Lieve, lieve, lieeveee allemaal!

Met pijn in mijn hart wil ik jullie meedelen dat dit mijn laatste blog zal worden. Op dit moment lig ik lekker op het strand in Curaçao terug te denken aan de fantastische tijd die ik heb gehad ik Suriname. Maar nu ik dat mooie land eenmaal verlaten heb, heb ik ook ontzettend veel zin om al die lieve mensen (ja, jij dus!) in Nederland weer te gaan zien. Morgen zal ik na meer dan drie maanden namelijk weer voet zetten op Nederlands grondgebied. Natuurlijk is dat niet helemaal waar, want Curaçao valt ook onder Nederlands grondgebied, maar ik zal blij zijn als ik weer terug in het mooie Zeeuwse ben.

Sinds mijn laatste blog heb ik natuurlijk nog een hoop avonturen beleefd in Suriname! Zo ben ik bijvoorbeeld nog wezen ziplinen! Dit was erg gaaf. Samen met Shannon en Laura van stage hebben we in totaal 1500 meter afgelegd door de jungle. Ook heb ik na het ziplinen nog een wilde kaaiman vast mogen houden. Dat was toevallig het laatste dier dat ik nog heel graag wilde vasthouden in Suriname. Het lijstje dieren dat ik hier in het wild heb mogen vasthouden blijft zich dus maar uitbreiden: Slangen, vogelspin, piranha, luiaard, apen en nu dus ook de kaaiman. Ik heb niet alleen veel wilde dieren kunnen aanraken, maar ook kunnen eten! Normaal gesproken zou ik daar dus nooit aan beginnen, maar hier hoorde het er eigenlijk gewoon bij. Zo heb ik bijvoorbeeld hondenvlees, kaaimanvlees en een stukje piranha geprobeerd!

Verder bestaat Suriname echt uit twee werelden: het moderne Paramaribo met de gaafste feestjes en het back to basic overleven in de jungle. Ik kan vol overtuiging zeggen dat ik van beide werelden heb genoten. Al moet ik toegeven, back to basic bleek toch niet helemaal mijn ding te zijn. Geef mij maar gewoon een lekker bed met klamboe waar geen wespennest uit kan vallen. Maar wat was het gaaf om mee te maken. Dat zal ik nooit vergeten.

Helaas komt er aan elk mooi avontuur een einde, zo ook aan het mijne. Toen ik hier op Curaçao aankwam moest ik erg wennen aan het snelle leven. Natuurlijk bij lange na niet zo snel als dat het in Nederland zal gaan, maar wel een duidelijk verschil! Zo hoef je hier bijvoorbeeld geen anderhalf uur op je kapsalon te wachten en wordt het eten ook gelijktijdig met de andere mensen aan de tafel geserveerd. Ook het personeel van het appartement doet alles direct voor je als je wat nodig hebt. Dat was wel even anders in Suriname. Daar kwam alles op zijn tijd en dat had ook wel weer wat. Ik zal in Nederland ook weer erg moeten wennen aan het leven met de klok. In Suriname kwam het vaak voor dat ik geen idee had welke dag het nou eigenlijk was. Of was ik mis met de tijd. Alleen op stage lette ik op de klok. Dat is natuurlijk ook wel belangrijk aangezien je per uur vaste taken behoort uit te voeren. Maar verder... Tja, het maakte in principe toch niet uit... eten doe je wanneer je honger hebt en slapen doe je wanneer je moe bent. Heerlijk toch!

Natuurlijk heb ik het overzichtelijke van Nederland erg gemist. Zeker als je bijvoorbeeld zelf zorg nodig hebt. In principe was het geen ramp om wat langer te wachten op je beurt in het ziekenhuis. Of om te horen dat bepaalde antibiotica op is. Het is nou eenmaal zo. Ik heb ook het idee dat ik een stuk minder snel problemen zie die er eigenlijk niet zijn. Voorafgaand aan dit avontuur wilde ik altijd alles heel graag goed geregeld hebben, maar als je dan drie maanden lang ziet dat alles ook wel op zijn pootjes terecht komt wanneer je gewoon afwacht wat er gaat gebeuren, dan kijk je ineens anders tegen zaken aan.

Natuurlijk was het niet alleen maar fantastisch in Suriname. Ik heb het af en toe ook zwaar gehad. En het klinkt cliché, maar je komt op bepaalde momenten jezelf echt goed tegen. Gelukkig woonde ik op de allerleukste plek van heel Suriname, namelijk in de Mozartstraat, waar altijd wel iemand je gezelschap hield. Jeeeetje, wat ga ik dat missen zeg. Ik had daar echt de meeste fantastische, grappige en bovenal liefste huisgenoten die ik me kon wensen! Deze is voor jullie jongens: 'The only way is up with the lift.' Hahahaha!

Het voelt ook erg dubbel allemaal hoor! Want het liefst zou ik zo nog een half jaar aan mijn tijd in Suriname vast plakken. Ik heb zulle mooie mensen ontmoet daar. Ik ga een aantal personen in het bijzonder echt heel erg missen.... Maar aan de andere kant is het ook weer mooi geweest. Ik kan niet wachten om weer te kunnen lachen om alle stomme dingen die ik uithaal met mijn vriendinnen. En om mijn ouders & Tim weer eens in het echt te zien in plaats van via FaceTime. Bovendien heb ik ook wel weer zin om lekker te kunnen korfballen, want dat heb ik best gemist. Gelukkig ga ik dat zaterdag meteen doen. En wat dachten jullie van de Mac? Ik heb daar meerdere keren gegeten in Suriname en Curaçao, maar niks valt te vergelijken met de Middelburgse Mac hoor...... Ik kan niet wachten om daar weer al mijn geld te verspillen samen met die meiden.
Al is het heel jammer dat het voorbij is, ik kan op dit moment niet wachten om naar huis te gaan. Dat was in Suriname wel even anders hoor, want toen had ik het enorm moeilijk met weggaan. Maar hier op Curaçao heb ik al afscheid moeten nemen van Suriname. Curaçao zelf is natuurlijk gewoon een relaxte vakantie, dus dat zal ik niet zo missen. Ik ben denk ik op mijn hoogtepunt weggegaan uit SU en dat is uiteindelijk toch het beste geweest.

Het was fantastisch...

Ik wil jullie allemaal heeeeeeel erg bedanken voor het meeleven met mij en vooral voor alle lieve berichtjes die jullie mij stuurden tijdens mijn tijd zo ver van huis. Ontzettend leuk vond ik dat!

Voor de allerlaatste keer....... Veeeeeel liefs vanaf de andere kant van de wereld! xxxxx Ik zie jullie snel.