The long drive to Perth

Zoals beloofd in mn vorige blog, ga ik jullie eindelijk vertellen over de lange rit naar Perth en wat ik allemaal in Perth heb gedaan. Ik ben de vorige keer geëindigd op 19 januari, dus vanaf daar ga ik ook weer verder. Dat klinkt helemaal nog niet zo lang geleden, maar zo voelt het wel! We zijn op die dag officieel begonnen aan de 32 uur durende rit richting Perth. De eerste dag gingen we er tegenaan met goede moed, we zijn vanaf de gratis camping dichtbij Adelaide omhoog gereden.

Onderweg kwamen we de eerste uitgedroogde plassen water tegen, Daphne dacht eerst dat het zoutvelden waren en was daar ook 100% van overtuigt. We zijn even uitgestapt om te gaan kijken, maar in werkelijkheid was het eigenlijk gewoon zand haha. We zijn omhoog gereden tot Port Augusta en hebben vanaf daar de A1 gevolgd, die bijna tot aan de andere kant van het land loopt.

Onze eerste lange dag rijden hadden we afgesloten in Wudinna. Hier zijn we naar een betaalde camping gegaan, want een frisse douche na zo’n rit is wel zo lekker haha. Ook

hadden we een BBQ op de camping, dus we habben meteen gekookt voor die avond en voor de avond erna, wat wel zo makkelijk is als je zo veel rijd. Een BBQ is wel altijd een voordeel bij betaalde campings! Vanuit de campervan hadden we echt een prachtige zonsondergang, de mooiste die ik tot nu toe gezien heb. Van blauw tot paars, roze, oranje en geel!

De eerste dag ging prima, om de 2 a 3 uurtjes wisselde we telkens af met rijden. De tweede dag stonden we vroeg op om op tijd te vertrekken. We reden deze dag een andere tijdszone in, wat best vreemd was. Van het ene op het andere moment ging de klok 2.5 uur terug. Kleine tijdsverschillen ben ik wel gewend hier en ook van de vluchten met het vliegtuig, maar met rijden is zo’n groot tijdsverschil toch wel anders.

Wel gaf het ons extra speling, want we konden nu 2.5 uur extra rijden. We hebben die dag dan ook 10 uur en 42 minuten gereden, phoe. Als ik er nu aan terug denk, was het wel een helse rit hoor. Als ik vanuit Nederland richting het zuiden was gereden, had ik in Spanje gezeten haha. Nu zit ik na 2 dagen rijden nog steeds in hetzelfde land, maar wel een andere staat ondertussen. Dan besef je wel echt hoe groot het is en dat ik me, voordat ik naar Australië toe kwam, hier best op had verkeken. Maar wat een unieke ervaring is het, alleen al om deze rit te mogen maken.

Halverwege de tweede dag begonnen we heel veel aangereden kangaroo’s tegen te komen, maar echt om de 10 meter. Aan kangaroo’s langs de weg ben ik nu wel gewend geraakt, maar zo veel was echt niet normaal. Ze lagen dan ook overal, niet alleen langs de weg, maar ook op de weg. Bij 2 kangaroo’s konden we zelfs niet meer uitwijken vanwege het tegenliggende verkeer. Ook al waren ze al overleden, om er dan nog eens overheen te rijden doe je liever niet. We hebben op de tweede dag wel op de langste recht doorgaande weg gereden van Australië! Deze weg gaat 90 mile rechtdoor, zonder ook maar een klein bochtje.

Aangezien onze rit er voor vandaag weer bijna op zat, gingen we opzoek naar een camping. Op de gratis campings zijn bijna geen mensen te vinden, vandaar dat we besloten hadden om weer op een betaalde camping te staan bij meerdere reizigers. Wat we het meeste tegenkomen zijn vrachtwagens, lekker verrassend ook haha, vrachtwagens zijn altijd overal.

We zijn deze 2 dagen bijna niks tegen gekomen, nog geen ‘stadje’ of ‘dorpje’. Het enige dat je tegen komt zijn tankstations met een restaurantje en meestal ook een kampeerplek erbij. De lange weg zelf is grotendeels hetzelfde, hij is vooral vlak, met zowel links als rechts bos. Op sommige plekken is het bos hoger dan op andere, maar het oogt hetzelfde. Vooral veel muziek luisteren en mee zingen,

wat zeg ik: meebleren, is onze grootste bezigheid deze dagen haha.

Ondertussen is de 3e dag, of te wel 21 januari, weer aangebroken en zette we onze reis weer voort richting Perth. Helaas op deze dag minder leuk nieuws, want Daphne reed met zo’n 150 km/h langs een politiewagen die verscholen stond tussen de bomen langs de weg, net voordat we eindelijk weer in een wat groter dorpje terecht zouden komen. Het was te verwachten dat we hier weer politie tegen zouden komen, maar dat is achteraf makkelijk gezegd natuurlijk. De boete viel zeker niet mee, zo’n 800 dollar maar liefst .. Samen reizen is ook samen delen zeggen we dan maar. De benzine is al niet goedkoop, maar zomaar 400 dollar missen is al helemaal geen pretje.

Maar ach, beter 400 dollar minder en gewaarschuwd zijn, dan dat er wat anders zou gebeuren, toch?! Met deze extreme hitte kan het heel goed zijn dat je banden knappen en al helemaal met zo’n hoge snelheid, dus dat rijden ging toch echt op een lager pitje. In het dropje hadden we even onze voorraad weer aangevuld qua eten en drinken en we konden weer verder touren. Het was deze dag echt niet normaal warm, zo warm dat we in onze bikini verder zijn gaan

rijden. Zelfs het koken buiten was niet te doen, overal vlogen vliegen en er was nergens schaduw. De temperatuur tikte maar liefst het getal 44 aan, niet normaal warm dus.

Na wat eten zijn we ook weer verder gereden en opzoek gegaan naar de laatste camping voordat we, eindelijk, in Perth aan zouden komen! We wilde overnachten dicht bij Perth, in een stadje genaamd York. Toen we aan het laatste uurtje van deze dag begonnen en een soort landweg inreden om richting York te rijden, zagen we iets op de weg staan in de verte. Daphne reed er rustig op af en het bleek een klein hondje te zijn. We wisten toen nog niet of het een dingo was of dat hij was weggelopen, maar we wisten wel dat als we niet zouden helpen, hij waarschijnlijk overreden zou worden. De zon stond namelijk erg laag en hij bleef telkens midden op de weg liggen.

Daphne zag op een gegeven moment dat hij een halsband om had en we probeerde hem naar de zijkant te lokken. Ondertussen probeerde we de dierenambulance te bellen, maar dit ging allemaal niet zo makkelijk en andere voorbijgangers hielpen ook niet echt. Telkens als we een stukje vooruit reden om beter bereik te krijgen, liep het hondje achter de campervan aan. We besloten om hem achter ons aan te laten lopen totdat we iets tegen zouden komen, maar hij wilde op een gegeven moment niet meer mee. Daphne dacht dat hij getraind was om het terrein te bewaken,

aangezien er ook meerdere weides met schapen om ons heen waren. We konden helaas niks anders meer doen, aangezien er geen huizen te zien waren en we ook voor zonsondergang eigenlijk niet meer moeten rijden.

We zijn op zoek gegaan naar een plek om te overnachten, maar dat was nog al een drama. We waren naar 3 gratis campings gereden, maar hier was niemand te bekennen. Echt alleen slapen doen we liever niet, dus dan maar naar een betaalde camping. Ook dit was niet de prettigste camping, maar het was al laat en donker en wilde toch echt eens klaar zijn met rijden voor deze dag. De receptie was al dicht, maar een aardige man vertelde ons dat er ‘overnight’ sites waren en we de dag erna naar de receptie konden om te betalen.

Na eindelijk geslapen te hebben, zijn we eindelijk naar Perth gereden. We hadden eerst 2 nachten een hostel geboekt in City of Fremantle,

dit is zo’n klein halfuurtje van Perth vandaan. City of Fremantle ligt aan het strand en het is echt een ontzettend klein en schattig stadje, we zijn hier dan ook alle straten afgeslenterd. Van een speelhal, tot een soort kleine strandwinkeltjes. Ook zijn we naar Fremantle markets geweest, dit was een grote hal met allemaal kleine kraampjes. Verder hadden we onszelf getracteerd op een pizza. Het hostel viel helaas tegen, maar die 2 nachtjes vliegen ook zo voorbij.

De 2e dag in Fremantle zijn we naar Fremantle Prison geweest, echt heel indrukwekkend om mee te maken. Je had een aantal tours waaruit je kon kiezen, wij hadden voor de ‘true crime tour’ gekozen. De gevangenis is al een tijdje niet meer in gebruik, maar was vroeger een bekende gevangenis en het is nog precies zoals het was. Tijdens de true crime tour werden ons echte verhalen verteld uit de geschiedenis, zoals een aantal ontsnappingen.

Thuis kijken we wel eens gevangenisfilms, vooral omdat papa dit heel leuk vind. Vandaar leek het soms misschien alsof ik in een film zat, want de gevangenis zag er precies zo uit als wat ik me had voorgesteld door de films die ik gezien heb. Van de cellen zelf, tot de hekken en de buitenplaatsen.

De dag erna zijn we onze 2e campervan gaan laten checken in de garage van Lucky die gevestigd zat in Perth, omdat de remmen niet goed werkte en er een barst in de voorruit zat door een steentje. Schijnbaar was het nu ook niet snel te maken en kregen we dus weer een nieuwe campervan. Wel moesten we hier een dag op wachten, maar we hoefde toch nergens heen. Met een nieuwe campervan en nieuwe hostels in het vooruitzicht, kunnen we weer vooruit en er tegenaan!