Traveling the east coast

Nadat we de dag door hadden gebracht in The Entrence, zijn we via de kust en Caves Beach verder gereden naar Newcastle. Caves Beach was ik tegengekomen op internet en zoals de naam al zegt, zijn het allemaal ronde grotten aan het strand. Het was heel leuk om te zien en we zijn ook door de grotten naar de zee gelopen. De zee was wel heel wild. Voordat we het door hadden, werden we tot onze heupen nat van de golven.

Toen we alles hadden gezien en opgedroogd waren, zijn we verder gereden naar Newcastle om daar te overnachten in een motel. Na een heerlijk nachtje slapen, zijn we nog even door de stad en langs het strand gereden. Ook hebben we hier op een brug langs de zee gelopen, waar we een geweldig uitzicht hadden. Op internet lees je dat het echt een industriestad is, maar daar was totaal niks van te merken.

We zijn tegen de middag verder gereden naar Nelson Bay, een plekje waar ik met Jim ook was geweest. Jim en ik hadden toen helaas geen plek meer op de camping in Nelson Bay zelf en moesten toen naar One Mile Beach. Gelukkig wist ik dat nog en daarom hadden Mick en ik vantevoren al 2 nachten op de camping in Nelson Bay geboekt. Bij Nelson Bay ligt Shoal Bay, waar je een strand had dat uitliep tot een eilandje. We zijn over het strand gelopen en op een gegeven moment kwamen we op een punt waar zowel links als rechts van ons de zee was en voor ons de zee samen kwam.

Na een strandwandeling zijn we naar de camping gereden. Deze lag meteen aan een baai van de zee, waar het water weer helder en blauw was. Dit is zoals op de meeste plaatsen hier aan deze kust. We zijn erna naar de supermarkt geweest om eten te halen voor die avond. Toen we aan het koken waren bij de open camping keuken, kwamen we in gesprek met een paar locals. Op een gegeven moment zagen Mick en ik dieren kruipen waarvan we niet wisten wat het waren.

Ze gingen onder de tafel door naar de locals toe, dus ik waarschuwde ze. Hun hadden gelukkig meteen gezien dat het possums waren. Ik kan ze niet zo goed omschrijven, maar ze waren best wel schattig. Ze waren ook niet bang en kwamen aardig dicht in de buurt. Ze aten

alles wat in hun bereik lag en zo ook het brood dat de locals voor ze hadden neergelegd, zodat we een foto konden maken.

De dag erna zijn we lekker gaan zwemmen in de baai, wat heerlijk was. De zee was zo rustig, omdat we in een baai lagen. In de avond zijn we naar het stadje gewandeld om te gaan uiteten. We hadden voor de dag erna een dolfijnen cruise geboekt, waardoor we vroeg zijn gaan slapen en de dag erna op tijd zijn opgestaan. De cruise vertrok vanuit de haven van Nelson Bay, wat gelukkig dichtbij was. We waren nog niet ver van de haven af of we zagen al de eerste groep dolfijnen van best dichtbij. Ik denk dat iedereen dolfijntjes wel leuk vind, dus we hebben ons wel 1.5 uur prima vermaakt!

Na de dolfijnen cruise, zijn we via een toeristenroute langs de kust verder gereden naar Forster. Omdat we de toeristenroute hadden gevolgd, kwamen we langs de mooie kust van Blueys Beach. Forster is eigenlijk niet bekend bij backpackers, maar het was een typisch Australische stadje. Iets wat we wel heel leuk vinden om te zien, want daar zijn we immers toch echt wel voor hier.

Na een nachtje op de camping te hebben geslapen bij Forster, zijn we vertrokken richting Port Macquarie. Bij Port Macquarie zijn we naar de Koala Sanctuary geweest, hebben we in het stadje gelopen, lekker gezwommen in het zwembad op de camping met een heerlijk zonnetje erbij en in de avond uitgebreid gebarbecued op de camping. Toen we klaar waren met barbecuen zagen we een kleine kitten een paar meter bij ons vandaan. We hadden een garnaal en wat mais op de grond gelegd en wat afstand genomen, het duurde dan ook niet lang voordat hij alles kwam opeten.

De dag erna zijn we via de toeristenroutes die door South West Rocks en Nambucca Heads gingen, naar Coffs Harbour gereden om daar te overnachten. Toen we richting South West Rocks over de toeristenroute reden, bracht dit ons bij een oude gevangenis. Gevangenen hadden hier niets te klagen over het uitzicht, want de gevangenis lag direct aan de zee. South West Rocks is een klein

plaatsje met een heel klein stadje, maar wel mooi om gezien te hebben en het lag ook weer direct aan het strand. Voor Nambucca Heads geldt hetzelfde, ook een redelijk klein, maar typisch Australisch stadje aan de kust.

Al die toeristenroutes rijden is wel echt heel leuk, ik zie veel dingen die ik de vorige keer dat ik er was niet gezien heb. Langs de East Coast loopt eigenlijk 1 grote motorway, die je van het noorden helemaal naar het zuiden brengt. Als je gewoon de navigatie volgt, is dat dus ook de route die je gaat rijden. Gelukkig zagen Mick en ik steeds bordjes langs de weg staan met aangegeven toeristenroutes.

Rond de namiddag waren we aangekomen in Coffs Harbour. We hadden een goedkoop hotelletje weten te vinden, dus hadden lekkere dingen gehaald voor op de kamer. Toch wel luxe al die goedkope hotelletjes in de laatste weken, maar het is heerlijk om de vrijheid van een eigen campervan te hebben en te kunnen verplaatsen hoe en wanneer je zelf wilt.

De dag erna zijn we naar Byron Bay gereden, want om half 1 hadden we dolphin kayak geboekt. Het was 3 uur rijden, dus we moesten wel op tijd opstaan. In Byron Bay hadden we dan ook geen tijd om eerst naar een camping te gaan, maar zijn we meteen naar de verzamelplek gereden voor het kayakken. Eenmaal aangekomen, moesten we ons aanmelden en ons vervolgens gaan klaarmaken.

Alle kleren en belangrijke spullen moesten we opbergen in kisten. We kregen een zwemvest aan, een helm voor op ons hoofd en we moesten alvast een peddel pakken. Toen iedereen klaar was, kregen we uitgelegd hoe we moesten peddelen. Wat wel grappig was om te zien, want dat ging natuurlijk niet bij iedereen even goed. Het was best een grote groep, zo’n 30 mensen gingen in 1 groep mee.
Op het strand kregen we uitgelegd hoe we in de kayak moesten als we eruit waren gevallen, wat nogal lastig was. Na de nodige uitleg, wat het tijd om de zee in te gaan met de kayak. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat de zee inkomen het moeilijkste was, maar moeilijk was zacht uitgedrukt. De instructeurs hielpen je de boot in de komen en gaven het eerste duwtje, maar de rest was aan ons.

Toen we aan de beurt waren, was er natuurlijk geen weg meer terug. We waren van te voren al grapjes aan het maken over hoe vaak we de kayak uit zouden vallen haha. In de kayak komen was niet zo lastig, dus toen zijn we direct gaan peddelen. De eerste golf die op ons af kwam, was de grootste golf die ik tot nu toe gezien had en ook echt niet overheen te komen. De golf sloeg de kayak, met ons erbij, letterlijk over de kop. Dat was dan poging 1, maar eerst weer boven water zien te komen en al dat zeewater uitspugen. Mick heeft nog steeds de grootste lol over het gezicht wat ik trok bij het weer boven water komen haha.

Eenmaal boven, met de peddels weer bij de hand, de kayak weer omgedraaid, werd het nu tijd voor poging 2. Weer terug de kayak in waar de instructeur ons gelukkig bij hielp en zei dat we bij de volgende hoge golf goed voorover moesten bukken. We hadden onze peddels nog niet terug in de boot of de 2e hoge golf sloeg ons alweer omver. Daar gingen we dan alweer, poging 3. Ik had mn

peddel gelukkig terug de boot in, maar die van Mick lag door de stroming best ver weg. De instructeur ging hem halen en ik had mijn peddel aan Mick gegeven, omdat je achterin meer hebt aan een peddel dan voorin.

Helaas kwam de 3e hoge golf voordat we beide een peddel hadden, dus ook poging 3 was een mislukte kans. Ondertussen zakten de moed en het plezier een beetje naar beneden en zelfs de mensen die ook nog de zee op moesten, bleven wachten totdat de sterke en hoge golven wat rustiger waren geworden. Teruggaan had voor ons geen zin, dus daar kwam poging 4. Gelukkig hadden we beide onze peddels weer en werden de golven rustiger en lager, waardoor het ons eindelijk lukte om de golven over te komen en naar de groep te peddelen die al op zee lag.

Uitgeput waren we toch wel al redelijk, want zwaar was het zeker. Bij de groep moesten we wachten tot iedereen bij elkaar was en zijn we verder gaan peddelen. Ik had van te voren niet echt iets specifieks verwacht, maar wel dat we redelijk dicht langs de kust zouden blijven. Precies het tegenovergestelde gebeurde, want we peddelden alleen maar van de kust af. Soms stopten we om te verzamelen met de hele groep en werd er een verhaaltje verteld over Byron Bay en wat je vanaf dat punt kon zien. Dit was alleen nauwelijks te verstaan doordat de instructeur best ver weg op t water lag. Dat was minder leuk natuurlijk.

Na een tijdje kon je de kust niet meer zien en waren we al een redelijke tijd op zee. Vanaf dat moment viel het plezier ook een beetje weg en werden we beide een beetje zeeziek, het was ook echt vermoeiend op zo’n zee. Na zo’n 2 uurtjes hadden we nog geen dolfijnen gezien, maar was het wel tijd om terug te kayakken naar de kust. Wat wel heel gek was, want de golven kwamen van achter en je kon niet echt iets zien wat er voor of achter je gebeurde. De zee uitkomen met die golven die op het zand slaan, was ook nogal een kunstje, maar het lukte met kunst en vliegwerk uiteindelijk.

Omdat we beide nogal kapot, uitgeput en stiekem ook een beetje slecht gezind waren erdoor, hadden we een nachtje in een hostel geboekt. Byron Bay is erg bekend bij reizigers en is ook altijd druk en daarom ook redelijk duur. Gelukkig konden we nog een private room boeken voor een redelijke prijs in een YHA hostel, wat een erg bekend hostel is in heel Australië en altijd hoog beoordeeld staat. Heerlijk om een eigen badkamer te hebben, zodat ik al het zout en zand van mn lichaam fatsoenlijk af kon spoelen.

Ik heb ook nog nooit zo’n mooi hostel gezien, onze kamer zag eruit alsof het gewoon een hotel was. Na een heerlijke frisse douche en wat te zijn bijgekomen, zijn we rond de avond het stadje ingelopen. Byron Bay heeft een grote winkelstraat, die zich in de straatjes links en rechts een beetje uitbreidt. Er hangt een hele leuke sfeer, er zijn allemaal lampjes en er spelen verschillende artiesten op straat. We hebben wat gegeten en nadat we rond het stadje hadden gelopen, zijn we terug gegaan om te gaan slapen.

De dag erna zijn we vanaf Byron Bay naar Gold Coast gereden. We wilden graag in Surfers Paradise overnachten en omdat daar geen camping is, hadden we weer een

hotelletje geboekt. Misschien wat veel hotelletjes de afgelopen paar dagen, maar daarom zijn het ook de laatste weken van een geweldig avontuur. Gelukkig hadden we een hotel geboekt, want het was aardig vies weer. Toen het droog was, zijn we door Surfers Paradise gaan lopen.

In Surfers Paradise zijn vooral veel jongeren en veel eet- en drinktentjes. Heel erg leuk en het bruist van leven. We zijn lekker ergens op een terras gaan zitten en hebben wat gegeten en gedronken, maar vooral lekker zoals Nederlandse mensen doen, mensen gekeken vanaf het terras. Na een nacht met veel slaap, zijn we naar Noosa gereden. Ook hier hebben we een toeristenroute gevolgd naar de Glass Mountains. In Noosa zijn we naar het strand gegaan dat bekend staat om de surfers en wat waren dat er veel. We waren daar rond zonsondergang en hebben daar gekeken naar alle surfers op een open grasveld waar nog meer mensen hetzelfde idee hadden als ons, wat heel leuk en gezellig was om te zien.

We zijn erna snel een campingplek gaan bemachtigen, want dat gaat in Noosa ook altijd heel snel. Daarna zijn we nog boodschappen gaan doen, omdat we graag wilden barbecueën. Eenmaal weer terug op de camping en te hebben gegeten, hadden we alles ingepakt voor Fraser Island. Nog even genoten van een frisse douche, want met 3 dagen kamperen op Fraser Island zal dat er daar niet inzitten.

Hoe onze avonturen op Fraser Island waren, vertel ik jullie in de volgende blog! De tijd vliegt de laatste 4 weken helaas heel snel om.. Heel veel lieve en een van de laatste groetjes uit het zonnige Australië!