De heenweg!

Vandaag is het zover! Anne en ik gaan samen naar Miami om te vieren dat we al 25 jaar vriendinnen zijn, maar vooral ook omdat het gewoon super leuk is om samen op vakantie te gaan! Voor Anne begon de reis eigenlijk gisteren al, want omdat er veel sneeuw en misschien zelfs storm zou komen vandaag, hadden we bedacht dat het handiger zou zijn wanneer Anne dan alvast bij mij zou zijn, dan zouden we in ieder geval samen vast staan en niet allebei ergens anders. Toen ik Anne ophaalde van het station gisteravond om 22:00 uur hoorde ik op de radio als eerste nieuwsitem "morgenochtend wordt het een zware dag voor treinreizigers in verband met de vele sneeuw". Jaaahoor, Anne en ik reizen ook 1 dag per jaar met de trein; morgen!

Gelukkig blijken de treinen wel op tijd te rijden, ook al is er vannacht wel 10 cm sneeuw gevallen. Omdat Gerwin ochtendploeg heeft en al om 05:30 uur naar werk moet nemen we dan thuis al afscheid. Niet leuk, afscheid nemen. Om 06:00 uur ontbijten Anne en ik nog even snel waarna Ruth ons om 06:15 uur thuis komt ophalen om ons naar het station te brengen. Daar aangekomen staan papa, mama en Thijs ook al op het perron om ons uit te zwaaien. Wat

lief!! Het afscheid nemen moet snel want de trein komt er aan en dan begint voor ons het eerste gedeelte van de reis. Dit verloopt allemaal soepel en twee uur later komen we aan op Schiphol waar het best rustig is. Op de borden staat dat we onze bagage al kunnen afleveren dus dat doen we maar gelijk, zijn we daar ook vanaf. We krijgen ons vliegticket en lopen door de douane, wat ook allemaal erg vlot verloopt. Eenmaal "on the other side" wandelen we wat rond, halen we nog wat te eten en gaan we bij de gate zitten waar we de laatste apparatuur nog even kunnen opladen. Om 11:00 uur zou het boarden beginnen, maar als het zo ver is geven ze aan dat dit uitgesteld wordt naar in eerste instantie 13:00 uur. Niet snel later wordt het naar 13:50 uur verzet, dus we hebben gelijk al 2 uur vertraging. We besluiten om dan maar wat te gaan lunchen, dan weten we in ieder geval zeker dat we geen honger hebben of krijgen als we in het vliegtuig zitten. Eenmaal aan het eten gaat er een ping-pong bericht rond dat je vouchers op kunt halen bij de Tui-balie voor gratis eten en drinken.. Jammer dat we net wat hebben.

Twee uur later zijn we weer bij de gate, waar het boarden tegen 13:30 uur dan eindelijk begint. We hebben onze plekken zelf uitgekozen dus dat is fijn. Wat nog fijner is, is dat er niemand naast ons komt te zitten, dus we hebben drie stoeltjes voor ons twee! Voordat we vertrekken verteld de piloot ons dat de vertraging is gekomen door een hydrolisch lek in de motor. Geen idee wat dit betekent, maar

echt geruststellend klonk het niet.. Nouja, ze zijn er ruim twee uur mee bezig geweest om het te fixen, dus we vertrouwen er maar op dat het goed is. Voor het opstijgen ben ik nog wel weer wat zenuwachtig, maar eenmaal in de lucht gaat het prima. We vliegen in 9 uur tijd naar Orlando, Florida waar een tussenstop gemaakt moet worden om te tanken en om wat reizigers in en uit te laten stappen. De vlucht verliep helemaal prima. Omdat er de eerste twee uur problemen waren met de flight-entertainment (de schermpjes werkten niet), kreeg iedereen in het vliegtuig, toen de schermpjes het wel weer deden, daarna volledige toegang tot alle films en series (waarvoor anders €10,- betaald had moeten worden). Fijn! We komen de tijd wel door. Er is onderweg nog even een beetje turbulentie, maar gelukkig niet heel lang.

In Orlando aangekomen moet iedereen het vliegtuig verlaten en Amerika zou Amerika natuurlijk niet zijn als alles gecheckt en nog een keer gecheckt wordt. We moeten allemaal (250 a 300 mensen) door de douane waar ons allerlei vragen worden gesteld over wat voor beroep we doen in Nederland, wat we in Amerika komen doen, hoe vaak we al langs geweest zijn, etc. Dan, na het afgeven van al onze vingerafdrukken en een foto, krijgen we eindelijk een stempel en mogen we doorlopen naar de bagageband, waar we onze koffer van de band af moeten halen. Jaahoor! Wat stom! De koffer rolt dus van de band, we pakken hem er af, lopen naar een andere hal en hier

begint het inchecken voor het laatste stukje van onze reis weer (van Orlando naar Miami, 45 min. vliegen). We moeten weer opnieuw door de douane, riemen moeten af, schoenen moeten uit en al je handbagage wordt weer helemaal gecheckt. Vreemd, want hoe kan je handbagage er nu inhoudelijk anders uitzien dan toen we uit het vliegtuig kwamen.. Maargoed. Als dat achter de rug is mogen we ook onze koffer weer inleveren en dan kunnen we, na eventjes wachten, weer boarden in ons eigen vliegtuig. Omdat er nu mensen op onze plek zitten mogen we gewoon een willekeurige andere plek uitzoeken want het vliegtuig zit lang niet vol. Dit laatste stukje van de vlucht duurt dus maar 45 min. en hoewel we allebei echt graag wakker willen blijven vallen we toch in slaap dit laatste stukje. Het is voor ons nu ook al 03:00 uur 's nachts (Nederlandse tijd). De vlucht vliegt letterlijk snel voorbij en tegen 22:00 uur lokale tijd komen we aan in Miami. We zijn er!! De koffers komen redelijk snel van de band en er staat iemand van Tui iedereen op te wachten om ons in de juiste richting te wijzen naar de autoverhuur. Daar aangekomen moeten we even in de rij staan want er zijn natuurlijk meer mensen die een auto hebben gehuurd maar alles verloopt goed. In de garage aangekomen kunnen we een ruime auto uitzoeken en vertrekken we richting onze Airbnb. Omdat onze navigatie even moet omschakelen van Nederland naar Amerika duurt het even voordat we de juiste route te pakken hebben maar dan gaan we op weg. Het blijkt lastiger te zijn dan gedaan om het appartement te vinden, want de adressering verloopt hier anders. We besluiten om het te gaan vragen bij een tankstation, maar hier wordt het allemaal alleen maar ingewikkelder van. Wel komen we steeds dichter in de buurt en uiteindelijk, na een uur rond te hebben gereden, vinden we het appartement! Yes! We zijn echt kapot dus we willen niets liever dan slapen. De voordeur van het appartementencomplex staat open en we moeten bij appartement nummer 4 zijn op de eerste verdieping. We kloppen op de deur maar er doet niemand open. Vreemd. Toevallig komt er net een buurjongen langs die verteld dat Jose (onze verhuurder) de sleutel altijd wel ergens achterlaat, maar we kunnen hem nergens vinden. Balen zeg! We bellen hem maar krijgen zijn voicemail en ook smsjes en appjes komen niet bij hem aan. Wat nu.. Na wat wachten, zoeken naar de sleutel en nog meer wachten besluiten we dat we maar een hotel in de buurt moeten zoeken, want hier voor een dichte deur blijven zitten is ook geen optie. Het is ondertussen 00:00 uur 's nachts en we vallen bijna om van de slaap. De navigatie vindt een hotel hier in de buurt (10 min. rijden) maar daar aangekomen zijn er alleen nog kamers voor 4 personen beschikbaar en daar betaal je $169,- voor per nacht. Dit gaat ons te ver. Gelukkig mogen we daar wel even gebruik maken van de WiFi waar we er achter komen dat Jose eindelijk ons berichtje heeft ontvangen. Hij verteld dat de sleutel onder zijn deurmat moet liggen. Nou daar hadden we, uiteraard, al 10 keer gekeken, maar daar lag niets dus we berichten hem dat daar echt niets lag en dat hij met een oplossing moet komen omdat we moe zijn. We besluiten om weer terug te rijden naar het appartement en de verdere instructies van Jose af te wachten. Als we aankomen doet iemand nu opeens de deur open; een vrouw die ook gebruik maakt van een van de Airbnb-kamers. Ze verteld dat ze bang was geworden omdat het al zo laat was en dat ze de sleutels onder de deurmat weg had gehaald. Lekker dan. Gelukkig had Jose haar gebeld om te informeren waar de sleutels konden zijn zodat ze de deur voor ons open konden doen. We merkten dat Jose erg met de situatie in zijn maag zat want hij berichtte ons minstens 10 keer of alles wel goed was toen we eenmaal binnen waren. Al met al liggen we om 01:00 uur in bed! Wat heerlijk! Nu als een gek slapen en dan kan morgen de vakantie dan echt beginnen!