Maleisië & Thailand

De wekker ging, ik ben het bed uitgegaan en richting de badkamer gelopen. Hier is het enige stroompunt en liggen dus de telefoons. Terwijl ik de wekker uit wil zetten realiseerde ik me dat deze niet afging en ik keek naar de tijd. Even voor 8. Tegelijkertijd hoor ik Karsten wat mompelen en als ik uit de badkamer kom zie ik dat hij aan de telefoon zit. Oeps... Dat betekent dat de wekker niet is afgegaan en degene die ons komt halen nu al beneden zit te wachten op ons. We vlogen door de kamer heen en om 10 over acht stonden we beneden, inclusief gel in het haar en make-up op. Goed begin van de dag.

De man die ons kwam halen zat rustig zijn krantje te lezen en toen we aankwamen vroeg hij of we al ontbeten hadden. Ik gaf aan van niet want we waren dus te laat. En hij is verbaast dat we dat niet hebben gedaan. Goed onderweg zal hij stoppen bij een '7 eleven' zodat we wat ontbijt kunnen scoren. De 7 eleven is hier een soort supermarkt voor met name toeristen. De winkel heeft alle spullen die je maar nodig kunt hebben onderweg inclusief eten.

Zelfs lenzenvloeistof is hier verkrijgbaar. Wat betreft het verhaal 'wat raakt Karsten allemaal kwijt tijdens vakantie' is dat dus ook de lenzenvloeistof. Zo ben ik van de week halsoverkop 's avonds dit nog gaan kopen in de 7 eleven naast het hotel. De vloeistof had hij zo goed opgeborgen dat hij deze de volgende ochtend pas vond. Inmiddels hebben we dus een extra fles!

Terug naar deze mooie ochtend, want het weer is nog steeds top. De man die ons kwam halen was heel enthousiast en nam ons mee naar de bus waarmee we op pad gingen (klein busje waar 9 man in kan). Hij had ook een chauffeur bij zich. De rit vanaf Bangkok naar Amphawa zou 1,5 uur gaan duren. We waren de enige en de gids heeft heel veel zitten vertellen. Uiteindelijk kwamen we kwart over 10 aan bij een bootstation. De drijvende markt blijkt alleen bereikbaar per longtail boot via de waterkanalen.

Wij zijn samen met de gids de longtail boot op gegaan. De waterkanalen zijn maar 3 meter diep en door de mensen zelf gegraven vanaf de grote rivier om zo water richting de bomen in het binnenland te krijgen. Dit zijn voornamelijk palmbomen met kokosnoten en mangobomen. Vanaf deze plek is het 4 uur varen naar Bangkok volgens de gids. We zijn ook langs huisjes gevaren die hier langs het water op palen staan. Heel leuk om te zien.

Bij het eerste marktkraampje in een huisje op paaltjes werd de boot stil gelegd en zat een vrouwtje die ons vroeg wat we wilde hebben. We hebben hier niks gekocht en zijn verder gevaren. Na nog genoten te

kimwansink

31 chapters

15 Apr 2020

Dag 16 Floating market & Chatuchak

January 23, 2016

|

Amphawa / Bangkok

De wekker ging, ik ben het bed uitgegaan en richting de badkamer gelopen. Hier is het enige stroompunt en liggen dus de telefoons. Terwijl ik de wekker uit wil zetten realiseerde ik me dat deze niet afging en ik keek naar de tijd. Even voor 8. Tegelijkertijd hoor ik Karsten wat mompelen en als ik uit de badkamer kom zie ik dat hij aan de telefoon zit. Oeps... Dat betekent dat de wekker niet is afgegaan en degene die ons komt halen nu al beneden zit te wachten op ons. We vlogen door de kamer heen en om 10 over acht stonden we beneden, inclusief gel in het haar en make-up op. Goed begin van de dag.

De man die ons kwam halen zat rustig zijn krantje te lezen en toen we aankwamen vroeg hij of we al ontbeten hadden. Ik gaf aan van niet want we waren dus te laat. En hij is verbaast dat we dat niet hebben gedaan. Goed onderweg zal hij stoppen bij een '7 eleven' zodat we wat ontbijt kunnen scoren. De 7 eleven is hier een soort supermarkt voor met name toeristen. De winkel heeft alle spullen die je maar nodig kunt hebben onderweg inclusief eten.

Zelfs lenzenvloeistof is hier verkrijgbaar. Wat betreft het verhaal 'wat raakt Karsten allemaal kwijt tijdens vakantie' is dat dus ook de lenzenvloeistof. Zo ben ik van de week halsoverkop 's avonds dit nog gaan kopen in de 7 eleven naast het hotel. De vloeistof had hij zo goed opgeborgen dat hij deze de volgende ochtend pas vond. Inmiddels hebben we dus een extra fles!

Terug naar deze mooie ochtend, want het weer is nog steeds top. De man die ons kwam halen was heel enthousiast en nam ons mee naar de bus waarmee we op pad gingen (klein busje waar 9 man in kan). Hij had ook een chauffeur bij zich. De rit vanaf Bangkok naar Amphawa zou 1,5 uur gaan duren. We waren de enige en de gids heeft heel veel zitten vertellen. Uiteindelijk kwamen we kwart over 10 aan bij een bootstation. De drijvende markt blijkt alleen bereikbaar per longtail boot via de waterkanalen.

Wij zijn samen met de gids de longtail boot op gegaan. De waterkanalen zijn maar 3 meter diep en door de mensen zelf gegraven vanaf de grote rivier om zo water richting de bomen in het binnenland te krijgen. Dit zijn voornamelijk palmbomen met kokosnoten en mangobomen. Vanaf deze plek is het 4 uur varen naar Bangkok volgens de gids. We zijn ook langs huisjes gevaren die hier langs het water op palen staan. Heel leuk om te zien.

Bij het eerste marktkraampje in een huisje op paaltjes werd de boot stil gelegd en zat een vrouwtje die ons vroeg wat we wilde hebben. We hebben hier niks gekocht en zijn verder gevaren. Na nog genoten te

hebben van de tocht over het water, langs de bomen, de speciale huisjes en een selfie met de enthousiaste gids kwamen we aan bij de markt. Deze zat in een zijkanaal waar echt alle boten in wilde. We hebben letterlijk met de boot in de file gezeten. Zoveel bootjes die hier in en ook weer uit moesten.

Terwijl we het kanaal indraaide zagen we aan allebei de kanten de markt op de kant en langs de kant op bootjes met een achterwand provisorisch gemaakt waar alle spullen uitgestald waren. In het water varen ook bootjes waar je fruit kon kopen en zelfs warm eten waar het ter plekke met een rooster op de boot werd gemaakt. Wat ontzettend gaaf! Je weet niet waar je moet kijken, het is echt heel bijzonder. We hebben wat mango gekocht en deze was heerlijk zoet.

Als je eenmaal door de eerste drukte heen bent in dit smalle waterstraatje waar ook nog mensen op de kant worden afgezet en opgehaald, wordt het wat normaler varen. Ook hier de drie verschillende soorten kraampjes waar met name allemaal vrouwen van alles verkopen. Van Boeddha’s tot kruiden. Als ze zien dat je wat aanwijst komt er een lange stok achter ze vandaan die ze om de boot haken. Ze trekken je gewoon terug richting hun kraampje. We hebben een rits met kruiden meegenomen en na het grootste gedeelte gehad te hebben werden we langs de kant afgezet.

De gids ging ons laten zien wat er allemaal met kokos

gedaan wordt hier. Van de kokosnoten wordt dus kokosmelk gemaakt. Maar van de vruchten van de kokosbomen wordt kokos sap en kokossuiker gemaakt. Dat laatste schijnt het geheim te zijn van de Thaise keuken; kokossuiker. We hebben hier de vruchten gezien, dit zit aan de binnenkant van de tak in het midden. Deze snijden ze door en daar hangen ze een container aan om het sap op te vangen. Dit sap, zonder toevoeging, is dus kokos sap. Het is een beetje zoete en heldere sap.

Deze sap wordt vervolgens 2 uur lang gekookt, waardoor het karameliseert. Dit gooien ze in een grote pan en roeren hier met speciale mengstokken doorheen. Uiteindelijk leggen ze dit in een soort klont vorm neer om uit te harden. Dit laatste is dus kokossuiker. Dit smaakt inderdaad anders dan de witte kristalsuiker die wij gewend zijn. En zonder enige toevoegingen lijkt dit ook wel gezonde suiker. Het is wel zo dat de kokosbomen die gebruikt worden voor de sap en de suiker geen kokosnoten meer eraan krijgen (de vruchten worden immers gebruikt). De helft van de bomen hier worden dus gebruikt voor suiker en de andere helft voor melk.

Na deze uitleg en een zakje suiker gekocht te hebben, gingen we weer op de boot die ons door het laatste stukje van markt heen bracht. We werden weer stil gelegd bij een kraampje en dit bleek de vrouw van de bestuurder te zijn. Uiteraard hebben we hier ook maar wat meegenomen (een klein longtail bootje, met een vrouwtje erop die fruit verkoopt). Uiteindelijk werden we weer bij het station afgezet waar we in het busje zijn gestapt om terug richting Bangkok te gaan.

Ook de terug rit duurde 2 uur ondanks de verkorte route door het binnenland die we hadden genomen. Dit was wel grappig. Ze hebben hier veel baden van een meter of 2 diep en die zijn best wel groot. Deze zijn dus gevuld met water dat is gemengd met zout. Hier zijn ook een aantal tandwielen in gezet die ronddraaien om zuurstof in het water te brengen. In deze baden worden dus garnalen/kreeften gekweekt. Uiteindelijk waren we kwart voor 2 op de volgende markt, de Chatuchak weekend markt.

Dit is de grootste markt ter wereld en staat ook in het Guinness world record boek. De markt is in totaal 9 km lang en heeft meer dan 8000 stalletjes/kraampjes. De markt bestaat voor een heel groot deel uit overdekte soort van garageboxen waarin zich allerlei soorten winkeltjes bevinden. De straatjes tussen deze boxen zijn heel smal en lopen redelijk kris kras door elkaar. Om er een beetje wegwijs uit te worden is de markt verdeeld in 17 secties van elektronica t/m huisdieren. Alles is te koop.

We begonnen op de grote straat rondom de overdekte straatjes en zijn uiteindelijk het overdekte deel in geweest. We hebben hier wat souvenirs gevonden om mee te nemen naar huis, hebben ergens wat gegeten en hebben nog meer souvenirs gevonden om mee te nemen naar huis. We hebben hier 2 uur rondgedwaald door de smalle straatjes en zijn 2 uur lang de weg kwijt geweest. Geweldig!

Uiteindelijk kwamen we na veel heen en weer en van links naar rechts lopen toch weer bij het beginpunt uit waar we een taxi hebben genomen naar het hotel.

We hebben even rustig aan gedaan in het hotel en gebeld met Nederland. Om half 8 zijn we naar buiten gegaan om wat te eten. We zijn naar de straat gegaan die we de eerste avond ook al hadden belopen. De straat die parallel ligt aan de Khao San Road (backpackersstraat) met alleen maar eettentjes. Hier hebben we een gezellig tentje uitgezocht en zijn we gaan zitten. Karsten heeft een hele kip besteld die aan je tafel nog eens in de brand wordt gestoken om het af te maken. Best spectaculair zo’n brandende kip op tafel ;). Ik had Thaise curry en we hebben lekker gegeten.

Daarna zijn we nog even naar de Khao San Road gegaan waar we de laatste souvenirs hebben gekocht die we nog wilde hebben en al eerder gezien hadden. Karsten heeft ook nog een schorpioen geprobeerd te eten. Heel bijzonder vond hij het uiteindelijk niet, want het was met name vet van de frituur wat hij at. Nu zijn we terug op de hotelkamer en zijn de tassen weer ingepakt. Dit keer zijn ze wat voller en zwaarder, maar klaar om te gaan. Morgen om 8 uur vertrekken we hier vandaan. Voor nu een fijne avond!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.