Pisco en de Nascalines

Vandaag begint onze lange reis naar Arrequipa. De bus vertrekt pas om 1 uur dus besluiten we eerst nog even te gaan zwemmen. Nadat we een heerlijke Quinoa salade bij het zwembad hebben gegeten pakken we onze spullen en gaan we naar de bus. Onze reisleider is Jorge, een aardige jongen die voor zijn werk tien dagen reist met Peruhop vanuit Lima tot aan de grens met Bolivia bij Puno en dan weer terug. Daarna heeft hij drie dagen vrij en daarna weer dezelfde trip. Vlakbij Ica stoppen we eerst bij een wijnproeverij waar we allemaal verschillende soorten zoete wijnen krijgen (lijkt een soort rosé) en daarna nog een paar Pisco’s. Pisco’s worden ook van deze zoete druiven gemaakt die niet heel geschikt zijn voor wijn vanwege de zoete smaak. Tijdens het destillatieproces wordt geen andere substantie toegevoegd en het proces is veel korter dan bij het maken van wijn.

We reizen verder met als tussenstop de Nascalines. Na de woestijn komen we terecht in de bergen waar we op vrij smalle wegen langs diepe ravijnen rijden met prachtige vergezichten waarbij de toppen van de bergen scherp aftekenen tegen de heldere blauwe lucht.
We hadden voorafgaand aan ons bezoek aan de Nascalines al besloten om alleen de uitkijktoren mee te pakken maar geen vlucht te maken met een vliegtuig en direct door te gaan naar Arrequipa. Hier hebben we geen spijt van maar hadden wellicht een andere keuze gemaakt als we nog een keer moesten beslissen. De lijnen zijn hooguit vijftien centimeter (!) diep en na ongeveer 2000 jaar nog steeds heel scherp te zien. Een hele bijzondere ervaring. Nadat we in de stad Nasca het Peruaanse gerecht Aijo de Gallina hebben gegeten rijden we de hele nacht door naar Arequipa.