Hollywood Beach!

Vannacht hebben Anne en ik niet zo goed geslapen, omdat onze Cubaanse (of Spaanse) buren het nodig vonden om rond 04:00 uur buiten sigaretjes te roken en super luid te doen. Erg irritant. Daarnaast ging er ergens in de verte een alarm af midden in de nacht, dus echt een geweldige nacht was het niet. Als we 's ochtends wakker worden doen we het dan ook nog maar even lekker rustig aan, al is het ontbijt maar tot 09:00 uur dus om 08:50 uur lopen we toch nog even naar de receptie waar we een boterham in de broodrooster stoppen.

Na ons ontbijt hangen we nog even wat rond op de kamer, pakken we onze spullen en gaan we op pad. Vandaag gaan we naar Hollywood en Hollywood Beach. Dit plaatsje schijnt een soort namaak te zijn van de echte Hollywood in LA dus we zijn benieuwd. Het is maar 45 min. rijden en daarmee is er aan onze roadtrips een einde gekomen, want vanaf nu hoeven we nooit langer meer te rijden dan deze drie kwartier.

In Hollywood aangekomen is er niet veel te beleven, behalve dan het strand dat mooi schijnt te zijn dus daar rijden we dan ook in een streep naar toe. Anne weet weer op een handige manier een goede parkeerplek te bemachtigen en voor $15,00 kunnen we daar de rest van de dag blijven staan. Vanaf de parkeerplek lopen we, net als gisteren, bijna zo het strand op. Naast dit strand ligt een boulevard die ruim 3 km lang is en waar allemaal winkeltjes en restaurantjes aan zitten. Het is precies Venice Beach in LA (waar in het in onze reisgids ook mee wordt vergeleken). Gezellig! We winkelen even wat rond; Anne is op zoek naar een korte broek want omdat we dachten dat het niet super warm zou worden vandaag heeft ze een lange rok aan, maar het blijkt de warmste dag van de week te zijn, dus even wat anders aan zou fijn zijn. Ze slaagt echter niet waarna we even bij een restaurant gaan zitten waarvan we op de kaart gezien hebben dat ze vers fruit en yoghurt hebben. Daar heb ik al de heel week zin aan!! Ik vraag aan de ober of ik het fruit kan bestellen maar hij geeft aan dat dit een ontbijt gerecht is en het is ondertussen tijd voor de lunch dus ik kan het niet meer bestellen. Neee! Ik vraag het snel aan een andere ober en die geeft aan dat ik nog 2 min. de tijd heb om het fruit als ontbijt te bestellen want na deze 2 min. begint de lunch (hoezo niet-flexibel?) Nougoed, het lukt gelukkig om het fruit te bestellen dus niet veel later hebben Anne en ik beide een bord vol met fruit voor ons staan en een soort van danoontje haha erg apart, we dachten dat het door elkaar zou zitten. Terwijl we langs de

boulevard zitten te eten genieten we van het uitzicht en kijkt met name Anne haar ogen uit als het gaat om de mensen die er langs lopen veel. Veel te oude mannen lopen zonder shirt, meiden lopen allemaal in string-bikini's en iedereen zit bedenkt onder de tattoo's dus we vervelen ons geen seconde met om ons heen kijken.

Omdat we na de lunch niet echt plannen hebben besluiten we om te doen wat we gisteren en eergisteren ook gedaan hebben; lekker relaxen op het strand. We zitten allebei nog midden in een boek die we uit willen lezen dus al snel liggen we onder een palmboompje in de schaduw op het strand (we durven niet meer in de zon te gaan liggen want we hebben de zonnebrand in de auto laten liggen). Het waait wel af en toe een beetje en omdat we geen zin hadden om voor de derde dag op rij te betalen voor een ligstoel liggen we nu gewoon in het zand, dat letterlijk overal achter gaat zitten als de wind weer opsteekt. Maar dat hoort natuurlijk ook een beetje bij het strand. We brengen de rest van de middag hier door totdat de zon achter de gebouwen verdwijnt en lopen dan terug naar onze auto. Dit klinkt iets gemakkelijker dan het was, want we hebben allebei eigenlijk niet echt opgelet waar we nou precies de boulevard op kwamen, dus het kost wat zoeken om de auto terug te vinden. Vanaf hier is het nog maar 30 min. rijden naar Miami, waar we vanavond slapen in het River Park Hotel. Dit is de eerste keer dat we in een hotel slapen (de andere nachten sliepen

we steeds in motels langs de weg) dus we zijn benieuwd!

Bij het hotel aangekomen moeten we onze auto voor de deur zetten want er is geen parkeerplaats bij het hotel. Iemand van de Valet-service neemt onze auto over en het enige dat we hoeven te doen is onze spullen er uit halen. Heerlijk! Het kost wel een paar cent maar dan heb je ook wat! We checken in bij dit fancy hotel dat 12 verdiepingen blijkt te hebben en na even zoeken vinden we onze kamer. Omdat we allebei nog een halve pizza van gisteren hebben besluiten we om niet meer de deur uit te gaan, maar na een uur op de hotelkamer met een koude pizza besluiten we om toch wat eten te bestellen. Er staat een telefoon op onze kamer en Anne belt, nadat ze wat folders beneden bij de receptie heeft opgehaald over waar je eten kunt afhalen, een van de restaurantjes op. Ik hoor haar onze bestelling doorgeven en haar naam spellen. De man aan de andere kant het heeft niet begrepen dus ik hoor Anne nogmaals haar naam spellen. "No, my name is ANNE.. A-N-N-E. No, it's ANNE!!!! Het komt op me over dat de man aan de andere kant van de lijn analfabeet is, maar tot mijn verbazing moet Anne na het spellen van haar voornaam ook nog haar hele achternaam spellen. Omdat Anne al wel inschat dat dit helemaal een drama gaat worden hoor ik haar zeggen "you know what, you make up a name, it's fine by me". Hier gaat de man niet mee akkoord dus moet haar achternaam ook 4x gespeld worden.

Wat je allemaal niet moet doen voor een beetje eten. Als Anne de hoorn heeft opgehangen kijken we elkaar aan en zonder iets te zeggen denken we allebei dat dit eten dus nooit gaat aankomen. Er verstrijkt een uur zonder dat er eten wordt bezorgd en net als we tegen elkaar zeggen dat het eten vast niet meer komt wordt er op de kamerdeur geklopt. Het eten is er!! Wauw, wie had dat gedacht! We eten ons eten op vanaf ons bed en Anne geeft aan dat ze het stom vindt dat het eten ondertussen al koud is geworden. Ik denk dat dit niet anders kan, maar Anne geeft aan dat we daar niet voor betaald hebben! Wat natuurlijk de waarheid is.

Na het eten wilden we nog een filmpje kijken op de laptop, maar ik ben bijna aan het einde van mijn (Annes) boek: Judas, geschreven door Astrid Holleeder. Het is zo spannend dat ik alleen maar door wil blijven lezen, dus een film kijken komt er niet meer van. Tegen 22:00 uur gaan we slapen. Dit is ons laatste nachtje in Miami!