Key West!

Toen we vanmorgen wakker werden zagen we dat onze Airbnb-verhuurder ons (eindelijk) een berichtje terug had gestuurd. Hij wist niet hoe dit allemaal had kunnen gebeuren en voelde zich zo vervelend dat hij ons aanbood om nog een nacht extra (gratis) te mogen blijven. Beetje loos aanbod natuurlijk, want iedereen die hier komt heeft een planning en wij vertrekken vandaag dus we maken geen gebruik van zijn aanbod. Was leuker geweest als hij ons de helft van het geld zou teruggeven, maargoed.

We vertrekken tegen 09:00 uur vanuit ons appartement. Vandaag gaan we naar Key West, het meest zuidelijke schiereiland van Florida. Het is zo'n 3,5 uur rijden en omdat we om 14:00 uur een paddletour geboekt hebben moeten we een beetje rekening houden met de tijd. Het schijnt een mooie route te zijn, die van Miami naar Key West, want je rijdt grotendeels over schiereilanden die aan elkaar geschakeld zijn door bruggen van soms wel 7 mile lang. Als we zo'n anderhalf uur gereden hebben doen we eerst even wat boodschappen zodat we de rest van de vakantie gewoon zelf lekker kunnen ontbijten en evt.

kunnen lunchen. Met een auto vol etenswaar vervolgen we onze weg richting Key West. De route is mooi, het water om ons heen is super helder dus naar buiten kijken verveelt geen moment!

Omdat we onderweg dus een boodschappen-stop hebben gemaakt en ergens een poos moesten wachten omdat de brug open stond komen we rond 13:15 uur aan in Key West. We slapen vannacht in een Youth Hostel, op een slaapzaal. Een nieuwe ervaring voor ons allebei, dus ik ben erg benieuwd. Het inchecken gaat snel en we krijgen allebei een stapelbed aangewezen. Anne slaapt aan de ene kant van de kamer onder in het stapelbed en ik slaap aan de andere kant van de kamer in een stapelbed. Boven ons liggen twee, voor ons onbekende, dames uit Engeland. De bedden hebben gordijntjes dus het is net een beetje alsof je in een tent slaapt. Wel knus! Veel tijd om rond te kijken hebben we trouwens niet, want we moeten ons snel omkleden om vervolgens naar The Lazy Dog te rijden, want hier gaan we peddleboarden vandaag. Het is een kwartiertje rijden en onderweg hebben we wat oponthoud dus we komen letterlijk precies om 14:00 uur aan. Gelukkig is het geen probleem, al moet de rest van de groep wel heel even op ons wachten omdat we een "waiver" moeten invullen (dat je er voor tekent dat als je wat overkomt het je eigen schuld is).

Als we er klaar voor zijn komt de gids van de groep naar ons toe (de rest van de groep bestaat uit 10 Amerikanen waarvan er 8 met elkaar op stap zijn en 2 uit een andere staat komen). Ze verteld dat het best waait vandaag en dat de stroming sterk is. "Hebben jullie dit eerder gedaan?" Euh... nee. Oke dan is het misschien handig dat we een kano pakken (de rest van de groep gaat ook in de kano namelijk, het is een gemixte tour), want het kon nog wel eens heel pittig worden, helemaal als we dit nog nooit gedaan hebben. Hoewel Anne en ik hier een beetje onzeker van worden (want we hebben geen idee hoe zwaar dit is) willen we ons er eigenlijk ook niet vanaf laten praten, want kanoën kunnen we in Nederland ook wel, we zijn hier om te paddleboarden. Oke goed, als we er echt op staan mogen we paddleboarden. Als dat maar goed komt, denk ik bij mezelf. Ik koop nog snel even een petje, want het is erg warm en we gaan het open water op, dus iets op het hoofd lijkt me wel verstandig.

Dan is het tijd om te gaan. Alle kano's liggen al in het water en dan mogen wij met onze knieën op het paddleboard gaan zitten waarna iemand ons het water in duwt. Na een instructie van 1 min. zijn we er nu blijkbaar klaar voor. Het zal mij benieuwen! We moeten op onze knieën een klein stukje van de kant af paddelen en dan is het de bedoeling dat we rechtop gaan staan op dat ding. Ik verwacht dat dit lastig wordt, maar als ik naar Anne kijk lijkt het alsof ze dit al 100x eerder heeft gedaan. Ik volg haar voorbeeld en het blijkt makkelijker te

zijn als ik dacht om rechtop te gaan staan. Oke, we staan nu op het paddleboard. Nu is het paddelen geblazen. De kano's varen al een stuk voor ons uit, want zij zitten met z'n 2-en in een kano, dus varen ze over het algemeen wat sneller. Na even oefenen hebben we de smaak te pakken en gaan we als een speer. Echt gaaf dit! Het water onder ons is bijna zo helder als kraanwater dus onder ons zwemmen allerlei vissen en zien we mooi koraal. Het blijkt een eco-tour te zijn die we volgen, dus onderweg stoppen we steeds even waar onze gids dan dingen verteld over wat er onder het water allemaal leeft en schept ze met een netje allerlei mooie dieren uit het water om aan ons te zien (zoals bijzondere kwallen, zeesterren en een of andere rups die er uit ziet als een braadworstje). Iedereen mag het dan even bekijken en/of vasthouden waarna het beestje weer vrijgelaten wordt in het water. Tijdens onze tocht worden we trouwens ook omringt door gigantische pelikanen die aan het vissen zijn. Met snelheden van soms wel 50 km per uur duiken ze het water in en kunnen we met eigen ogen zien hoe ze hele vissen het water uit trekken. Erg cool!

Na een uur paddelen moeten we soms ook stukken over open water waar ook boten varen, wat pas echt een uitdaging is als je op zo'n paddleboard staat want het is lastig om dan je evenwicht te bewaren met al die golfen. Gelukkig gaat het de hele tijd goed en zijn we er allebei nog geen een keer af te vallen (waar we niet vanuit waren gegaan). Wanneer we echter een stuk tussen de bosjes door moeten paddelen en we op onze knien op het bord moeten liggen omdat je er anders niet onderdoor kunt blijft mijn petje haken in een van de boomtakken waardoor deze af valt en in het water terecht kom. Ik wil omdraaien om hem te pakken waardoor ik aan het wiebelen kom en dan toch van het bord af rol (want ik lag ondertussen bijna plat op het bord haha). Gelukkig is het water warm dus het is niet erg om er in te vallen. De mensen in de kano achter me zien het gebeuren en ik krijg allemaal Amerikaans-bezorgde reacties "ooooohmy gooooosh dear are you allright??" De bodem voelt trouwens wel als een grote spons en ik word er bijna tot aan m'n knieën in gezogen. Gelukkig is er niks aan de hand, maar tegen de tijd dat ik mezelf weer op de plank heb getrokken zie ik dat mijn camera (die ik op het paddleboard had vastgeplakt met een speciale sticker) aan het wegdobberen is! Dus weer van het bord af, de camera pakken en weer op het bord. Ik zorg voor aardig wat oponthoud.. Jammer genoeg plakt de sticker nu niet meer op het paddleboard, maar ik kan hem aan m'n reddingsvest knuppen zodat er toch nog gefilmd kan worden. Dan vervolgen we onze tour, via een andere route, weer terug richting het startpunt. Daar vlakbij zien we trouwens nog een mega grote leguaan boven in een van de bomen zitten. Het is net of je door een erg coole dierentuin aan het paddelen bent, wat gaaf!

Tegen de tijd dat we weer aan zijn gekomen bij ons vertrekpunt ben ik alweer helemaal opgedroogd en besluiten we om nog even lekker een drankje te drinken aan het water. We bestellen een "klein" gerechtje met wat nacho's die we, gelukkig, besluiten om te delen, want het gerecht is gigantisch. Het is echt heerlijk zitten hier, in de zon aan het water!

Tegen 17:00 uur gaan we naar ons hostel, waar we ons douchen en klaarmaken om de zonsondergang te gaan kijken vanaf Southernmost Point (het meest zuidelijke punt van Florida). Omdat we moeite hebben om dit punt te vinden (hoe moeilijk kan het zijn dachten we..) parkeren we de auto dichtbij Duval Street, de populairste straat van Key West met allemaal gezellige winkeltjes, restaurants en bars, en gaan we op zoek naar dit zuidelijkste punt. Als we het gaan navragen blijkt het dat we nog 20 min. moeten lopen dus we besluiten om dit punt dan morgen maar op te gaan zoeken. We gaan nu lekker winkelen en een restaurant zoeken om een hapje te eten. De zonsondergang hebben we trouwens gemist want het werd opeens donker tijdens onze zoektocht naar dat punt. Nouja, geeft niet. We belanden bij het Hard Rock cafe waar we heerlijk buiten op de veranda kunnen eten en mooi zicht hebben op alle mensen die Duvals Street bezoeken. Hier zitten we de rest van de avond, totdat onze parkeertijd is verlopen en rijden dan weer terug naar ons hostel. Ook dit klinkt makkelijker dan gedaan, want ons navigatiesysteem heeft er even geen zin in dus moeten we zonder navigatie onze slaapplek terug zien te vinden. Nog geen 2 min. later rijden we er per ongeluk langs dus dat is een gelukje haha. We zijn allebei moe dus we rollen ons tent-stapelbedje in en vallen vrijwel gelijk in slaap. Morgen is er weer een dag :)