Dag 7 Boh Tea & Gunung Brinchang

We besloten vanochtend niet zo vroeg op te staan. Wel hebben we voor de zekerheid een wekker gezet, zodat we wel nog konden ontbijten in het hotel. Toch waren we redelijk op tijd op en zaten we rond 9 uur beneden om wat te eten. Het ontbijtbuffet is hier ook weer hetzelfde; wat geroosterd brood, wat (lokale) aardbeienjam, eieren en watermeloen toe.

Om even over 10 uur zijn we op pad gegaan. Eerst even langs de bank om wat geld te pinnen en vervolgens terug naar de garage met de auto. De 'winkel' met de banden werd beheerd door een vrouwtje, volgens mij Chinees. Het vrouwtje herkende ons gelijk en ging de band al voor ons pakken. Terwijl reed Karsten de auto 2 deuren verder de garage in. Toen hij terugkwam zag hij gelijk dat het de verkeerde bandenmaat was en is zelf maar even de winkel in gelopen om de goede band (en degene in de beste conditie) te pakken. Ik bleef achter bij de verkoopster en heb haar maar uitgelegd dat hij dit thuis zelf doet voor zijn werk dus vandaar.

Ik kwam met het vrouwtje aan de praat. Ze wilde heel veel weten en was helemaal geïnteresseerd in wat Karsten doet, wat ik doe, of er chinezen in Nederland worden aangenomen, wat we hier nu doen, hoe lang we weg zijn en waar we allemaal naartoe gaan. Ze kwam tot de conclusie dat onze 'benefits' (voor haar de vrije dagen, overuren en aantal werkuren per week) erg goed zijn. Ondanks dat ik loop te miepen over weinig dagen nu we zo lang weg zijn, kan ik niet anders dan dezelfde conclusie trekken.

Ze vertelde me dat ze hier een werkweek hebben van 6 dagen waar je geen overuren betaald krijgt. De eerste 2 jaar die je werkt voor een werkgever krijg je maar 7 vakantiedagen verspreid over 2 jaar. Het derde jaar heb je er 7 voor 1 jaar en het vierde jaar ga je naar wel 12 vakantiedagen. Als je geluk hebt ga je met je vijfde jaar naar 18/19 dagen. Toch zijn dat ook maar 3 weken die je kunt opnemen met het aantal dagen die je werkt. Ik vond het super leuk om met dit vrouwtje te praten.

Uiteindelijk heeft Karsten het allemaal geregeld in de garage en hoefde ik alleen nog om het bonnetje te vragen waarmee we hopelijk de €18,16 terug gaan krijgen van de verhuurmaatschappij. Belachelijk natuurlijk 18 euro voor een gebruikt bandje inclusief montage en balanceren. Voor de vergelijking: bij Karsten op werk kost dit €45. Zo met 4 goede banden onder de auto mogen we weer harder dan 80 rijden en hebben we een goede reserve band in de achterbak mocht het nog nodig zijn.

Tijd om naar de theeplantages te gaan waar we voor gekomen zijn. Met de kaart die we hebben gekregen bij het hotel reden we er vrij simpel heen. Op een begeven moment moet je een pad in vanaf de 'hoofdweg' hier. Het lijkt net een constructieplaats maar als je daar voorbij bent ga je een klein smal pad in waar het twee richtingen op kan. Bij iedere bocht toeteren dat je eraan komt.

Hoe hoger we kwamen hoe meer theeplanten we om ons heen zagen tot we uiteindelijk na heel wat kronkelen bij de splitsing uitkwamen die ons richting Boh Tea zou brengen. Op de hoek van de splitsing zijn we uitgestapt om foto's te maken ook van de mensen die hier aan het werk waren. Toch bijzonder om te zien hoe de mensen hier thee plukken en met grote zakken op hun schouders heen en weer lopen.
We zijn doorgereden naar Boh Tea. Dit is een punt bovenop 1 van de vele bergen waar een kleine theefabriek zit, een klein museum, een winkel waar ze de zelfgemaakte thee verkopen en een uitkijkpunt waar je thee kunt drinken en genieten van het mooie uitzicht.

We zijn de fabriek in gelopen waar je stap voor stap op de borden een uitleg krijgt over het proces waar deze bladeren doorheen gaan om thee te worden. Eigenlijk is het een klein proces en als de bladeren eenmaal in de fabriek aankomen is het binnen 5 uur thee zoals wij het kennen uit de zakjes. Aan het einde worden de gedroogde

blaadjes gesorteerd op grote en dat bepaald gelijk ook de intensiteit/sterkte van de smaak. Erg leuk om doorheen te lopen en te zien hoe dit in zijn werk gaat.

Vervolgens zijn we een bakkie thee gaan drinken en zijn we buiten op het terras, wat iets van de berg uitsteekt, gaan zitten. Zo konden we het uitzicht het best zien. Ook hier hebben we wat foto's gemaakt en uiteraard kan ik hier niet weg zonder 2 soorten thee mee te nemen die verpakt zitten in een leuke koker. Alleen daarvoor heb ik ze natuurlijk al meegenomen, maar er staat ook een uitleg achterop en 1 van de 2 hebben we ook gedronken. Beide zijn net als 'gewone' thee die ik sowieso altijd drink.

We zijn in de auto gestapt en besloten nog een stukje verder de berg op te gaan om op zoek te gaan naar Gunung Brinchang. Op alle toeristenfolders die we gister hebben ontvangen staat deze als onderdeel bij de verschillende tours die gedaan worden. Het is het hoogste punt van Cameron Highlands met daarop een toren vanwaar je een geweldig uitzicht zou moeten hebben. Het weggetje dat naar boven leidt is nog smaller en ook wel slechter begaanbaar. De gaten vielen hier gewoon in de weg. Eén keer reden we per ongeluk in zo'n gat en beide schrokken we ons gek bang voor de banden, maar het viel allemaal mee. Eenmaal boven zagen we helemaal niks, want de bewolking was dikker geworden waardoor we letterlijk in de wolken

stonden. Een andere toerist wees ons op een pad dat we eventueel zouden kunnen proberen.

Zonder nadenken was Karsten al weg, natuurlijk gingen we dat doen. Nou goed ik erachteraan en het pad werd steeds meer klimmen en steeds modderiger tot het moment dat we 2 backpackers (met tas en al) onwijs moeilijk omhoog zagen klimmen. Toen hebben we besloten om ons om te draaien. Om een beeld hiervan te geven ik had 's ochtends me leuke jurkje aan getrokken met mijn slippers, want dat kon wel vandaag. En daar liep ik in de modder. Eruit gekomen hebben we de 2 die zojuist omhoog kwamen gevraagd waar het pad naartoe leidt. Dit lijkt naar het stadje beneden te gaan. Dus hadden we door gelopen hadden we weer terug kunnen gaan om de auto te halen om alsnog weer naar dezelfde plek naar beneden te rijden.

We zijn daarna de toren in gegaan. Nu we er waren dan toch maar even omhoog. En ja ook hier zagen we alleen maar wolken. Morgenochtend willen we nog even terug, we zien namelijk dat het dan beter weer is.

Onderweg naar beneden kwamen we eigenlijk het mooiste uitzicht tegen deze dag. Hier keken we weg over vele bergen theeplanten. De verschillende manier waarop de planten staan met paden ertussen. Het mooiste vinden we eigenlijk nog alle verschillende

tinten/kleuren die je allemaal hebt in 1 plaatje.

Eenmaal weer beneden aan de berg zijn we de Starbucks in gegaan. We hadden zin in koffie en Karsten wilde wat foto's bewerken en op internet plaatsen. Om 5 uur zijn we wat gaan eten weer bij het restaurant Curry House. En weer was het eten erg goed.

Inmiddels is het hier kwart over 7 en ik lig op bed dit verslag te typen terwijl Karsten naar buiten is om een rondje te gaan hardlopen. Het weer hier is veel minder benauwd en warm dus een mooie gelegenheid vond hij om op pad te gaan. Ik ga zo richting de lobby om het verslag van gister en vandaag (deze dus) online te plaatsen. We willen als Karsten terugkomt nog even wat gaan drinken bij een Nederlandse tentje die we hier gezien hebben.

Vannacht is de laatste nacht hier dus we zullen vanavond onze tassen weer inpakken. Morgen gaan we naar Penang rijden. We zijn van plan om via Ipoh te rijden om hier even rond te kijken. Voor nu een fijne avond of middag nog voor jullie!