Van Terschelling naar Bregenz

Dag 1. Van Terschelling naar Amsterdam. Weer: bewolkt, 8 ºC.
Vertrek Terschelling 12.30 uur. Aankomst Amsterdam 16.30 uur

Het eerste reisje van dit jaar is begonnen. Flip wordt op 3 maart 65 jaar en Lily heeft hem deze reis aangeboden. Ze mag zelf ook mee. Het is een bestaande reis van de Treinreiswinkel die we zelf hebben uitgebreid met een extra dag in Villach. Flip zal zijn verjaardag "vieren" in de trein op de terugweg van Salzburg naar Harlingen. Gelijk is het doel van de reis al een beetje verklapt. We gaan vanaf Amsterdam naar Oostenrijk waar we, ook geheel per trein, een rondreis gaan maken. We hoopten op sneeuw en dat lag er, bleek later, maar minder dan dat we hadden gedacht. Lily moest vanmorgen nog werken. Flip zorgde ervoor dat alles voor het vertrek in orde was. We gingen met de langzame boot. De zee was weer geheel ijsvrij, dus de boot kwam op tijd aan. Vanaf Harlingen zijn we per trein naar Amsterdam gereden. Deze rit zat was onderdeel van de reis. Het was wel een omweg, maar we zagen een heel stuk van Nederland. Het eerste deel van de reis was het een beetje mistig maar dichter bij Amsterdam gekomen kwam de zon erbij, die prachtig bloedrood onderging. Gelukkig liep alles gesmeerd. In Amsterdam gingen we naar Jan en Alice. Hier werden we hartelijk ontvangen. Flip's nichtjes Silvie en Laura waren er ook en Giovanni, de zoon van Klaas, Jan's broer. Na een genoeglijke maaltijd van risotto met een paar glazen heerlijke wijn gingen we op tijd naar bed. Het zou morgen vroeg opstaan worden om onze ICE hoge snelheidstrein te halen.

Dag 2. Van Amsterdam naar Bregenz. Weer: mistig, zon, 10 ºC.
Vertrek Amsterdam Centraal 08.04 uur.
Aankomst Brengenz 16.14 uur. Gelopen: 3,5 km

Even voor half zeven ging de wekker. Na een lekker ontbijt met gekookte eitjes liepen we naar de tram. Die kwam er gelijk aan, dus we waren in korte tijd bij het Centraal Station. De ICE kwam een paar minuten voor vertrek aan. We zaten niet helemaal ideaal bij een raampje, maar er waren nog genoeg vrije plaatsen, zodat we toch nog redelijke uitzicht hadden. We maakten een tussenstop in Utrecht en Arnhem. De reis ging via Frankfurt naar Mannheim. Hier moesten we overstappen naar Ulm. De ICE reed tussen Keulen en Frankfurt

tot maximaal 300 km/h. De andere trajecten kwam het niet boven de 200 km/u uit. Leuk was dat je naar de lounge voorin kon lopen om door een raam over de schouder van de machinist mee te kijken op het spoor. Het was onderweg een beetje mistig, maar wel droog. We hadden in Mannheim een paar minuten om over te stappen. We moesten naar wagon 1. Het bleek een enorm lange trein te zijn, dus we moesten hard hollend naar voren. Dat viel niet mee op het drukke perron. Halverwege zijn we maar in gestapt en toen moesten we nog een heel eind zeulen door de drukke trein. De zon begon er door te komen en dat zag er mooi uit tussen de heuvelachtige landschappen. Sommige hellingen waren bebouwd met druivenstokken. Ook zagen we op de noordelijke hellingen een beetje sneeuw liggen. Vanaf Ulm gingen we verder per intercity naar Lindau. Hoe dichter we bij Lindau kwamen, hoe meer sneeuw we zagen, maar het was geen alles bedekkende sneeuw. Toen we dichter bij Lindau waren, zagen we in de verte de besneeuwde Alpen. We kwamen aan in een zonnig Lindau aan de Bodensee. We hadden Lindau een paar jaar geleden al gezien tijdens ons rondje Europa. We hadden niet verwacht het op een schiereiland gelegen stadje zo snel weer te zien. Vanuit Lindau zijn we verder gereisd per regionale trein naar Bregenz Hafen. Het was een leuk tochtje langs het meer. In Bregenz aangekomen, liepen we naar ons hotel. Het loopkaartje, dat we hadden gekregen, klopte niet. Dat toonde de weg vanaf het hoofdstation bleek achteraf. Na tien

minuten vergeefs lopen, kwamen we daar achter. Na een paar keer vragen, vonden we het hotel. Het lag nog geen minuut vanaf het station. We hebben snel onze spullen op de kamer gedropt en zijn toen langs de Bodensee gaan lopen. Het was heerlijk weer, Het meer lag er spiegelglad bij. We zijn naar de plaats gelopen waar zich jaarlijks de Festspiele van Bregenz afspelen in de zomermaanden. Er is hier een groot openluchttheater gemaakt waarvan het podium en het decor in het meer zijn opgetrokken. Elk jaar wordt hier een andere opera opgevoerd. Het decor bestond nu uit een enorm vrouwenbuste met een mes in de borst. Daarnaast stond de lege lijst van een grote vergulde spiegel, die tijdens de voorstellingen werd voorzien van een waterscherm waarop kon worden geprojecteerd. Hierna zijn we nog even door het oude stadje gelopen, dat al uit de Romeinse tijd stamt. Het is de hoofdstad van de provincie Voralberg dat een vierlandenpunt is: Oostenrijk, Duitsland, Zwitserland en

Liechtenstein. Het stadje zag er leuk uit met de oude gebouwen. 's Avonds hebben we gegeten in een Gasthaus tegenover ons hotel. We hadden geen puf meer om wat anders te zoeken en op onze wandeling hadden we alleen maar pizzeria's, Griekse restaurants en döner kebabtentjes gezien. Daar hadden we geen zin in. Het was stampvol in het restaurant. We konden gelukkig nog een tafeltje voor twee bemachtigen. Lily nam Rinderscheiben, rundvleesplakken in een donkere saus met rijst, bloemkool en wortelen. Dat smaakte goed. Flip had Tischspitz, een Oostenrijks gerecht met gekookt rundvlees, spinazie, aardappels en geraspte mierikswortel. De mierikswortel was echt scherp en veroorzaakte mini kernexplosies in neus en bijholten. Het paste goed bij het zeer malse vlees, net als de

rode wijn die we er bij dronken. We maakten het niet laat. We waren aardig afgepeigerd na een korte en slechte slaapnacht en de lange treinreis.