Let me think about it...

Zon op je snoet tot je er uit ziet als een rode tomaat, weekends vol zotte avonturen, avonden vol vreemde avonturen met nieuwe mensen, summervibes, lekkere drankjes, prachtige landschappen, intrigerende dieren,...
Dit zijn woorden die eigenlijk vetgedrukte hashtags waren in mijn hoofd in de periode die net passeerde.
Maar naast deze prachtige ervaringen en mooie momenten, is en was er natuurlijk meer dan dat.

Wie ben ik eigenlijk? Wie ben ik hier en wie ben ik in België? Wie wil ik zijn? Wat kan ik? Is het oké als ik wat niet kan? Wat kan ik binnen deze context? Wat kan ik misschien niet binnen deze context maar net wel binnen een andere context? Wat is nu hetgeen ik al geleerd heb? De misschien ietwat stereotiepe vragen die je je stelt op lange reizen.
De vragen die ik moet beantwoorden in mijn reflectieverslagen voor de Ucll.

Het ging in het voorbereidingstraject vaak over je eigen persoonlijke referentiekader en hoe dit kan verschillen.
Ik merk dat ik mijn persoonlijke referentiekader de godganse tijd aan het aanpassen ben. Ik kom continu in contact met nieuwe situaties en contexten waar ik gewoon midden in sta en niet altijd weet hoe ermee om te gaan. Zowel positieve ervaringen, als kleine en grote uitdagingen.

De dagdagelijkse babbels, de verschillen op alle mogelijke niveau's, nieuwe situaties die je een plaats moet weten te geven. En net die nieuwe situaties dragen dan bij tot je persoonlijkheid, maar brengen zoveel nieuwe vragen met zich mee.
Het reizen heeft me tot nu toe 'gegeven' wat ik wou. Maar ik kan er niet de vinger op leggen wat ik dan precies wou, waar ik exact naar op zoek was. Het geeft me alleszins een vers, nieuw beeld over de wereld waar ik daar ervoor misschien wat meer beperkt in was uit onwetendheid.

Ik ben Sophie (bijna) Beckers maar dan nu met een nieuwe update. Je kent dat wel, je telefoon geeft een melding dat je alwéér een update moet doen. Van IOS 4 tot IOS 10000. That's what's happening... Ik krijg continu meldingen in een wereld waarin ik net zo weinig meldingen krijg.

Jezelf updaten is bovendien helemaal niet zo simpel als het klinkt, ik ben op dit moment in eerste instantie aan het investeren in mezelf, in wie ik binnen deze wereld graag wil zijn.

Tijdens deze update ben ik onderzoek aan het doen, fieldresearch in fancy woorden. Er zijn natuurlijk nog heel wat bugs in deze update, maar die neem ik er met plezier bij.

Bij het doen van fieldresearch gaat het dan vooral over het verzamelen, analyseren en interpreteren van gegevens waarvoor je zelf het onderzoek moet verrichten en niet gewoon van anderen hun ervaring moet uitgaan. Ik kan hetgeen ik hier ervaar niet op HLN in een filmpje zien, niet op Facebook foto's zien, niet in 'Het Belang' lezen,...

Wat is daar aan de hand? Hoe ruikt het daar? Waarom doet deze persoon dat? Waarom voelt de ander zich zo maar zegt die het misschien niet?
DAT is hetgeen wat ik nu zie en ervaar, ik krijg een meer concreet beeld van de wereld buiten de 'onze'.

In België lijkt het vaak alsof het einde van de wereld nabij is, of zo voelt het voor mij toch. Maar wauw, wat is de wereld mooi als je op reis gaat. En dan mag heel België me nog waarschuwen voor het gevaarlijke Afrika, overal zijn er gevaarlijke dingen, maar het zijn net die dingen die maken dat je voelt dat je leeft. Ik heb zo lang niet geleefd terwijl ik aan het overleven was. De harde wereld is niet altijd even mooi, maar oh zo boeiend.

Het is niets negatief, maar hoe kan je ook alleswetend zijn. Ik denk dat mensen vaak onwetend zijn over hetgeen er wel of niet aan de hand is in een wereld buiten die van hun en van uit die informatie een mening vormen. Wat logisch is natuurlijk.

Ik ben ondertussen mijn eigen nieuwe tijdlijnbericht geworden en niet de honderdduizendste grappige comment die ik post, maar een ècht bericht.

Ik kan mezelf bijna kleuterleerkracht noemen maar niet enkel in de competenties waar ik daarvoor in België moet voldoen. Ik heb mezelf al organisatorisch moeten uitdagen, want let's be honest... Organisatorische skills proberen verbeteren in Zuid-Afrika, het is een uitdaging. Ik heb resultaatgericht gewerkt binnen de stage die ik nu doe, maar ook het ondernemen van dingen gaan ontwikkelen, zowel in het dagdagelijkse leven als in het educatief materiaal binnen mijn werkveld.
Mijn competenties in het netwerken, het geloven in je eigen overtuigingskracht, ik ben creatief geworden, mijn inzet en flexibiliteit werden één voor één uitgedaagd.
Maar last but not least... Ik heb geleerd mijn eigen weg te gaan, wanneer jij links wil gaan zal ik vaak rechts gaan, dit is niets nieuw, maar het werd wel versterkt hier in Afrika. Ik ben best koppig, maar ik ben koppig omdat ik op zoek ben naar nieuwe dingen losstaand van hoe jij daar nu precies over denkt. Waar in België een deeltje van mij je toch altijd zou willen plezieren, heb ik de people-pleaser eigenlijk op 5 februari stilzwijgend achter gelaten op de luchthaven in Zaventem. Het voelt veel eerlijker en aangenamer aan. You should try it! Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven vertelde een wijs iemand me een tijdje geleden. Probeer het eens, ik garandeer je dat het je rust zal geven in je hoofd.

Ik leef hier in groep, dus je stuit dan altijd op uitdagingen. Als er iets is wat Afrika me al leerde, dan is het sterker worden in 'het leef en laat leven'. Iedereen moet de vrijheid hebben om zichzelf te zijn, ongeacht je achtergrond, geloof, geaardheid en honderdduizend andere verschillen tussen jij en mij die er eigenlijk niet toe doen zolang we er eerlijk over kunnen zijn. Wie ben ik om te oordelen hoe jij bent of hoe jij zou moeten zijn, wie ben jij om je eigen versie van mij te willen maken?
Ik ben Afrika hier heel erg dankbaar om. Ik stuit nog steeds op deze uitdagingen, maar het 'leef en laat leven' komt al piepen.

Ik probeer de mensen hier uit te leggen dat ik net als hen ben, dat het helemaal geen eer is om een blank persoon aan te raken of er mee op de foto te willen gaan. We ademen immers toch hetzelfde? Het enige verschil, wat mij betreft, zijn de elastische bewegingen die hun prachtige lichamen kunnen maken, die ik net wat minder elegant kan doen.

Maar hé, er is ruimte voor verbetering, zoveel te meer ik ontdek, zoveel te meer ik besef dat ik eigenlijk nog niets weet. En dat is het enige wat ik weet.

Ik schrijf dit na het lezen van het prachtige blogbericht van 'Moshino op wereldreis', bedankt voor de inspiratie!