En dan begint opeens het echte leven en is de eerste stage dag aangebroken. Om 8.15 gelijk beginnen met de dagelijkse ochtendmeeting. Hierin gekeken naar gister, gepland voor vandaag en gebeden voor de dingen die gebeuren. Zoals een grote brand die nog geen 100 meter van Village of hope(VoH) mijn stage organisatie af was. Als de wind zou draaien hadden we moeten evacueren en hadden we moeten reden wat er te redden viel, maar gelukkig stond de wind goed en zijn er 3 helikopters en een blus vliegtuig 2 dagen bezig geweest om het onder controle te houden.

Na deze meeting hebben we gekeken wat we allemaal willen gaan doen in deze 4 maanden en zijn we in de namiddag voor het eerst mee gegaan met de sportactiviteit. Deze sportactiviteit worden elke namiddag gehouden in de townships (sloppenwijken). Elke dag is dit in een andere township je heb hier zover ik weet nu 7 verschillende sloppenwijken. Deze grenzen allemaal aan elkaar, maar je moet het meer zien als 7 verschillende wijken binnen een dorp. Hier in Grabouw leven zo’n 56.000 mensen in deze townships. Wel alle 7 zijn verschillend in taal, in armoede en in afkomst. Zo is een waar voornamelijk alleen xhosa spekende mensen leven in de bekende krotjes, maar er is er ook een waar ze engels, afrikaans en xhosa kennen. Hier leven ze in huisje die de regering bouwt voor de hele familie.

Dinsdag zijn we de hele dag bij VoH zelf geweest. Aan ons kantoor zit een “unit” waar 8 kinderen, met de leeftijd van 3 tot 9, wonen die door lichamelijk of fysiek geweld uit huis zijn geplaats. Woensdag zijn we met de nieuw directeur langs verschillende projecten van Themba litsha geweest. Themba litsha is de overkoepelende organisatie van VoH. Dit is te vergelijken met in het ggz, met daaronder verschillend instellingen. We zijn vooral naar verschillende crèche geweest. Het is was gek om te zien dat alle regeltjes die wij in Nederland hebben gewoon niet worden gehandhaafd. Er zaten bijvoorbeeld 40 kinderen in een ruimte die nog geen 10x10 meter was en waar ook nog eens 10 bedjes instonden voor de allerkleinste. De andere 30 lagen namelijk gewoon op de grond. De gehele groep werd begeleid door de 2 dames die aanwezig waren. In de middag zijn we meegegaan naar de Rainbow smiles groep. Dit is een groep met 20 kinderen die allemaal HIV geïnfecteerd zijn. Zij komen hier om met elkaar te praten en om even uit hun "normale" situatie te stappen. Deze kinderen zijn 9 tot 17 jaar.

Na deze best wel heftige dag, hebben we een braai (bbq) gehad met alle leerlingen. Deze braai was goed verzorgd door de HAN. Zo kunnen wij ook een keer genieten van ons eigen college geld.
Donderdag zijn we met onze stagebegeleider door de verschillende townships gereden en heeft ze ons meegenomen naar een van de huisjes waar zij normaal op huisbezoek gaat. Wat ik daar heb gezien schrok ik toch wel van. De buitenkant was van stalen platen en de binnenkant was van kartone dozen. Het dak werd bij elkaar gehouden met dikke takken met enkele spijkers en het enige wat er in het huisje staat zijn bedden en een zelfgemaakt keukentje. Ik zal niet gauw zeggen dat we hier miljoenen euro’s naar toe moeten sturen, maar wat meer waarderen wat we thuis hebben zou af en toe wel mogen. Na deze confronterende dag was het dan eindelijk voor het eerst weekend.