Twee dingen stonden vast, nadat we het ticket hadden geboekt en we moesten bepalen wat we gingen doen: een trekking in de jungle van Sumatra en een paar dagen chillen op de stranden van Gili aan het einde van de vakantie. Want activiteiten zijn prima, maar we willen wel weer een beetje zen aankomen. We hadden hier precies twee maanden de tijd voor, dus ging ik er vanuit dat we dit binnen 2 weken wel geregeld hadden.

Ja, ik krijg betaald als Projectmanager.

Dat was dus niet helemaal waar. We hadden ons namelijk best wel verkeken op hoe groot Indonesië is en hoe enorm veel je daar kunt doen. In totaal zijn er 17.000 eilanden en qua oppervlakte is het 40 keer groter dan Nederland; de gedachte dat het gemakkelijk is wanneer je maar 4 eilanden bezoekt, viel dus even tegen.

Toch ging het vrij vlot. Eerste avond streetfood in Jakarta scoren, daarna naar de jungle van Bukit Lawang vliegen, vervolgens naar het Tobameer en dan naar Yogyakarta. Daar stokte het even, want we wilde voor Gili nog naar Lombok en moesten hier dus gaten vullen. Bali leek ons onnodig, omdat iedereen daar naartoe gaat en wij zelf wel wat wilden ontdekken. In theorie hadden we daarom tweederde van de reis al vrij zeker, maar dat laatste stuk duurde lang. Heel lang.

Met de mooie natuur van Indonesië wilden we onszelf wel belonen met een straffe tocht, bijvoorbeeld de Rinjani op. Dat schijnt echter vrij hels te zijn en omdat het toch niet logisch in onze route paste, schrapten we dit maar. Daarna viel ons oog op de Bromo- en IJen-vulkaan. Vanaf daar was het echter ook weer onlogisch naar Lombok te gaan (kost een dag extra reizen), dus na lang wikken en wegen kozen we toch maar voor Bali. Want potverdikkie joh, dat ziet er een partijtje mooi uit!

Dus, de reis was rond, alleen lukte dat niet binnen 2 weken. Sterker, de reis was pas definitief met nog maar 2 weken te gaan, maar nu moet het wel een topreis gaan worden!