Vrijheid is blijheid

Wat voelt het heerlijk om te kunnen zeggen dat we eindelijk in Australië zijn! Zo lang naar uitgekeken en nu is het zo ver. Vandaar voelde het ook een beetje als een droom toen we boven Australië begonnen te vliegen en al helemaal toen we uit het vliegtuig stapte en richting de taxi liepen die ons naar het hotel bracht. Een van de eerste dingen die ik dan ook tegen Jim zei, was: ‘Ik geloof dat ik nog wakker moet worden’.

De eerste 2 dagen hebben we in een hotel doorgebracht dat we van te voren al hadden geboekt. Een erg mooi hotel met een lekker zwembad, waar we rustig konden bijkomen van de vlucht. Ook hebben we meteen een nieuwe simkaart gekocht, dat is wel nodig als je voor een langere tijd in Australië blijft i.v.m. het bereik. Gelukkig konden we voor whatsapp ons oude nummer behouden, die optie heb je bij whatsapp zelf.

Op de 3e dag kregen we onze eigen campervan, die we al heel lang van te voren gehuurd hadden. Een campervan is een soort busje waar je dus in kunt rijden, slapen en koken,

ideaal om mee rond te trekken. Het fijne is dat we kunnen gaan en staan waar en wanneer we willen en volledige vrijheid hebben. Wel moet je op campings staan om te overnachten.

Omdat we nog allerlei spullen nodig hadden voor in de campervan, zijn we boodschappen gaan doen bij Woolworths, dit is een van de grote supermarkten in Australië. We hadden onze campervan gewoon geparkeerd in een parkeervak langs de weg. Toen we klaar waren en de boodschappen hadden weggelegd, wilde we richting een veldje rijden om de campervan in te richten.

Op het moment dat we wegreden, ontdekten gwe verrassend genoeg een blaadje op onze voorruit. Even wat dichter erop hangen om te kijken waar het voor was en ja hoor, het was een verkeersbon. Natuurlijk gebeurt ons dat weer en omdat het stuur aan de andere kant zit zoals we gewend zijn, zijn dus ook de hendels voor het knipperlicht en de ruitenwissers omgewisseld. Aangezien ik daar nog even aan moest wennen en ik aan het rijden was, zette ik ook nog per ongeluk de ruitenwissers aan bij de rotonde haha. Eigenlijk was het de bedoeling om te stoppen om te zien hoe veel het was, maar helaas, dat hebben we dus niet kunnen doen. Gelukkig betalen de verhuurders de boetes tot 250 dollar, dus druk hoefden we ons er niet om te maken.

Eigenlijk viel het rijden aan de linkerkant wel mee, ik had gedacht dat ik het er moeilijker mee zou hebben. Het is zeker even wennen, maar na een tijdje voelt het alsof je niks anders gewend bent. Aan het knipperlicht aan de andere kant van het stuur, heb ik langer moeten wennen.

Om de eerste paar nachten door te brengen, moesten we een camping vinden. Er zijn heel wat campings in Australië en ook aardig wat aanbod aan gratis campings moet ik zeggen, handig om geld te besparen. Om campings te vinden, hebben we een app gedownload genaamd WikiCamps. Op deze app kun je allemaal filters toepassen, zoals showers, free / cost camping, swimming etc.

Omdat we de eerste 4 nachten in Cairns moesten blijven vanwege een geboekte tour, hebben we deze nachten op een betaalde camping gestaan. Helaas was er in Cairns of rondom deze stad geen gratis camping te vinden. Wel een hele mooie camping met een lekker zwembad, dus ergens was het niet zo heel erg om hier 4 nachtjes door te brengen.

Toen we net op de camping waren aangekomen en hier onze eerste nacht wilde doorbrengen, kwamen we er rond 5 uur achter dat we onze stoelen en tafel vergeten waren bij Lucky Rentals, waar we onze

campervan gehuurd hebben. Omdat we het volledige pakket hebben gepakt, ook qua verzekering, kregen we die er gratis bij. De winkels, behalve de supermarkten, gaan hier standaard om 5 uur dicht, dus moesten we de dag erna weer even terug rijden haha. Wachtende op wat ons nog meer allemaal te wachten staat bij zo’n typische acties als wat we tot nu toe al hebben meegemaakt.

Op de 26e hebben we dan ook onze eerste tour gedaan, namelijk met de boot van Passion of Paradise naar de Great barrier reef! 2 Uurtjes varen van de kust af lagen de bestemmingen van deze boot. The Great barrier reef is een van de 7 wereldwonderen en nu snap ik ook heel goed waarom. Wat was dat geweldig mooi om te zien, overal helder blauw water. Sommige stukjes lichter dan de andere, dat lag er maar net aan hoe diep het daar was.

Snorkelen zat standaard bij deze tour, hier betaalde je sowieso voor als je met deze boot ging. Je kreeg van hun een duikpak, flippers en een duikbril met snorkel. Super gaaf om dat samen met Jim te doen, tussen al dat koraal en de de tientallen vissen. Wat hebben we hier veel gezien, want je mocht ongeveer 15 meter rondom de boot snorkelen. Overal waar je keek, was wel wat nieuws te zien. Jim heeft ook nog twee zeldzame gele vissen gezien, daar wees een begeleider hem op toen ze onder hem doorzwommen.

Zelf had ik bij het boeken van de tour gekozen om ook te

gaan duiken. Toen we net een uurtje aan het varen waren, werden alle duikers bij elkaar geroepen voor de instructies en uitleg. Enige twijfel begon wel toe te slaan, want gedoken dat had ik nog nooit. Ook werden we meteen in groepen gedeeld, gelukkig ging dit in groepjes van 4. Ik behoorde tot groep 3, wat fijn was, want zo kon ik van te voren lang genoeg snorkelen met Jim.

Na 20 minuutjes gesnorkeld te hebben, zijn we uit het water gegaan, omdat ik bijna aan de beurt was om te verzamelen bij mn groep en om me klaar te maken om te gaan duiken. Eenmaal alles erop en eraan, moesten we met z’n 4e het water in ‘stappen’ met een grote stap, beetje vreemd om te doen wel. In het water konden we ons vasthouden aan een touw, waar onze begeleider op ons aan het wachten was. Hier kregen we nog een korte uitleg qua ademhalen en handgebaren, want praten kun je natuurlijk niet onder water.

Toen iedereen zich veilig genoeg voelde, moesten we ons alle 4 vastpakken aan onze begeleider en zijn we zo voorzichtig naar beneden gedoken. Verassend genoeg ging dat bij mij niet zoals het moest, omdat de gewichtsriem die je nodig hebt om te duiken, niet

zwaar genoeg voor mij was waardoor ik automatisch terug naar boven dreef. Gelukkig genoeg had m’n begeleider nog extra gewichten bij zich, die ik vervolgens in mn vest gedaan kreeg. Een stuk makkelijker duiken op die manier kan ik jullie vertellen.

Om de meter moest je wel echt je neus dicht knijpen en door je neus uitblazen, zodat je oren ‘poppen’. Dit doe je zodat de druk op je oren verdwijnt en je de druk weer verdeeld. Op het begin had ik redelijk wat last van deze druk, maar na een paar minuutjes was dat weer snel weggetrokken. Het snorkelen was al heel gaaf, maar het duiken nog 10 keer zo vet! Hoe veel vissen ik al gezien had, tijdens het duiken zag je er nog dubbel zo veel.

Heel cool om te zien was ook het koraal van zo dicht bij, al die verschillende soorten en de vissen die rondom en erin zwemmen. Vissen zoals de nemo vis kon je alleen tijdens het duiken zien, die heb ik dan toevallig ook gezien! Ook was er koraal die door de stroming van het water dichtklapte, zo klapte onze begeleider dicht in de buurt van dit soort koraal in zijn handen en klapte het koraal inderdaad dicht. Zo mooi om in deze omgeving voor de eerste keer te mogen duiken, echt een ervaring op zich voor altijd!

Weer terug aangekomen in Cairns met de boot, zijn we meteen begonnen aan onze eerste lange afstand om te rijden. Eigenlijk kun je het beste niet meer in het donker rijden, maar omdat we pas om half 5 weer terug waren, hadden we niet veel keuze. We moesten 3.5 uur rijden naar onze camping, die we hebben uitgezocht omdat die aan het strand lag en gratis was. Want vanaf nu willen we zo veel mogelijk gratis campings pakken, als je 3 maanden lang rond reist, is dat ook wel een must om zuinig aan te doen.

Omdat de campervan de hele dag op de parkeerplaats in de felle zon had gestaan, was die echt ontzettend warm. Halverwege vonden we het toch wel vreemd dat hij nog steeds niet was afgekoeld, want zelfs de handrem was warm. Ook de airco was warmer dan de buiten temperatuur. Omdat we toevallig moesten tanken, hebben we meteen gevraagd of iemand even met ons mee wilde kijken. Zo vriendelijk als de mensen hier zijn, kwam er een meneer met ons meekijken. Hij stelde ons gerust dat er niks aan de hand was en gewoon door konden rijden, maar dat de auto inderdaad warmer was dan normaal zou moeten. Dit kon dan ook komen door de zon die er de hele dag op gestaan had.

Toen we de tank vol hadden gegooid en de campervan even hadden laten checken, zijn we weer verder gereden. Nog geen 30 minuutjes verder, kwamen we een redelijk grote bosbrand tegen, aan de linkerkant van de weg waar we op reden. Gelukkig mochten we wel gewoon langs rijden, gek om te zien was het wel aangezien het een redelijk groot gebied was en het ook even duurde voordat er geen vuur en rook meer naast ons was.

Om het verhaal van onze eerste afstand compleet te maken, zijn we ook nog een aantal overstekende dieren tegen gekomen. Zoals een wolf, die echt vlak voor de campervan overstak. Nu snappen we ook heel goed waarom ze het afraden om het ‘s avonds te rijden, want daar schrik je toch wel even van. Na de ca. 300 km af te hebben gelegd, kwamen we aan op de camping. De gratis ‘camping’ is eigenlijk een soort parkeerplaats waar je, met bijvoorbeeld een campervan, mag overnachten. Omdat de eerste camping een camping was zoals ik gewend ben van vakanties, was dit wel even schakelen. Maar gezellig is het zeer zeker, alles heeft iets!

De dag erna, vandaag, zijn we nog een stukje verder naar het zuiden gereden, naar een plaatsje genaamd Saunders Beach, dichtbij Townsville. Ook hier ligt een gratis camping, zoals de andere gratis camping, lekker naast het strand. Hier gaan we onze plannen maken voor de komende dagen en alvast uitkijken naar de tour over the Whitsundays, die over een paar dagen gepland staat vanaf Airlie Beach.