Colca Canyon dag 2

Vandaag vertrekken we om 5 uur weer naar de top. Het zwaarste gedeelte van de trekking. Ester voelt zich behoorlijk misselijk en we zijn pas even onderweg als ze al braakneigingen krijgt. Ik maak me behoorlijk zorgen of we wel door moeten gaan en niet een muilezel moeten reserveren om haar naar boven te brengen. Ester loopt langzaam stapje voor stapje, maar ze loopt door. Het eerste deel is ze veel aan het mopperen en schelden maar samen met een onderweg gevonden bamboestok komen we verder en vindt ze steeds beter haar ritme. Rond zes uur wordt het licht en zien we langzaam de hele canyon om ons heen, onbeschrijfelijk hoe mooi

dat was om mee te maken. Wellicht door het uitzicht maar gezien de misselijkheid en dat ze zoveel last heeft gehad van haar darmen de afgelopen dagen ben ik echt onder de indruk hoe ze naar boven klimt. Ook al klim ik iets rustiger dan misschien zou kunnen om Ester te helpen (wanneer dat dan mag!) blijft het een enorme pittige beklimming met behoorlijk veel stijle trappen tussendoor. Uiteindelijk hebben we het gehaald en ben ik trots op Ester vanwege alle tegenslag maar dat ze toch nog veilig boven is gekomen.

In het dorpje waar we ontbijten zien we voor het eerst mensen die volgens mij niet in klederdracht lopen om op de foto te gaan met toeristen. We rijden door naar een hotspring waar een uurtje mogen zwemmen in een paar baden die worden voorzien van warmbronwater uit de bergen. Een heerlijke plek om de bovenbenen rust te geven na de beklimming deze ochtend.

Na een lunch gaat een deel van de groep al door naar Puno en de rest gaat met ons terug richting Arequipa.

We maken nog een stop bij een soort alpaca en lamareservaat. Alleen betekent dat in Peru dat er kuddes lamas en alpacas door lokale boeren worden gehouden. Deze gaan ‘s avonds terug de stal in en ’s ochtends worden ze weer vrij gelaten in de buurt van de boerderij. Alpaca’s kunnen 20 jaar oud worden maar meestal worden ze na 15 jaar geslacht omdat het vlees anders te taai wordt.

Terug in Arrequipa moeten we nog even pinnen voor ons hotel en daarna eten we alleen nog even een zak chips op met wat fris, pakken onze tas weer in voor de volgende ochtend voor de busreis naar Puno en vallen als een blok in slaap.