Adelaide and The Red Centre

In mn vorige blog was ik geëindigd in Adelaide, dus vanaf die avonturen ga ik weer verder vertellen. We hadden een hostel voor 5 dagen geboekt, althans dat dachten we. Toen we bij het hostel aankwamen en wilde inchecken, konden ze de boeking niet vinden. Na een tijdje zoeken bleek dat ik per ongeluk voor maart had geboekt. Foutje kan gebeuren, maar helaas zat het hostel helemaal vol en moesten we iets anders zoeken.

Gelukkig was er nog een ander hostel vrij, maar we konden wel niet op dezelfde kamer liggen. Dat maakte natuurlijk niks uit, we waren al lang blij dat er nog wat vrij was. Daphne en ik gingen beide naar onze eigen kamer en hebben daar onze spullen neergezet en het bed klaar gemaakt. De campervan konden we achter het hostel parkeren, wat altijd wel fijn is om de hem in de buurt te hebben.

We zijn erna nog boodschappen gaan doen voor de komende / laatste dagen samen en zijn pizza gaan eten. Omdat we van de laatste dag rijden nogal aardig gesloopt waren, zijn we erna naar bed gegaan. De volgende dag zijn we de campervan gaan wassen, want van rijden door de outback wordt hij toch aardig vies. Ook zijn we nog wat gaan lunchen en moest ik even bellen naar Lucky rentals om een barst in de voorruit van de campervan te laten maken, alweer. Zo gezegd, zo gedaan.

Verder hebben we die dag rustig aan gedaan en tijd gepakt voor ons zelf. Om eerlijk te zijn heb ik dit bijna alle dagen gedaan in het hostel. Ik was redelijk uitgeput van de hele reis en vond het heerlijk om wat meer alleen te zijn deze dagen. Voornamelijk was ik ook heel erg aan het uitkijken naar zondag, de dag dat ik Mick eindelijk weer zou gaan zien. Het idee dat je weer met iemand samen bent die je heel vertrouwd is, is een heel fijn gevoel. Stiekem was ik wel een beetje nerveus, het is toch wel spannend om elkaar weer te zien na 3 maanden.

De volgende dag zijn we om half 10 de campervan gaan wegbrengen om de barst te laten maken. In de tijd dat we moesten wachten, zijn we wat kleine winkeltjes afgelopen in de buurt om de tijd een beetje te doden. Toen hij gemaakt was, 2 uurtjes verder, zijn we weer terug richting het hostel gegaan. Bij terug komst op de kamer was er een nieuwe mevrouw ingecheckt, die ongelofelijk hard snurkte. Snurken ben ik wel gewend, he papa, maar dat was echt niet om aan te horen.

In de namiddag ben ik nog even de winkelstraat van Adelaide ingegaan. Ik had Adelaide me wel kleiner voorgesteld, maar het was een hele mooie en en best grote stad. Voor de avond had het hostel een avond georganiseerd voor het hostel in een pub, daar zijn we dan ook samen heen gegaan. Na 2 uurtjes wilde de rest naar een grotere club gaan, waar we ook naartoe zijn gelopen. We hadden wel een beetje drukte verwacht, maar de hele club was

compleet leeg. Na een potje biljart zijn we dan ook weer terug gegaan naar het hostel om te gaan slapen.

Slapen was alleen niet echt een optie op de kamer met het gesnurk. Ik dacht dat iedereen op mn kamer aan het slapen was, maar toen ik het bedlampje aan deed, zag ik dat iedereen rechtop zat en ook niet kon slapen. Na wat gekletst te hebben, hebben we toch allemaal een nieuwe poging gedaan. Gelukkig is dat na een aantal pogingen ook gelukt.

De dag erna zag ik een nieuwe boete in mn mailbox verschijnen van de campervan, van zo’n 3.000 dollar. Ik schrok me kapot toen ik het zag, dus had Daphne meteen een berichtje gestuurd. We hebben toen weer samen naar de politie en Lucky rentals gebeld en na wat heen en weer gebeld, was het duidelijk hoe de procedures hier verlopen. Bij een gehuurde auto, moet namelijk een bestuurder worden genomineerd en die krijgt vervolgens een nieuwe boete opgestuurd naar het thuis adres. Ook die schrik weer gehad dus.

Verder had ik deze dag niet veel gedaan, waar ik overigens wel echt van genoten heb. Lekker een filmpje gekeken in de avond wat wel echt bij relaxen hoort bij mij. Toen ik de dag erna wakker werd, was de dag van Mick’s vertrek vanuit Schiphol aangebroken. Ongeduldig zat ik dan ook te wachten totdat hij wakker zou worden, want dat was pas in de middag bij mij met al dat tijdsverschil. Om de ochtend en middag bij mij sneller om te krijgen, ben ik gaan shoppen en de stad gaan bekijken, aangezien ik dat nog niet echt gedaan had in de afgelopen dagen.

Toen hij een aantal uurtjes laten aangekomen was op Schiphol, sloeg de realiteit wel echt in dat het nog maar een nachtje slapen was en het nu echt dichtbij was. Gelukkig kon ik wel goed slapen, maar had wel in de ochtend mn wekker gezet om te weten of hij veilig aan was gekomen in Dubai. Erna heb ik nog een uurtje geslapen en om 10 uur ben ik gaan uitchecken bij het hostel. Vanuit het hostel ben ik wat gaan ontbijten en heb ik wat kleine dingetjes gehaald bij de supermarkt voor in het hotel voor als Mick er zou zijn. Ik mocht eerder de hotelkamer in, omdat de kamer al klaar was. Wat een luxe was dat, van 3 maanden geleefd te hebben in de campervan en een aantal hostels, naar een hotelkamer. Je eigen douche en eigen bed, puur genieten was dat!

Wachten gaat al altijd zo langzaam, maar nu duurde elke minuut me eigenlijk te lang. Om half 8 in de avond kon ik pas naar het vliegveld vertrekken, dus totdat het zo ver was heb ik me vermaakt met mn serie kijken, douchen, wat nerveus lopen doen op de kamer en nog gefacetimed met papa en mama. Eenmaal op het vliegveld aangekomen te zijn, was het eerst eens zoeken en navragen waar ik heen moest aangezien er geen aankomsthal vermeld stond bij zijn vlucht.

Gelukkig kon ik wel zien dat hij geland was en had hij erna ook redelijk snel de wifi van het vliegveld, want voordat je door alle douane heen bent duurt nog wel even. Na een dik uurtje kreeg ik eindelijk een appje waarin stond ‘kom nu, door deur’, voordat ik het echt door had, kwam hij al de hoek om en recht op me af gelopen.

Het gevoel dat door me heen ging, kan ik niet precies omschrijven, maar het moment zat vol liefde, spanning en blijdschap. Het duurde ook wel een heel aantal minuten voordat we elkaar los lieten en richting de campervan gingen om terug te gaan naar het hotel.

De eerste echte volle dag samen zijn we rond de namiddag naar de bekendste bezienswaardigheden van Adelaide gaan kijken en wat gaan eten. De tweede dag moesten we alweer uitchecken in het hotel, omdat we eigenlijk naar Kangaroo Island wilde gaan, maar vanwege het slechte weer hadden we besloten om het over te slaan. We hadden daarom een extra nachtje in Adelaide geboekt en hebben die dag gebruikt om naar Glenelg beach te gaan en om een rondje om het Adelaide Oval stadion te lopen.

De dag erna zat het relaxen en het vooral veel knuffelen er weer op en moesten we eraan geloven dat onze reis richting Alice Springs nu echt ging beginnen. Om eerlijk te zijn keek ik er best tegen op, omdat de lange reis richting Perth een beetje was tegen gevallen. Daarom had ik van tevoren een planning gemaakt waar we per dag heen zouden rijden, omdat ik wist dat ik dit fijner zou vinden. Als je mij goed kent, weet je dat ik aardig goed van structuur hou haha.

De eerste lange dag rijden bracht ons bij Coober Pedy, een redelijk groot dorpje dat bekend staat om de ‘opaal grondstof’ en het leven ondergronds door de weersomstandigheden. We hebben hier overnacht op een camping bij een motel, wat echt een prima camping was. Wel had ik gedacht dat het rijden in deze outback anders zou zijn dan de outback richting Perth, maar helaas was dat niet het geval. De volgende ochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan en vertrokken richting Uluru. We hadden gepland om daar in de namiddag aan te komen, zodat we de zonsondergang konden zien.

Helaas was er na zo’n 2.5 uur rijden een melding van een ongeluk op de weg bij het tankstation waar we gingen tanken. Het zou zo’n 3 uur duren totdat de weg weer open ging en het was nog wel een aardig stuk rijden tot Uluru.

Na 2 uurtjes besloten we om het risico te nemen om weer verder te rijden, aangezien het ongeluk zo’n 65 kilometer verder op gebeurd was. Toen we een dik half uurtje aan het rijden waren, zagen we de file staan van voornamelijk vrachtwagens. Een aardige man sprak ons aan en zei dat bijna alle auto’s off road waren doorgereden en wij dat ook zouden kunnen doen. Ik vroeg of het te doen was zonder 4WD en of het een lange weg was, waarna we besloten de gok te wagen.

Het was wel spannend hoor, met een campervan off road gaan rijden zo’n 15 minuten. Met wat behoorlijke gaten en takken op de weg, hebben we het toch overleefd en kwamen we weer op de gewone weg uit. Vanaf hier was het nog zo’n 5 uur rijden, tot Uluru zouden we helaas niet meer redden. Daarom hadden we een camping 1 uurtje van Uluru vandaan uitgekozen om te overnachten. Toen we aan kwamen, waren er geen mensen te bekennen. Na een tijdje kwam er gelukkig nog een auto. Na gekookt te hebben en naar de sterrenhemel te hebben gekeken vanuit de campervan via het dakraam, zijn we gaan slapen.

De volgende dag zijn we redelijk vroeg opgestaan om de zonsopgang te bekijken, iets later dan dat eigenlijk de bedoeling was, maar dat gebeurt soms wel eens. Aangezien we nog een uur moesten rijden, was de zonsopgang jammer genoeg al geweest. Uluru was prachtig om te zien, nog mooier dan dat je het je vanuit foto’s voorstelt. Vanuit welke kant je ook keek, het was telkens weer anders. Zowel de kleur als het uitzicht erom heen en de structuur van de berg zelf.

Vanuit Uluru zijn we naar Alice Springs gereden, omdat het veel te warm was om ook nog Kata Tjuta te gaan bekijken. Toen we in Alice Springs waren, hadden we een hotel geboekt voor 1 nachtje om goed te kunnen slapen in die hitte. Voordat we de winkelstraatjes in wilde lopen om rond te gaan kijken, zagen we een kleine bosbrand aan de

overkant van het hotel ontstaan. Gelukkig was er snel hulp bij, aangezien onze campervan ook aan de overkant geparkeerd stond. We hebben wat rond gelopen en zijn erna wat gaan eten.

De volgende ochtend zijn we ook nog even de winkelstraatjes afgelopen, omdat ik nog graag een souveniertje wilde hebben. Zowel in Alice Springs als bij Uluru hebben we veel Aboriginals gezien, wat wel een beetje vreemd was om te zien, maar ook bijzonder. Ze leven gewoon mee in hoe het dagelijkse leven nu gaat, alleen met een andere levensstijl zoals het overal rondlopen op blote voeten. In Adelaide hadden we schijnbaar ook al een groep Aboriginals gezien, maar dat kwartje viel ons pas in Alice Springs.

We zijn rond de middag begonnen aan onze reis richting Sydney, waar we allebei wel heel erg naar uitkeken. We hadden de outback wel weer gezien en ik wilde graag terug naar Sydney, omdat ik daar een heerlijke tijd had gehad rond nieuwjaar en Mick omdat het natuurlijk wel een wereldstad is en iedereen daarnaar uit zou kijken. De rit duurde zo’n 28 uur, dus we hadden 3 plaatsen uitgekozen om te overnachten: Coober Pedy, Mildura en Bathurst.

Onze eerste nacht was op dezelfde camping als waar we op de heenweg ook hadden gestaan. De dag erna zijn we richting Mildura gereden, Mildura is een grote stad waar ook wel genoeg te doen

was. We zijn in de late avond wat gaan eten en zijn erna richting een camping gereden. Deze camping was helaas wat minder, want toen ik onder de douche stond kwam me er toch een grote spin uit de muur gekropen waar je alles behalve vrolijk van werd. Met mn handdoek om en al mn spullen in mn handen ben ik dan ook snel naar Mick toegerend, die zich ook net wilde douchen. Daar stond ik dan, bij het sanitair van de mannen. Gelukkig was het al laat en was de kans dat er iemand zou komen, heel klein.

De laatste lange dag rijden begon wel grappig. We waren wat boodschappen gaan halen voor onderweg en toen we een paar minuutjes onderweg waren richting Bathurst, kwamen we langs een politiecontrole. We moesten stoppen en ze vroegen aan Mick z’n rijbewijs, vervolgens vroegen ze of hij zijn naam en adres wilde zeggen in een apparaat. Schijnbaar weer iets nieuws, want dat hadden we allebei nog nooit eerder gezien of van gehoord.

Omdat Mick niet goed verstond wat ze zeiden en zo’n apparaat eruit zag als een alcoholtest, begon Mick in dat apparaat te blazen. Zowel ik als de politieagenten begonnen te lachen en Mick moest er zelf ook van lachen, omdat de politieagent zei ‘no, that’s not what you need to do’. Hij legde het nog een keer uit en nu begreep Mick wat die moest doen. De dag van de politieagenten kon in ieder geval niet meer stuk kon en ze hadden nu wel wat leuks te vertellen thuis.

In Bathurst hebben we wat gegeten en hebben we om een gratis camping overnacht, dat eigenlijk een parkeerplek was. De dag erna zijn we naar de Blue Mountains gegaan voordat we naar Sydney gingen. De Blue Mountains is een groot bekend nationaal park en nu snap ik ook waarom, wat een adembenemend stuk natuur. We zijn eerst naar een lookout gegaan bij de Valley View, vanuit hier zag je de zo genoemde Grand Canyon. Dit was echt geweldig om te zien.

Vanuit de lookout zijn we naar Scenic World gegaan, waar je allerlei dingen kon doen in de Blue Mountains. We hadden 2 dagkaartjes gekocht en hebben alles gedaan wat we konden doen. De skyway was een soort kabelbaan die van de linkerkant van een clif naar de rechterkant van een clif ging over een waterval.

De cableway ging vanaf Scenic world, die boven op een berg lag, recht naar beneden en kwam uit in de walkway. De walkway was een houten pad die beneden in het regenwoud liep, waar we een half uur gelopen hebben en een oude mijn tegen kwamen. Vanaf de walkway hebben we de railway omhoog gepakt, die door de rotsen ging. Het is de meest stijle railway van de wereld en dat was ook te merken.

Vanaf Scenic world kon je ook heel goed de Three Sisters zien, ook dit is erg bekend bij de Blue Mountains. Toen we alles gedaan en gezien hadden, zijn we naar Sydney gereden waar we een kamer in een hostel hadden geboekt bij Hyde Park. Wel kwamen we niet zo makkelijk het hostel in, omdat de man die het hostel runde niet meer aanwezig was toen we aankwamen. Iemand van het naast geleden restaurant moest ons open doen en we moesten wachten totdat we de kamer sleutel kregen. Omdat het al laat en donker was toen we aan kwamen, zijn we alleen wat gaan eten op deze avond.

Na een lekker nachtje geslapen te hebben, zijn we rond de middag naar de stad vertrokken en hebben we de winkelstraten afgelopen. Ook hebben we de skytower bekeken, zijn we door Chinatown gelopen en zijn we naar Darling Harbour gegaan om daar ook lekker wat te eten ‘s avonds. De dag erna zijn we naar het Opera house gaan kijken, zijn we langs het eerste ziekenhuis in Sydney gelopen en hebben we in de middag wat geluncht. Verder zijn we nog over de harbour bridge gelopen naar de andere kant en bij The Rocks gaan kijken, wat een bekend onderdeel is van de Sydney van vroeger.

Op onze laatste dag in Sydney moesten we om 10 uur uitchecken en zijn we erna naar Bondi Beach gereden, omdat je dat natuurlijk niet kunt overslaan. We hebben hier even rondgelopen en zijn erna naar het Luna Park gegaan, want daar was ik zelf nog niet geweest en wilde ik toch nog graag even zien. Toen we een rondje hadden gemaakt door het Luna Park, zijn we naar Featherdale Wildlife Park gegaan.

Featherdale Wildlife Park is het grootste wildlife park dat ik tot nu toe ben tegen gekomen in Australië. Ze hadden er alles wat je je kon bedenken: allerlei soorten kangaroo’s, wallaby’s, koala’s, slangen, spinnen, verschillende soorten vogels, dingo’s, pinguïns, vogelbekdieren en zelfs een krokodil. Bij het verblijf van de kangaroo’s en wallaby’s kon je zelfs erdoor heen lopen en ze voeren. Je moest wel een bakje voer kopen voor 3 dollar, maar al koste het

10x zo veel had ik het nog willen doen. Wat geweldig om ze van zo dichtbij te zien, ze te kunnen aanraken en dat ze zelfs uit je hand kwamen eten. Ik kan er zo nog een hele dag doorbrengen.

Toen we alles gezien en gedaan hadden wat we wilde, zijn we naar The Entrence bij the Gold Coast gereden om daar de nacht door te brengen. Ondertussen zijn we de east coast naar boven het reizen, maar welke dingen we daar allemaal mee hebben gemaakt vertel ik de volgende keer! Lieve groetjes vanuit het zonnige Australië.