Op maandag zijn we weer begonnen aan het onderzoeksverslag, omdat we hier wat feedback op hebben gekregen en om de finishing Touch te geven aan de lay-out. Nu is het klaar om ingeleverd te worden en we hopen dit ook al te kunnen en mogen door voor dat we terug komen zodat we bij terug komst al weten of we dat deel hebben behaald of dat we het over moeten doen.
Hierna hadden we met Emma een gesprek over ons curriculum/programma en ze was zeer enthousiast over de manier waarop wij het hadden aangepakt en hoe we er mee bezig zijn.
tijdens sport stond er een zeer harde wind. Ik was blij dat ik me jas aan had. Het gaf een leuke draai aan het voetbal, alle jongens die normaal goed zijn lukt het nu niet om te voetballen omdat de wind de bal elke keer de andere kant op gooide. Hoe het kwam weet ik niet maar aan het einde van de dag kwamen alle jongeren vrij dicht bij de auto staan en naar wat er in het weekend was gebeurt voelde ik me hier totaal niet prettig bij. Gelukkig kwam bonny erbij en een van de mentoren en die zorgde er voor dat ze afstand namen. Bij thuis komst was er weer eens een load saving. Achteraf de eerste van de drie deze week. Nu raak je er wel redelijk aan gewend dat je alles van te voren op moet laten, maar toch blijft het irritant dat je twee uur lang gewoon geen stroom hebt. Het ergste is dan het moment dat hij even terug komt en dan na 2 minuten nog voor half uur uit valt. Hierna gewoon een lekker rustige avond gehad. De dinsdag heb ik eerst aangifte gedaan voor de skim actie. Normaal maken ze voor de verzekering een blaadje en doe ze er verder niet veel aan, maar hier hebben ze een zaak van gemaakt en word ook daadwerkelijk aan gewerkt. Het word overlegd met de politie in Kaapstad en ze gaan kijken wat er te doen is. Hierna weer net als gewoonlijk gewoon lekker kunnen werken aan het curriculum, dit schiet zeer hard op en gaat een stuk sneller dan het onderzoeksverslag wat we hebben moeten maken. ’s Avonds hadden we weer eens een meeting. Deze keer ging het over het aangereden stekelvarken van een maand of 2 geleden. Er was nog steeds geen actie ondernomen en er moest nu toch echt over gepraat worden, de eerste vertrekken namelijk al over twee weken. Uiteindelijk toch maar besloten dat de gene die in de auto zaten de koste deelde, wat helaas betekende dat ook ik moest betalen, maar aangezien ze er niet veel aan kon doen had ik het ook graag gewild als ik in haar schoenen had gestaan.
Woensdag zijn we lekker gaan werken bij de peregrine helaas deed de wifi het daar ook niet en hebben we alleen activiteiten kunnen beschrijven die we al wisten. Hierna zijn we naar Rainbow Smiles gegaan. Nu Emma weg was is er niet meer echt een programma, maar oefenen ze voor een optreden tijdens Mandela dag. Bij de dames ging dit natuurlijk zeer goed. Bij de jongens moeten we hier de volgende week nog even hard aan werken. Hierna was het natuurlijk weer tijd voor een lood saving. Als je dan terug komt van het werk ben je blij dat er al bijna twee uur op zitten, maar toch is het irritant dat je niet gelijk je eten kun gaan koken.
Donderdag hebben we de lessen afgemaakt. Dit betekent dat we nu voor het curriculum alle 40 lessen hebben beschreven en dat we nu alleen nog maar activiteiten moeten gaan beschrijven en dit alles in een mooie map moeten verwerken. Het is fijn dat je binnen een week al zo veel kunt doen en dat we als we zo door gaan aan het einde nog wat vrije tijd over hebben. Ik weet dat ik nu niet klink als de deadline werker die ik normaal ben, maar toch werkt het wel prettig dat we zo hard van start zijn gegaan. ’s Middag bij sports ben ik naar de farm geweest, aangezien niet iedereen er was en Bonny nog in een meeting zat, heb ik de sports samen gedaan met een van de vrijwilligers.
Dit was zeer leuk en de kinderen zijn vaak met kleine en simpele spelletjes al tevreden.
Wel besef je dat als je hier weg rijd dat het einde steeds dichter in de buurt komt. De mentor vroeg mij hoelang we nog bleven en wat we nog allemaal gingen doen, maar zoals de dagen hier korter worden, wordt ook mijn tijd in dit prachtige land helaas steeds korter.
Bij thuiskomst heb ik samen met Rens staan te koken. Niemand hier kan echt koken als een chefkok, maar het is leuk om te zien dat je er samen altijd wel iets van kan maken. Wat het grootste deel van de tijd dan ook nog goed smaakt. ’s avonds hebben we de openhaard aangestoken en zijn we voor de verandering een keer niet naar de Bear en barrel geweest. Gezellig met de hele groep rond het haard vuur met een wijntje en zak chips.