Dries verlaat NZ

Dag Iedereen,

We zijn aan de laatste blogupdate beland, jammer maar helaas. Mijn avontuur in Nieuw-Zeeland zit er (voor even) op. Ik schrijf dit terwijl ik op de vlieger naar Vietnam zit. Daar ga ik 3 weken rondreizen met een oude bekende uit België, de heer Wannes Vangeenberghe (als hij zijn vlucht haalt). Maar daarover later meer. Laat ons nu even terugblikken op mijn laatste weken als koeienmelker.

De maand augustus was ontzettend druk zoals voorspeld. Het was

van her naar der crossen. De koeien kalfde gelijk konijnen met soms tot 20 kalfjes per dag die allemaal opgepikt moesten worden. Ik kan u verzekeren, sommigen zijn pittig zwaar voor pas geboren te zijn! Naar het einde van het kalfseizoen toe worden de pasgeboren kalfjes groter en groter, afzien dus. Het goede nieuws was dat we pas om 8u moesten beginnen melken in het begin omdat er nog niet zoveel koeien gekalfd hadden. Dit werd elke week vroeger en vroeger naarmate we meer melkers kregen. Dus na 3 weken ongeveer was het elke dag om 5u beginnen en rond 17u was de werkdag ten einde. De melkproductie groeide elke week wat betekende dat de koeien 2x per dag gemolken moesten worden. Toen ik vertrok hadden ze ongeveer het hoogtepunt van melkproductie bereikt, ongeveer 40l per dag. Vanaf september werd het dan iets rustiger, we gingen terug naar 2 vrije dagen per week. De dagen waren nog steeds goed gevuld en weinig tijd om te rusten, maar minder stressvol dan in het begin. Na enkele weken in het kalfseizoen waren we in een routine en ging alles sneller en beter.
We hebben nu 135 vrouwelijke kalfjes, verdeeld in 3groepen die tot begin december op de boerderij zelf blijven. Elke paar dagen moesten die van wei veranderen. Als ze te lang in dezelfde wei blijven, eten de koeien daarna het gras niet meer. Die kalfjes zijn super actief en helemaal gestoord. De eerste dagen als ze in de wei staan, breken er heel veel uit. Ze lopen los door de elektrische

omheining en belanden in de volgende wei of op de weg en het is altijd een gedoe om ze terug te brengen. In december gaan de kalfjes dan naar een andere boerderij waar ze een jaartje krijgen om op te groeien voor ze bezwangerd worden. Het jaar daarna komen ze terug ‘thuis’ en worden ze voor het eerst gemelkt. Het zijn deze koeien die voor het meeste problemen zorgen in de melkschuur als we ze beginnen melken. Ze zijn nog niet gewoon aan de routine en hebben schrik van alles. Sommige gaan echt crazy en stampen erop los. Een keer stond ik op de verkeerde plek en een stamp volop op mijn knie gekregen en daar heb ik toch zeker 2 weken last van gehad.

Het begin van september was niet alleen de start ven de terug rustigere periode, het was ook mijn laatste maand in Nieuw-Zeeland. Wat oorspronkelijk een job voor 2 maand ging zijn is uitgedraaid op een half jaar boeren. Het werk was soms heel zwaar en bijna elke dag is hetzelfde, maar ik heb me ontzettend goed geamuseerd! Dit is vooral ook te danken aan de mensen waarmee ik elke dag werkte. De boer en boerin, ook wel Nigel en Jen genoemd hebben me met open armen ontvangen en vanaf het begin klikte het. Dat ik geen ervaring had was geen probleem en Nigel heeft me heel veel bijgeleerd. Het was niet altijd even makkelijk en hij heeft soms stevig op me gevloekt door mijn en ik quote ‘special needs’. Maar na een paar uur was dat over en was alles weer dik in orde. Ook Rickee,

mijn Indiase collega was een plezier om mee te werken. We kwamen goed overeen en hebben samen veel gelachen. Vlak voor ik vertrok zijn we samen met Nigel, Rickee en zijn partner Pam nog iets gaan drinken in de pub als afscheid.

En dat was het einde van een jaartje Nieuw-Zeeland. Het voorbije jaar was een onvergetelijke ervaring en smaakt naar meer. Ik kom dus nog niet direct naar huis. Eerst zoals eerder gezegd Vietnam met Wannes. Daarna ga ik een maandje naar Indonesië op mezelf. En dan keer ik terug naar Nieuw-Zeeland voor enkele maanden. Omdat ik langer gewerkt heb dan gepland, heb ik niet alles kunnen zien wat ik wou. Eind november vlieg ik terug en pik ik mijn auto op op de boerderij en dan kan ik terug de baan op. Een maandje zal ik alleen vertoeven en dan komt er weer bezoek uit België langs. Mijn zuster en haar vriend komen na kerstmis even dag zeggen, ik kijk er al naar uit! Maar zelfs daar stopt het niet, het blijft maar komen. Ik zal Karen en Jef niet vergezellen naar België. Ik ga voor een jaar naar Australië om daar mijn avontuur verder te zetten.
Zo jullie zijn weer helemaal op de hoogte! Ik wil al mijn trouwe lezers bedanken en me verontschuldigen voor jullie niet consequent up to date te houden.
Saluut en de kost,
Dries