Vroeg in de ochtend zaten we alweer in de auto, omdat we weer een lang stuk moesten rijden.
Na aankomst was het zo rustgevend en stil. Dat iedereen lekker zijn eigen ding is gaan doen. De ene las een boekje, de ander speelde kaartspelletjes en een van ons was zijn eigen poppetje uit aan het snijden uit een stuk tak. Die overigens zeer mooi is geworden. ’s Avonds zochten we niet te koken en zijn we lekker uit gaan eten in een restaurantje dicht bij.
Af en toe moet je je zelf verwennen en dat heb ik dan ook gedaan met een groot stuk biefstuk.
Na heerlijk gegeten te hebben, hebben we nog 30-seconds gespeeld. Hierbij kwamen de grappigste dingen voorbij, vanwege de taal verschillen dat op de kaartjes stonden.
De eerste echte dag hier zijn we gaan Zipp-line Dit is een soort tokkelen, alleen ga je nu van boom naar boom en niet van boven naar de grond. Hierin was de langste lijn bijna 200 meter, de hoogste kwam van 65 meter hoogte en daalde redelijk wat meters. Overal hier kun je zien dat Mandela nog steeds een grote rol speelt. Een van de oudste bomen hete namelijk Mandiba, zo noemen vele van de zwarten bevolking Mandela. Ook wanneer ze je graag mogen spreken ze je aan met de naam Mandiba, wat wordt gezien als “mijn vriend”. Na lekker wat gekookt te hebben, hebben we nog een keer wat spelletjes gespeeld en zijn we lekker naar bed gegaan. De dag hierna zijn we namelijk al weer vertrokken naar onze laatste bestemming. Hier aangekomen zijn Robin en Teun een kleine hike gaan doen en zijn Samantha, Anouk en ik lekker het stadje in gegaan om iets te gaan drinken. Hier na hebben we nog gekeken of we een skydive konden doen, maar helaas was die in de buur van Drakensbergen niet te doen. Dus deze staat nog steeds op het lijstje. Ik heb hier nog souvenir gekocht, die ik hopelijk gewoon mee naar huis mag nemen.
’s Avonds hebben we het o zo gezellige monopoly gespeeld en kwam ik er al weer snel achter waarom ik dit spel al niet meer had gespeeld voor 10 jaar. Toch heb ik maar mee gedaan en uiteindelijk ook nog gewonnen, maar het blijft een langdradig en saai spel haha.
De volgende dag werden we rond 9 uur door een gids opgehaald om de Sani pass te gaan rijden.
Deze pas loopt over de bergen van Zuid-Afrika naar leshoto en word al een zeer lange rijd gebruikt om spullen over te vervoeren. De wol kwam van Leshoto af en andere goederen gingen weer mee naar boven om de mensen daar te bevoorraden. Met een paar prachtige uitzichten op de weg, kwamen we uiteindelijk uit bij de grens overgang van Leshoto. Nu had ik na de grensovergang van Swaziland niet meer zo veel verwachtingen, maar dit sloeg echt alles. Het was niet meer dan 4 vervallen muren en een dakje.
Eenmaal in het dorp hebben we uitleg gekregen over verschillende dingen. Een hiervan is dat de mannen vroeger altijd een stok bij zich droegen. Hier op was een uniek patroon gemaakt met draden en dit was een soort van id voor deze persoon. Je kon dan namelijk als er iets werd gevonden in de bergen, aan de stok zien bij welke familie die hoorde en wie het was.
Na dit bezoek zijn we doorgereden naar de hoogste pup van geheel Afrika, deze pup ligt op 2874 meter. Na dit zijn we via de mooie pas weer terug gekregen en hebben we nog verschillende informatie gehad over de omgeving en wat we allemaal zagen.
Een van de bochten hete bijvoorbeeld de whisky bocht. Wanneer je niet het zelfvertrouwen had om naar boven te rijden, Moest je hier wat whisky drinken en die zou zorgen voor de nodige zelf verzekerdheid. Hier na hebben we pasta gegeten en is iedereen lekker wat voor zich zelf gaan doen. Ik ben een boek gaan lezen. De laatste dag op onze vakantie hebben we met de mannen en de vrouwen apart een hike gelopen. Met een van de meest onduidelijke kaarten die ik ooit in me handen heb gehad zijn we gaan lopen en na 1 km ontstond er al verwarring over waar we heen moesten. Uiteindelijk kwamen we op het goede pad uit en konden weer voor paar km verder lopen en kwamen we bushman paintings tegen. Na deze tekeningen waren we volledig de weg kwijt. We hadden een aantal dingen bedacht en zijn op een gegeven moment maar gaan lopen. Toen alles toch wel erg stijl werd zijn we het nog een keer gaan bekijken en hebben we besloten om toch maar terug te lopen via het oude pad, omdat de kaart niet meer te volgen was. Op de terug weg heb ik nog een foto genomen, op een steen die bijna naar beneden viel. Nu zou ik normaal daar nooit gaan zitten, maar af en toe moet je grenzen over stappen. En het heeft uiteindelijk ook nog mooie foto’s opgeleverd. Na dat we terug kwamen hebben we een lekker biertje gepakt en vroegen we ons af waar de vrouwen waren. Deze hadden namelijk een kortere route maar waren al een uur langer weg dan wij. Uiteindelijk toen ze thuis kwamen bleek het dus zo te zijn dat ook zei verkeerd waren gelopen en niet meer wisten waar ze heen moesten, maar het grote verschil was dat zei het oude pad niet meer konden vinden.
Na deze leuke, mooie en toch vermoeiende dag hebben we de vakantie afgesloten met een lekkere pizza avond. De volgende ochtend zijn we om 4 uur opgestaan om richting het vliegveld te rijden.
Wat een van de medewerkers die onze reis gegevens had gestuurd even vergeten was, is dat hij ons naar een vliegveld stuurde wat al jaren nier meer in gebruik was. Nu hadden we gelukkig alles ruim ingepland en konden we het nog makkelijk redden om het vliegveld te pakken wat 45 km verderop lag. We hebben nog even kunnen lunchen en toen was onze vakantie dan echt voor bij en zijn we voor 2,5 uur in het vliegtuig gestapt om weer te landen in Kaapstad.