The day after... Potluck!

TRUMP! Het is Donald Trump die gewonnen heeft met een dikke voorsprong op Hillary Clinton. Ik weet niet of dit een goed teken is of niet en dat gaan we snel genoeg uitvinden. Je merkte gewoon dat de hele kliniek aangeslagen was. Het was rustig, er waren bijna geen patiënten en dr. Bangston vertelde dat ze zelfs gehuild heeft toen Trump uiteindelijk gewonnen had. Ook alle tech’s waren aangeslagen, zeker omdat veel van hun toch van Mexicaanse afkomst zijn en die zijn niet geliefd. Iedereen was in shock en wist eigenlijk niet echt wat er nou allemaal moest gebeuren in dit land. Je merkte het aan alles.

Vanochtend begonnen we dag met de uitslag van de massa’s die we vorige week op de voor- en achterpoot van een hond hadden opgestuurd. Het bleek een nerv-sheet tumor te zijn en een soft-tissue tumor. Beide waren op een schaal van 0-3 heel erg kwaadaardig en dat konden we eigenlijk al zien aan de manier waarop het groeide en de hoeveelheid bloed die de hond tijdens de operatie verloren had. Slecht nieuws dus en tegen de eigenaren gezegd dat ze de hond de laatste tijd maar extra lekker voer moeten geven, want hij zal niet lang meer leven.
Tijdens de lunch was er een Potluck voor mij georganiseerd. Dit is een lunch of diner waarbij iedereen thuis iets maakt en meeneemt, zodat je lekker veel keus hebt maar iedereen toch iets bijdraagt. Dit keer was het speciaal voor mij georganiseerd en was het thema ‘Mexicaans’ om mij het échte Mexicaanse eten te laten proeven nu ik in California ben. En er was van alles. Taquitos (een soort taco-rol

met vulling), tortilla’s (en dan zowel de normale gemaakt van gele maïs als die van blauwe maïs), enchilada’s, guacamole, salsa, albondiga’s soep (een soort groentesoep met gehaktballetjes), Mexicaans stoofvlees en tamale’s (een soort gestoofd maïsblad met aan de binnenkant maïsdeeg & stoofvlees). Het was allemaal heerlijk! Als toetje hadden we chocoladecake met flan als topping en daarna moest er weer gewerkt worden.

Daarna kregen we een spoedgeval: een kat die was binnengebracht omdat die was aangevallen door de Duitse Herder die deze mensen ook hadden. De kat kwam tevoorschijn uit een soort sporttas en stonk enorm. Hij zat onder de diarree, wat kon komen door de stress, en had een pendelende ademhaling. We zagen gelukkig geen bijtwonden, maar de kat was wel ontzettend mager. Waarschijnlijk voelde die zich al niet goed en kon die daarom gepakt worden door de hond. We gaven hem een zuurstofmaskertje zodat die op adem kon komen en ondertussen probeerden we de eigenaren te overtuigen dat een X-ray en bloedonderzoek toch echt het beste was wat we nu konden doen. Ze hadden natuurlijk weer geen geld maar ze wilde ook niet zomaar hun katje dood laten gaan. Uiteindelijk werd er na een uur besloten dat we een X-ray gingen doen en gelukkig zagen we hierop geen hernia diafragmatica. Wel kon je goed zien op de X-ray dat het hart heel klein was zagen we dat de slijmvliezen heel bleek waren: shock dus. Gelukkig konden we ook een

pijninjectie geven maar de eigenaren hadden geen geld voor bloedonderzoek of opname. Daarom ging de kat uiteindelijk mee naar huis met een set naalden en een infuuszak en moest het stel zelf vloeistof injecteren onder de huid om de kat te redden. Aan het einde van de middag belden ze gelukkig terug dat het al een stuk beter ging en was het waarschijnlijk gewoon een reactie van stress en shock op de hond.

’s Avonds kreeg ik een berichtje van Janet die mij mee wilde nemen naar de pedicure, als bedankje voor het schilderen van afgelopen weekend. We reden naar de andere kant van de stad naar een soort Aziatisch winkeltje waar we onze pedicure kregen, met massage én french manicure en al. Daarna reden we door naar de grote mall hier, wat een beetje lijkt op een grote V&D of Bijenkorf. Hier lieten we onze wenkbrauwen doen en haalden we lekker Mexicaans eten bij Chipotle. Thuis keken we nog een film, ‘don’t breath’ en daarna was het tijd om te gaan slapen, want morgen gaan we naar Yosemite!