucht omhoog stijgen. Rond tien uur begint onze trekking naar beneden, mooie brede zandwegen die ons langzaam naar beneden brengt. Met al onze bepakking en goed opletten waar we lopen is het best een pittige tocht. Na een rivier moeten we een stijle weg omhoog klimmen voor de wel verdiende Alpaca lunch. Het alpaca vlees doet denken aan Shoarma. Na de lunch lopen we weer door en moeten we nog één keer behoorlijk klimmen. Volgens de gids zijn het 20 zigzag bochtjes naar boven, wij tellen er meer. Voor een korte stop bij een cafetaria / cavia fokkerij lopen we weer door. We lopen door dorpjes waar ze bijna niets hebben, er is een kleine medical post voor de omringende dorpjes in de canyon en waarschijnlijk omdat het zondag is zien we een hele groep mannen op een trapveldje voetballen. Het ziet er heel mooi uit maar wat leven deze mensen sober.



Ook een Nederlands koppel, Niels en Dieuwke, zit in onze groep. We trekken lange stukken met hen op en verbazen ons allemaal over de omgeving. Na een lange afdaling, die behoorlijk te voelen is in onze kuiten, lopen we tegen het begin van de avond de Oasis de Sangalle binnen waar we overnachten. Na een verdomd lekker bord spaghetti Bolognese (die we ook als lunch kregen maar toen met alpaca gehakt) gaan we slapen. Wij slapen samen met het Londense koppel Chris en Liz in een primitief houten hutje zonder licht of vloer. Zolang we een bed hebben vinden wij het prima.