De tijd vliegt zo voorbij!

Na 2 nachten in Fremantle, wilde we graag 3 nachten in de city van Perth zelf zijn. Het hostel dat we graag wilde, zat voor de eerste nacht helaas helemaal volgeboekt. Vandaar dat we een ander hostel moesten kiezen, maar dit hostel was ook niet zo’n succes. Wel had ik lekker alle tijd om te facetimen met thuis, dus gelukkig was de nacht zo voorbij.

De dag erna hebben we onze nieuwe campervan opgehaald en naar ons nieuwe hostel Billabong gegaan. Wat een geweldig leuk hostel was dit, eindelijk!! Een lekker bed, een schone douche, leuke kamergenootjes en zelfs een zwembad erbij, wat wil je als backpacker zijnde nog meer? We hebben deze dag eigenlijk niet veel gedaan en vooral lekker tijd voor onszelf gepakt, ook dat heb ik wel eens nodig.

Na een heerlijke nacht slapen, was Australia Day aangebroken. Dit is de bekendste feestdag in Australië, voor zover ik begrepen heb. Bij het zwembad was er daarom ook een groot feest gaande, vooral de Engelse waren rond de middag al

hartstikke zat. Het is wel heel typisch, want je kunt de Engelse overal eruit plukken hier. Om 2 uur was er een gratis BBQ voor iedereen die in het hostel verbleef, dat is altijd mooi meegenomen. Zelf hadden we ons ook in de namiddag aangesloten bij de gezelligheid rondom het zwembad, met wat drankjes erbij natuurlijk.

De groep verdeelde zich al snel in tweeën, waardoor er geen duidelijk plannen waren gemaakt voor de rest van de avond, zoals bijvoorbeeld het eten. Ik wilde eigenlijk heel erg graag naar het vuurwerk gaan kijken, dat zou een half uur duren, maar niemand had daar echt behoefte aan en vond het drinken leuker. Ik was Daphne kwijt, omdat ze met wat andere mensen weg gegaan was. Op het moment dat ik me ging omkleden, hadden hun een Uber geregeld zonder mij op tijd iets te laten weten en 2 minuten later waren ze dus alsnog onderweg naar het vuurwerk. Helaas had ik dus hetgeen waar ik me zo op verheugd had gemist.

Daarom had ik besloten om 4 andere Nederlandse meiden te treffen in de stad en daarmee op stap te gaan, aangezien het wel even zou duren voordat de rest weer terug was in die drukte qua auto’s op de weg. We zijn eerst in een lokale bar geweest, genaamd the Mustang en zijn daarna nog naar een club geweest, waar ik ook andere mensen van mn hostel weer trefte. Gelukkig heb ik nog een hele leuke avond gehad! Altijd leuk, Nederlandse gezelligheid.

Eigenlijk zouden we ons de dag erna moeten uitchecken, maar we wilde graag een nacht extra blijven en hebben dit toen makkelijk kunnen bijboeken. Dus de dag erna heb ik heel lang uitgeslapen en wat was dat lekker om weer eens te kunnen doen! In de middag zijn Daphne en ik gaan shoppen in Perth, niet dat we in iets anders geslaagd zijn dan souvenirs, maar toch leuk om te doen in de groten steden. Ook hadden we wat drank gehaald voor de avond.

Als avondeten hadden we een extra large pizza besteld van de Domino’s en die samen opgegeten in m’n hostel kamer, altijd leuk om pizza te delen. Hierna gingen we ons klaar gaan maken om een avondje buiten te zitten rondom het zwembad, want in een hostel als dit bruist het bijna altijd van drankjes en gezelligheid.

Toen we ons klaar het maken waren, kwam er een Canadese meid de kamer opgelopen, die die dag schijnbaar was aangekomen. Daphne wilde zich eigenlijk niet echt opmaken, maar dat meisje dacht daar anders over en is Daphne gaan opmaken. Niet zoals een normaal iemand zou doen natuurlijk, want ze had al aardig wat gedronken. We hebben ons kapot gelachen, want het was eigenlijk een grote dronken drama.

Eenmaal klaar en weer vertoonbaar, hadden we ons buiten aangesloten bij een groepje. Dit groepje van zo’n 8 man groeide al snel uit naar zo’n 20 man en er werd een grote tafel bijgeschoven. Er werden wat drankjes gedaan, wat muziek erbij, met z’n alle spelletjes spelen en vooral veel sociallisen en verhalen uitwisselen. Andermans verhalen horen over het reizen en werken is nog altijd even leuk. Uiteindelijk zijn we richting de stad gelopen waar we een lokale bar in waren gegaan. Schijnbaar stond die avond in het teken van een bepaald datings programma, maar dan voor 60+. Zo die je nog eens wat anders, we hebben ons in ieder geval flink wat afgelachen daar.

Na een uurtje hadden we het eigenlijk wel weer gezien en zijn we richting een club gegaan, wat een zogenoemde ‘gayclub’ bleek te zijn. Iedereen heeft daar natuurlijk wel eens van gehoord, maar het was anders dan wat ik me had voorgesteld. Ik weet niet wat ik me precies had voorgesteld, maar ik denk dat iedereen wel zo zijn gedachtes bij heeft.

Het was een leuke avond en een grote club met goeie muziek, maar ik vond het niet erg toen ik weer op bed lag. De volgende dag was het weer tijd om uit te checken en aan onze rit terug richting Adelaide te beginnen. De terug weg wilde we wel anders doen als de heenweg, namelijk echt langs het zuiden en de kust af. Want dit hadden we nog niet gezien, maar wat was het warm vandaag.

Het enige dat je kan doen met temperaturen tegen de 40 graden is toch echt lekker de kou opzoeken in een groot winkelcentrum, dus we zijn naar Mandurah gereden en hebben weer wat winkeltjes afgelopen. Ik hoor jullie al denken ‘zo veel shopt Demi thuis helemaal niet’ en dat is absoluut waar, niet dat ik hier kleren koop, maar shoppen is zeker een dingetje geworden hier haha.

In de namiddag zijn we doorgereden naar Bumbury om weer onze eerste nacht in de campervan door te brengen. We hadden een camping geboekt met een zwembad, omdat het nog steeds warm was en we wel wat extra afkoeling konden gebruiken. Na een koude duik en opgedroogd te zijn door de zon, zijn we gaan koken en nog wat potjes Uno gespeeld.

De dag erna zijn we naar Margarat rivier gereden, hier hebben we een wandeling gemaakt langs de waar het bekend om staat. In de rivier stonden allemaal kale bomen, best gek om te zien. We zijn erna richting Cape Leeuwin Lighthouse gereden en hebben we hier ook wat wandelingen gemaakt langs de kust. Helaas was het niet zo warm en waaide het heel hard, dus zijn we al vroeg naar de gratis camping gereden.

Toen we weer wakker werden door alle wegrijdende auto’s, zijn wij ook opgestaan om te vertrekking richting de Valley of the Giants. Hier hebben we een tree top walk gelopen, in tegenstelling tot die wat ik met Jim heb gelopen, was deze vele male hoger. Het hoogste punt was 40 meter hoog en de bomen staken alsnog boven ons uit! Ook hebben we een andere track gelopen waarbij je via de

onderkant van de bomen liep. In heel veel bomen zaten gaten waar je onderdoor kon lopen, best gaaf om eens te doen.

Toen we alles gezien hadden, zijn we verder gereden richting de gratis camping waar we zouden overnachten. Op de weg erna toe zijn we nog bij een uitkijkpunt gestopt in een national park, genaamd Greens Pool. Het was er aardig druk, maar dat was ook niet gek. Echt een prachtige heldere zee waar je zo in kon zwemmen, zo helder had ik hem nog niet vaak gezien hier.

Na wat over het strand te hebben gelopen, met het maken van de bijbehorende foto’s, zijn we richting de camping gereden. Na een nachtje overnachten, zijn we richting Albany gereden. Albany is een redelijk grote stad en is ook aardig bekend hier. We hebben eigenlijk vooral aan het strand gelegen bij Middleton Beach en hebben verder niet veel gedaan, vooral genoten van de zon en de stad bekeken.

Vanuit Albany zijn we de dag erna naar de Wave Rock gereden, dit is een stuk het binnenland in en het werd dan ook in zo’n 3 uurtjes bijna 20 graden warmer! Behoorlijke hitte dus en we konden dan ook niet te lang in de zon blijven, want we verbrandde te snel met die felle zon. Wel was het echt heel vet om te zien, het is precies zoals de naam zelf al zegt: een golf van steen. We hebben een rondje

gelopen om en op de steen zelf, die echt aardig hoog was! Vanuit hier boven kon je heel ver de verte inkijken, niet dat er echt wat anders te zien was dan de outback, maar toch.

Daarna zijn we richting een gratis camping gereden om de dag erna door te rijden naar Esperance. In Esperance ligt normaal een Pink Lake, maar ook deze was helemaal uitgedroogd zoals alle andere meren waar we langs zijn gereden de laatste paar dagen. Wel echt jammer, want ik had het graag willen zien. Esperance is een leuk klein stadje, maar helaas was het weer niet heel goed en konden we niet veel doen.

We hebben wel de ocean drive gereden in Esperance, maar met zon zou het natuurlijk nog mooier zijn geweest helaas. Maar ook hier was het water weer even blauw. Langs deze ocean drive had je dan ook

allemaal uitkijkpunten en kleine stranden, echt leuk om te zien en ze waren ook allemaal even mooi!

We wilde op het einde nog naar een hoog uitkijkpunt gaan, Daphne zat nog in de auto en ik wilde de trappen al gaan oplopen. Toen ik de hoek om ging naar de trappen, lag er op een halve meter van mn voeten af een grote zwarte slang. Ik schrok automatisch en heb me meteen weer omgedraaid, dat was het uitkijkpunt weer voor mij haha.

De dag erna zijn we naar Lucky Bay gereden, ik had overal gehoord en gelezen dat het hier heel mooi zou zijn, maar het was in het echt nog mooier als dat ik had kunnen dromen! Vooral toen de zon door begon te komen, was het echt een plaatje uit de mooiste vakantieboeken. Het witte strand, het helder lichtblauwe water waar ik zo doorheen liep met mn blote voeten en mn slippers in mn handen. Ook liepen er allemaal kangaroo’s op het strand, hoe geweldig is dat dan! Als ik ergens veel foto’s van heb gemaakt, is het van de kangaroo’s.

Na een middag genoten te hebben bij Lucky Bay, moesten we toch echt weer beginnen aan onze terugreis richting Adelaide. Gelukkig was het vanuit Esperance een stuk korter, dus we hoefde maar 2.5 dag te rijden. Ik ga er niet meer over vertellen dan dat het precies hetzelfde was op de heen weg: lang, slopend en naast alle natuur niks nieuws te zien.

Het enige dingetje dat wel nog leuk is om te delen, is dat we op een gegeven moment bijna zonder benzine zaten. We waren op de gratis camping aangekomen waar we eigenlijk wilde overnachten, maar hier was niemand te bekennen en het was echt een open veld. Dat is niet te doen met de wind, dus wilde we naar de camping rijden 144 km verder op. De tank was nog half vol, ja echt waar, maar door die harde wind heeft de auto het zwaarder en gebruikt hij automatisch meer benzine.

Toen we op zo’n 50 km van de nieuwe camping afwaren, begon de benzine toch aardig leeg te raken. De wijzer zat namelijk op het laatste streepje, paniek paniek. Natuurlijk hadden we een jerrycan bij ons van 20 liter, maar deze wilde we liever niet gebruiken. We waren de kilometers aan het aftellen en hebben het uiteindelijk ook gered, maar veel verder hadden we ook niet meer gered haha. Gelukkig zijn we weer veilig en wel aangekomen, zonder boete dit keer haha (hoop ik). Voorlopig zit ik nog een weekje in Adelaide, heerlijk om even op dezelfde plek te blijven.

Zondag ga ik afscheid nemen van Daphne en gaan we beide onze eigen weg. Dat vind ik ook niet erg, want ieder einde is een nieuw begin. Ondertussen weet bijna iedereen dat ik dan ook vanaf zondag mijn laatste weken door Australië ga reizen met Mick, waar ik echt ontzettend naar uitkijk! Voor nu heel veel liefs vanuit Adelaide en tot na the Red Centre.