Salzburg

Dag 9. Salzburg.
Weer: zon 6 – 14 ºC. Gelopen: 14 km.

Het was vandaag voor Flip zijn laatste oudere jongere dag, morgen zou het zijn eerste jongere oudere dag worden. Hij wilde van deze dag een hoogtepunt maken, of tenminste een hoogste punt. Gisteren tijdens wandeling op de Mönchsberg zag hij rond de top van een fraaie besneeuwde Alp een helikopter vliegen. Hij was jaloers op de inzittenden vanwege het mooie uitzicht dat zij moesten hebben op de besneeuwde Alpen. Maar de beweging van de "helikopter" was een

beetje vreemd. Het kon uiteindelijk alleen maar een cabine van een kabelbaan zijn. Bij navraag in het hotel bleek het om de Untersberg te gaan, de "huisberg" van Salzburg, zoals we later hoorden. Gezien het verwachte mooie weer leek het een goed idee om naar boven te gaan. Het bleek dat met een 24-uurs Salzburgkaart je allerlei activiteiten in Salzburg kon ontplooien waaronder een bezoek aan deze berg. De kosten van de kaart waren hetzelfde als een rit met de bus naar de berg plus de gondelvaart naar boven. Alles wat we meer wilden was gratis. We konden in ons hotel de kaart aanschaffen. Na het ontbijt pakten we de bus die direct naar de voet van de Untersberg reed. Een klein half uur later stonden we bij het kabelbaanstation. We moesten even wachten voordat de cabine naar boven ging. We zaten er maar met een paar man in, dus we konden ongestoord naar alle kanten kijken. Het leek wel vliegen want we gingen vrij hard omhoog van 456 m naar 1.776 m in negen

minuten. Het was echt spectaculair met grootse uitzichten. Op tweederde van de tocht gingen we over een steile richel waarbij je zo een diepe afgrond inkeek. Er lag steeds meer sneeuw. Uit de sneeuw staken coniferen als een grijsbruine vacht omhoog. Bij het eindstation was alles met sneeuw bedekt. Het was er zes graden en er stond nauwelijks wind. Pas een eindje verder waaide het flink over een berggraad. De lucht was wolkeloos op een paar kleine lenswolken na in de verte. Een deel van de vlakte onder ons was bedekt met een wolkendek, hooguit honderd meter boven de grond. Een fabriek die daar stond, produceerde een soort witte stoompaddenstoel die zich verhief boven het wolkendek. Omdat er beneden geen wind stond, ging de rook recht omhoog. Voor ons lag Salzburg zich te koesteren in de zon. Het grote fort op de Mönchsberg leek wel een lucifersdoosje. We hadden voor deze reis uit voorzorg onze antiglij-ijzers meegenomen. Die kwamen nu zeer

goed van pas. Over een besneeuwd pad liepen we een eind de berg op. Er waren met ons ook een stel skiërs meegekomen, die de berg via de piste naar beneden zouden suizen. Om ons heen waren allemaal besneeuwde toppen te zien. Een grote wolk Alpenkraaien, een beetje kauwachtige vogel met een gele snavel en rode poten, vloog met ons op. In tegenstelling tot de andere kraaien maken ze een veel melodieuzer geluid. We moesten een aantal steile hellingen af en op, maar met de ijzers onder de schoenen ging dat prima. Je waande je op het dak van de wereld, al, was het maar een dikke 1800 meter hoog. We hebben een uur rondgekeken en genoten van de prachtige vormen van de sneeuw op de rotsen. Er tussendoor was wat groen te zien van verweerde bergkruipdennen. Het was echt genieten. Toen we terug gingen, kwamen er hordes mensen naar boven, gewone toeristen en skiërs. Onze cabine naar beneden was practisch leeg, dus ook de terugtocht konden met volle teugen

genieten. We zijn met de bus teruggegaan naar Salzburg waar we eerst het enorme paleis van aartsbisschop Wolf Dietrich von Raitenau, de Residenz, bekeken. Wat een weelde en pracht. Hij heeft er goed van genoten voordat hij door de paus gevangen werd gezet. Er was ook een schilderijententoonstelling van oude meesters, niet alleen uit Oostenrijk maar ook Vlamingen en Hollanders, zoals Breughel, Rembrand, Jan Steen, Gerard Dou en zo voort. De toegang was voor ons gratis met onze kaart. Daarna hebben we de catacomben van het oude kerkhof bezocht. In tegenstelling tot wat wij dachten, moesten we een eind omhoog klimmen door kille, vochtige en donkere gangen, uitgehouwen in de Mönchsberg. Het was niet heel bijzonder, maar toch wel leuk om gezien te hebben. Daarna zijn we wat gaan eten naast het geboortehuis van Mozart om gesterkt naar onze volgende bezienswaardigheid te gaan: het fort op de Festungberg. De 900 jaar

oude vesting Hohensalzburg is de grootste volledig intact gebleven burcht in Europa en hét symbool van de Mozart-stad. De vesting werd in 1077, in opdracht van aartsbisschop Gebhard von Helffenstein gebouwd. Aan het eind van de 15de eeuw werd de burcht echter omgebouwd tot adellijke residentie. In de eeuwen daarna werd de burcht telkens opnieuw uitgebreid, tot in de 17de eeuw het Küenburg-bastion aan de vesting werd toegevoegd. Gisteren waren we al tot aan de poort gelopen, maar toen was het te laat om er naar toe te gaan. Nu zat het in het gratis pakket van de Salzburgkaart evenals de kabeltram er naar toe. In een zucht waren we boven in het enorme fort dat eigenlijk een klein stadje was met zijn eigen kerk. Vooral de koningszaal was indrukwekkend met de prachtig gedecoreerde plafonds met gouden ornamenten. Je had natuurlijk een beeldschoon uitzicht over de oude stad. Waar we ons steeds weer over verbaasden, waren de Oostenrijkse tegelkachels,

die we ook al in andere gebouwen hadden gezien. Het waren meer kunstwerken dan kachels, vaak met de prachtigste afbeeldingen in majolica aardewerk al dan niet in reliëf. Na het bezoek aan het fort zijn we de Salzach overgestoken naar een tweede heuvelrug in Salzburg, de Kapuzinerberg. Op deze berg lag een kapucijner klooster. De uitzichten over de oude stad waren prachtig, al keek je wel tegen de zon in. Het was een beetje heiig geworden. Dat gaf wel een speciale sfeer. We zijn daarna de Kapuzinerberg verder opgeklommen naar een Franciscaner klooster aan de andere kant. Het was een stevige klim door een prachtig oud beukenbos. Het was wel vermoeiend, maar we werden weer beloond met prachtige uitzichten over de omgeving. 's Avonds zijn we in een mooi, oud Oostenrijks restaurant gaan eten. We namen een Wiener schnitzel, dat was er in Wenen bij ingeschoten en een Schweinshaxe, een kniebot met vlees van een varken in bier bereid. Erbij was heerlijk klaargemaakte zuurkool en een semmelknödel, een gekruide deegbal. De schnitzel was zoals hij hoort te zijn, knapperig en loeigroot. De Schweinshaxe was een heerlijk mals stuk vlees met een knapperige korst om een groot bot. Zwaar eten, maar erg lekker. Toe, en daar konden we natuurlijk in Oostenrijk niet onder uit, namen we Sachertorte, de beroemde taart uit Wenen bestaande uit stevige chocoladecake, gevuld met abrikozenmarmelade en bedekt met een dikke laag chocoladeglazuur en een warme Apfelstrudel,

Oostenrijkser kon het niet. We gingen onze laatste nacht in Oostenrijk in.