It's more fun in the Philippines

Op vrijdag was ik stiekem nog best een beetje brak, maar dat mocht de pret niet drukken, want Jeroen zou om 20:30u aankomen in Hong Kong. Om 21:15u kwam Jeroen door de gate. Het was zo fijn om hem weer te zien! Toch een paar traantjes moeten wegpinken. We hebben de taxi gepakt naar ons hostel wat in Tsim Sha Tsui lag. Het was in Chungking Mansion: een gebouw met alleen maar Indiërs die je een simkaart / taxi / of andere meuk willen aansmeren. Eigenlijk een soort real life spam. Het stonk ook een beetje naar Indiaas eten en andere vieze geuren. Ons hostel was ook niet echt om over naar huis te schrijven... We betaalden ook niet veel voor een hostel midden in het centrum dus we mogen eigenlijk niet klagen. Jeroen had de beste verrassing ever meegenomen: een kaasplank! Ik heb kaasjes zo erg gemist dus dit was echt een geschenk uit de hemel.

Zaterdag ochtend hebben we samen met Dana de taxi naar Sai Kung

gepakt, een klein vissersdorpje. Omdat het zaterdag was, was er veel bedrijvigheid, erg leuk! Overal waren bootjes die vis verkochten of je een boot tochtje probeerde aan te smeren. We hebben hier een uurtje of 2 rondgelopen en toen zijn we terug gegaan naar de uni. Ik was vergeten mijn winterjas mee te geven aan Hebe dus die kon ik nog vlug langs brengen. Ook een bezoekje aan Victoria Peak hoort natuurlijk bij een tripje naar Hong Kong, dus dit hebben we gelijk kunnen afvinken. 'S avonds hebben we met Hebe op Temple Street gegeten, was weer erg gezellig en voor Jeroen een goede eerste kennismaking met de Chinese cultuur.

Zondag vloog Hebe weer naar Nederland en Jeroen en ik besloten om naar Big Buddha en Tai O te gaan. Ik was alleen even vergeten dat het zondag was en echt ontzettend druk... Er stond een rij van wel 100-150 man te wachten op de bus. Na een uurtje wachten hebben we toch de keus gemaakt om maar ergens anders heen te gaan. We zijn naar de Ladies Market gegaan en hebben wat rondgelopen in Mong Kok. Hier hadden we alvast souvenirs gekocht zodat we dat niet meer op het laatst hoefden te doen. 'S avonds hebben we weer op Temple Street gegeten. Ik wilde altijd al de spicy crab (specialiteit) proberen op Temple Street dus dat gingen we proberen... Helaas

wisten we allebei niet echt hoe je het beste krab kan eten en we eindigden met weinig vlees.

Maandag besloten we naar de 10.000 Buddha's te gaan. Jeroen was erg onder de indruk! Ik niet meer, het was inmiddels mijn 4e keer dat ik daar kwam. Na de Buddha's zijn we door gegaan naar de Wong Tai Sin Temple (again) en hebben we daar ook Jeroen zijn toekomst laten voorspellen. Deze keer waren we wel een goede match en had hij de sterke persoonlijkheid.
Ik had al veel verteld over de roasted goose van Yat Lok BBQ (met een Michelin ster) dus ook hier moesten we gaan eten. Er zat ook een 'vestiging' (ik denk dat er nog geen 15 man in kon) in Central dus hier waren we rond 6 langsgelopen om te kijken hoe druk het was. Het was al aardig druk en we hadden gelukkig nog een plekje. Maar goed dat we op tijd waren, want om half 7 was de goose uitverkocht.
Helaas had ik al 2 dagen erg veel pijn aan mijn nieren en wilde ik dit toch even controleren. We zijn naar de eerste hulp gegaan en konden vervolgens 3 uur wachten voordat ik aan de beurt was. Na een röntgenfoto en een urine check konden ze helaas niks vinden en verwezen ze mij door naar een uroloog. Het was inmiddels al 23:30u dus besloten we de volgende dag de uroloog te bellen of ze nog een plekje hadden

Dinsdag ochtend gelijk gebeld naar een uroloog kliniek en die hadden gelukkig nog een plekje. Hier hebben ze mijn urine wederom gecheckt en een MRI scan gedaan om ook op nierstenen te controleren. Gelukkig kwam er uit de MRI scan niks schokkends en bleek wel dat er witte bloedcellen in mijn urine zaten, wat duidt op een ontsteking. Ik kreeg antibiotica mee en als de pijn erger zou worden kon ik hiermee starten.
Een bezoekje aan Mr Wong kon natuurlijk niet ontbreken dus hier zijn we 's avonds met Dana, Inge en Bram naar toe gegaan. Het was weer een gekkenhuis, maar weer geweldig. Dit was mijn laatste keer Mr. Wong, wel raar hoor!

Op woensdag hebben we de 2e poging gedaan om naar de Big Buddha en Tai O te gaan. Ook nu was er weer een rij (want het was Buddha's Birthday, een feestdag), maar we waren wonderbaarlijk snel in Tai O. Daar hebben we een uurtje rondgelopen en zijn vervolgens naar de Big Buddha gegaan. In de tempel bij de Big Buddha was een dienst bezig, erg bijzonder om te zien. Je mocht ook alleen maar bij de ingang van de tempel kijken en niet naar binnen.
'S avonds hebben we heerlijk gehotpot en zijn we daarna door naar de races gegaan. Hier heb ik 'afscheid' genomen van Dana en Inge. Inge zie ik de 22e in Hue (Vietnam) en Dana komt ons ergens tegemoet in Cambodja. Het is wel erg raar om alles voor de laatste keer (voor de komende jaren denk ik) in Hong Kong te doen. Ik heb echt een geweldige tijd gehad en Hong Kong heeft echt een plekje in mijn hart

gekregen. Het is een stad die ik 4 maanden met trots mijn thuis heb mogen noemen en die ik iedereen kan aanraden om te bezoeken.

Donderdag ochtend was onze vlucht naar Manila. Na een uurtje vertraging waren we uiteindelijk om 15:00u in Manila aangekomen. Joey (vriend van Jeroen) woont hier al 2,5 jaar en kwam ons ophalen bij het vliegveld. Aangezien hij gewoon moest werken had hij ons bij een resort afgezet waar we gratis aan het zwembad konden chillen. Om een uurtje of 7 was hij klaar met werken en hebben we ergens een hapje gegeten. Daarna hebben we nog een drankje gedaan in een tent waar lilliputters gingen boksen (wat de fack) en een andere tent waar vrouwen op het podium stonden en je kon kiezen welke je mee naar huis nam. Welkom in Manila zullen we maar zeggen...

Joey moest ook vrijdag gewoon werken en Jeroen en ik besloten een chill dagje in te lassen aan het zwembad. Heerlijk! Een andere vriend van Joey is piloot bij Qatar en die vloog toevallig op Manila dat weekend. 'S avonds zijn we met z'n allen bij een tapas tent uit eten geweest (zo lekker weer Westers / normaal eten haha) om vervolgens naar een tent de gaan met rete goeie live muziek. Het was een super mooie avond met veel bier, Filipijnse meiden die maar bleven zeggen dat ik 'beautiful' was, veel dansen en uiteindelijk was het licht toen we naar huis gingen. Over het verkeer in Manila is trouwens ook weinig goeds te zeggen: alleen maar file. Het maakt niet uit op welk tijdstip van de dag. Zelfs na het stappen om 05:30u stonden we in de file?!

Joey had voor zaterdag een programma'tje bedacht zodat we iets van Manila zouden zien. Na wat opstart problemen en de piloot uit z'n bed schoppen in zijn hotel kwamen we aan bij een restaurantje aan het water. Hier hebben we heerlijk geluncht en vervolgens zijn we door gegaan naar het oude deel van Manila: Intramuros. Hier zie je nog erg goed de Spaanse invloeden. We hebben hier een kerkje bezocht en een museum over de Spanjaarden in de Filipijnen, leuk om de geschiedenis zo een beetje te leren kennen. 'S avonds hebben we bij een restaurant gegeten met goeie spareribs en ander vlees van de grill en zijn we naar een club gegaan

Zaterdag avond voelde ik mij al niet zo lekker en zondag ochtend werd ik wakker met koorts. Ik vond het toch verstandig om even langs de dokter te gaan. In Nederland zit ik de tijd gewoon uit als ik koorts heb, maar in Manila heb je Dengue (Gele Koorts) wat over wordt gedragen door muggen, en ik zat natuurlijk onder de muggen bulten haha. De dokter zei dat het 2-3 dagen duurt voordat ze Dengue vast kunnen stellen dus als ik de komende dagen nog koorts zou hebben zou ik even terug moeten komen.

Maandag heeft Jeroen een tripje gemaakt naar een krater en heb ik helaas nog ziek op bed gelegen. Gelukkig werd de koorts al minder dus er was geen paniek meer. Ik heb eigenlijk vooral veel geslapen en series gekeken, ook wel lekker.

Dinsdag om 08:20u was onze vlucht naar Coron. Joey raadde aan om de eerste vlucht te pakken want ze hebben hier wel een handje van vertraging. We vertrokken om 06:00u richting het vliegveld en maar goed dat we op tijd waren. Ik heb nog nooit zo'n trage check in balie meegemaakt. Er stond een groep Filipino's voor ons die volgens mij voor het eerst op vakantie gingen. Overal werden selfies gemaakt wat de boel ophield.
Het vliegtuig was een klein propeller vliegtuigje waar denk ik nog geen 100 man inzat. We vlogen ook niet heel hoog dus je had een prachtig uitzicht. Aangekomen in Coron hadden we een busje gepakt naar onze bed en breakfast. Hier heb ik nog een beetje uitgeziekt en heeft Jeroen het stadje verkend.

We verwachtte dat je in Coron ook gewoon een strand hebt, aangezien het een eiland is, maar helaas. Wilde je de mooie bounty stranden zien moest je een tour boeken. Ik was nog steeds aan de grieperige kant dus we besloten aan een zwembad te liggen die Jeroen had gevonden, ook lekker!

Donderdag hebben we de 'ultimate tour' gedaan. Dit waren 7 hotspots van Coron in 1 dag gepropt. Van 09:30u tot 19:00u waren we onder de pannen. We hebben onder andere een scheepswrak gezien, de Twin lagoon, Kayangan meer en een reef barrier. Heel gaaf!

Op vrijdag hebben we nog een tour gedaan. Deze deed 3 eilanden aan die bekend stonden als de 'mini Malediven' van de Filipijnen. Dat moet goed zijn! Het eerste strand was echt prachtig; helderblauw water en een wit strand. Verse kokosnoot erbij, helemaal top. Vervolgens zijn we naar een ander strand gegaan waar we een heerlijke lunch hadden met onder ander verse vis van de gril, ananas, inktvis, en mosselen. Daarna zijn we doorgegaan naar een zandbank, ook bijzonder te zien. Het was 1,5 uur varen om bij het eerste eiland aan te komen en aangezien de zee best onrustig was duurde het in ons geval 2 uur. Op de heenweg viel het wel mee, beetje schommelen en soms wat water over de boot. De terugweg was heftiger. De boot schommelde echt ontzettend en om de paar seconden kwam er een vlaag water over de boot (en ons) heen. Een paar Chinezen waren er helemaal klaar mee en hadden een of ander shirt aan wat je zelfs over je hoofd kon doen en aan de bovenkant van je hoofd dicht kon ritsen... aparte lui. Zij kregen elke keer de volle laag wat echt hilarisch was. Tegenover ons zat een vent die het niet zo geestig vond en ieder moment kon gaan overgeven. Jeroen en ik hebben ons goed vermaakt.
Joey en Gijs (andere vriend van Jeroen en Joey) waren inmiddels ook aangekomen op Coron en we zijn met z'n vieren naar de hot springs

gegaan. Een natuurlijke waterbron met water variërend van 38-40 graden, heerlijk! Wel aan het eind van de dag anders was het te warm.

Zaterdag was onze laatste dag op Coron dus we wilden een lekker chill dagje. Na het ontbijt zijn we naar het zwembad gegaan en hebben daar heel de dag gelegen. 'S avonds hebben we bij een heerlijk restaurant aan een pier gegeten. Wederom een geslaagde dag!

Op internet hadden we gelezen dat er een fast Ferry van Coron naar El Nido ging in 3 uurtjes, andere optie was de algemene boot die er 7 uur over deed. De keuze was snel gemaakt. Om 12:00u hadden we de boot. Helaas is inschatten niet het sterkste punt van Filipino's dus de boot deed er uiteindelijk 5 uur over. Hier hadden Jeroen en ik niet op gerekend en we hadden dan ook alleen 2 bananen en een flesje water bij ons. Eenmaal op El Nido aangekomen hadden we een tricycle (lokale vervoersmiddel) gepakt naar ons hostel. Het hostel bestond voornamelijk uit bamboe, was ontzettend benauwd, geen airco (alleen blowers) en geen WiFi (valt nog mee te leven). Het was even slikken voor Jeroen en mij, vooral na een boot tocht van 5 uur. We besloten maar iets te gaan eten en op zoek te gaan naar een betaalbaar hotel (we zouden donderdag/vrijdag ook nog in dit hostel verblijven)... in tegenstelling tot Coron was El Nido heel levendig. Er was 1 grote straat met allemaal eet tentjes, winkeltjes

etc. en je zat gelijk aan het strand. 'S avonds hebben we heerlijk cocktails gedronken op het strand.

Maandag was onze chill dag. 'S ochtends hebben we eerst een hotel geboekt voor donderdag/vrijdag en vervolgens zijn we naar het strand gegaan. Je kon ook met een zipline naar het strand toe, dus dat leek ons wel vet! Alhoewel ik niet echt van hoogtes hou viel het me reuze mee. Ik kreeg het wel een beetje benauwd toen een jongen zei dat ie mij nu naar het 'lanceer platform' ging brengen...

Via via hadden we gehoord dat je op El Nido ook kampeer tours kon doen. Dit leek ons wel vet en hadden we in Nederland al vastgelegd (het zou snel uitverkocht zijn). Om 09:00u begonnen we met een 'normale tour': de mooiste stranden en lagoons langsgaan en veel snorkelen. Na de tour werden we afgezet op een privé eiland van het bedrijf. Hier woonde wel een gezin, maar het was allemaal erg primitief. Het toilet was alleen een toilet pot waar het vanzelf wegzakte / spoelde en er was 'schoon water' (lees: slootwater). De tentjes hadden geen matjes of iets dergelijks dus je lag praktisch op de grond. In het begin moest ik wel even slikken. Uiteindelijk is dit allemaal goedgekomen.
We hadden een super leuke groep; 3 Franse jongens van rond de 25, 2 Engelse meiden van 23 en een jongen en een meisje uit Maleisië (die gingen maar 1 nacht).
'S avonds had de crew een heerlijk diner voor ons gekookt en vloeide de rum coke rijkelijk. Een fles rum kost hier 100 peso's, dat is maar 2€... een zak chips daarentegen kost bijvoorbeeld 190 peso's.
Het was echt een top avond. Heerlijk rum coke gedronken, de crew speelde gitaar en zong allerlei hitjes en die Maleisische jongen was straal bezopen, echt hilarisch! Hij vond het de volgende ochtend iets minder..

Aangezien het in de tent duizend graden was waren we al om 06:30u wakker. Ik besloot m'n lenzen in te doen en aan het strand verder te slapen (de tentjes stonden op een iets hoger gedeelte dan het strand). We kregen een heerlijk ontbijt; vers fruit, ei, pancakes, brood, noodles.
Om 09:30u kwam de boot weer aan met andere toeristen (we gingen weer een tour doen) en toen gingen we weer op pad. Iedereen was nog best moe van de lange nacht maar dat mocht de pret niet drukken. Ook nu kwamen we weer rond 17:00u op 'ons' eiland aan en konden we weer gaan chillen. De rum coke werd weer tevoorschijn gehaald en het eten werd bereid. De Engelse meiden waren moe dus gingen vroeg naar bed. Jeroen en ik hebben nog tot laat met de Franse jongens gezeten en over van alles gepraat. Van beide kanten was er interesse naar elkaars verschillen in het land, politiek, terrorisme etc, echt goeie en leuke gesprekken gehad. Soms was het wel lastig de Franse te verstaan, want hun Engels is niet al te best, bijvoorbeeld: three (3) werd uitgesproken als sree. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Donderdag was alweer onze laatste dag met de kampeer tour. Deze dag was iedereen echt gesloopt en er een klein beetje klaar mee. Het was grappig om te zien dat onze groep onder het zand zat, vieze haren

had en moe was. De 'nieuwe' mensen van de tour zaten er daarentegen wel fris en fruitig bij. We hebben weer mooie stranden gezien en gesnorkeld en hebben 's avonds met z'n allen nog een hapje gegeten in El Nido town, heel gezellig! We gingen bij Atrov'e eten, een mega goeie Italiaan, en dat in de Filipijnen!
De Engelse meiden gingen wederom vroeg naar bed dus wij gingen nog wat drinken met de Fransen, maar je merkte dat iedereen zo moe was dus wij gingen ook vroeg terug naar ons hotel . Het was overigens heeeel fijn om eindelijk al het zand weg te spoelen, je haar weer te wassen en een chill bed te hebben.

Het goede werk eist tijdig rusten, dus Jeroen en ik hadden nog 1 dag chillheid ingelast. We zijn naar Las Cabanas Beach gegaan en hebben hier bij een beach club heel de dag op ons strand bedje in de zon gelegen, veel gezwommen en lekkere cocktails gedronken. We hebben hier de zonsondergang bekeken en zijn toen terug gegaan naar ons hotel. We hebben ons opgefrist, tassen gepakt en zijn toen voor de laatste keer aan het strand gaan eten.

Op donderdag hadden we al een busje geboekt van El Nido naar Puerto Princesa. Dit was een busje voor 9 personen met airco, dus echt prima. De rit zou 5 uur duren. Na ons ontbijt zijn we naar El Nido town gegaan, hebben lunch etc. gehaald (want je weet maar nooit of het langer kan duren) en toen naar de 'bus terminal' gegaan. Een jongen van het bedrijf kwam ons tegemoet en vertelde dat er 7 andere mensen in het busje zaten. Toen het busje eenmaal aankwam

ging er ineens nóg een meisje mee, waardoor we met 10 man waren. Er zaten 7 Taiwanezen in met ontzettend veel bagage, dus een deel van de koffers moest achterin op een stoel. De chauffeur zei tegen Jeroen en mij dat we wel op een stoel en een tussenstukje van een stoel konden gaan zitten. Dat denk ik niet vriend. Wij Westerse mensen hebben totaal niet de Filipino size dus dat ging 'm niet worden. Uiteindelijk waren er toch nog 2 stoelen en konden we op pad. Na 5 minuten werd er gestopt om nóg iemand op te halen. Hier waren de Taiwanezen het (ook) niet mee eens en hebben de chauffeur vriendelijk verzocht door te rijden. Gelukkig luisterde hij. De rit ging voorspoedig. Na 2 uur waren we gestopt bij een restaurantje voor een plas pauze. Om 15:00u waren we in Puerto Princesa. Dit was de eerste keer dat de inschatting van de Filipino's klopte.
Jeroen en ik hadden een tricylce naar ons hostel gepakt. Aangekomen bij ons hostel was er niks bekend over onze reservering (er was überhaupt geen computer om het te checken) dus we kregen een eigen kamer toegewezen. We hebben ons opgefrist en zijn naar een restaurant gegaan waar ze super goede spareribs hadden.

Vandaag was onze vlucht terug naar Manila. Jeroen vliegt vanavond door naar Nederland en ik vlieg door naar Hue (Vietnam).
Vanmorgen moesten we bij het uitchecken betalen en ineens 800 peso's betalen in plaats van 425... Het argument van de Filipino's was dat wij die kamer hadden gekregen. Waarop wij zeiden: we hebben de reservering laten zien en jullie gaven ons deze kamer. Ze begrepen niet dat ze fout zaten. Uiteindelijk hebben we de 425 betaald en zijn we naar het vliegveld gegaan.

Wat mij verbaasd heeft over de Filipijnen is hoe vriendelijk de mensen zijn. Aan de andere kant zeggen ze overal 'ja' op, ook al is het antwoord 'nee': de mensen willen geen gezichtsverlies lijden. Ik heb mij verbaasd over de hoeveelheid straat/zwerf honden hier. Een hond had bijvoorbeeld een kogelgat (zo leek het tenminste) in zijn hoofd en liep gewoon nog over straat rond. Een ander voorbeeld: het hotel naast ons had hun 2 honden 's nachts met de achterpoten aan elkaar vastgebonden, ik denk zodat ze niet weg zouden lopen. Ik kan niet begrijpen dat mensen zoiets kunnen doen, echt afschuwelijk!
De Filipijnse mensen zijn ook niet echt van de tijd. Staat er dat een tour om 09:00u begint, vertrek je prima om 10:00u. Het heeft mij wel geleerd om geduldiger te zijn, want ja, ze gaan toch niet harder lopen.
Het is grappig om te zien dat het toerisme hier nu aan het opkomen is. De resorts en hotels schieten als paddestoelen uit de grond. Of ja schieten... wel alles op het Filipijnse tempo natuurlijk.
Ook al hadden Jeroen en ik wat tegenslagen (we zouden eerst naar de eilanden Bohol en Cebu gaan, maar hier waren aanslagen en een kans op kidnapping), toch ben ik blij dat ik in dit land ben geweest. Aanrader voor iedereen!