Terug in Auckland kom ik aan in een hostel. Er hangt hier een gekke sfeer. Wanneer ik de tv kamer binnen kom begrijp ik wat er aan de hand is. De hele kamer zit vol met Amerikanen en ze zijn razend. Trump heeft de verkiezingen gewonnen, het kan niet waar zijn. Aan de ene kant moet ik lachen om het feit dat deze psychopaat een verkiezing kan winnen, en aan de andere kant moet ik stilletjes huilen want ja een psychopaat als een wereldleider is niet heel handig. Ik kan de frustratie bij deze Amerikanen dus goed begrijpen. Ik ontmoet een Nederlander en we concluderen dat we het nog niet zo slecht hebben in Nederland.

Samen met deze Nederlander besluiten we naar Coromandel te gaan. Een gebied aan de noordelijke kust. We vinden een hostel in het plaatsje Whitianga. Dit hostel is ongelooflijk chill. Allemaal kleurrijke huisjes met ieder huisje zijn eigen woonkamer en keuken. Het voelt heel huiselijk, en het uitzicht uit de ramen en vanaf het balkon is een prachtige wijde blik over de zee. Die avond ontmoeten we twee Engelmannen en de volgende dag bij het ochtendgloren staan we met deze nieuwe vrienden en onze gehuurde scheppen te liften naar de zogenaamde hot wather beach.

De naam laat weinig aan de fantasie over want ja dit strand is vol van heet water. Maar daar gaat dan wel wat werk aan vooraf. En dat is wanneer de scheppen in het spel komen. Wanneer we een mooi gat hebben gegraven is het tijd om te relaxen in onze eigen gegraven hot tub. Maar auw dit water is echt kokend. We mengen het met wat koud water en genieten tot de toppen van onze vingers lijken op die van de bejaarde mens.

Het is weer tijd voor een hitchike sessie. En dit keer naar the Cathedral Cove. Weer een naam die weinig aan de veronderstelling overlaat. Maar minder mooi wordt het er niet van. De rots is in de vorm van een kathedraal, een grote driehoek. En achter het gat een prachtig uitzicht over de zee.