Week 1 - De eerste indrukken van Zanzibar

Zaterdagochtend 11 april om 4 uur gaat de wekker, zodat we om 7 uur het vliegtuig richting Dar es Salaam kunnen nemen. Na een lange zit van ongeveer 10 uur met een tussenstop in Nairobi (Kenia), komen we eindelijk aan in Tanzania (Dar es Salaam)!!
Aangekomen op het vliegveld, zijn we al snel door al ons contant geld heen (visum, hotel, taxi, et cetera), aangezien de pinautomaten nog niet mee willen werken.. Daarbij werden we overspoeld door locals

die ons allemaal graag willen helpen. Aanvankelijk voelen we ons hier wat opgelaten bij, maar als snel komen we er achter dat de mensen het hier allemaal heel goed bedoelen en onwijs vriendelijk zijn.
Een dag later vertrekken we vanaf Dar es Salaam met de ferry naar Zanzibar (eindelijk!). Aangekomen op het eiland worden we hartelijk ontvangen door vier andere Nederlandse vrijwilligers (waarvan drie HU studenten) en twee huishoudsters. Deze twee huishoudsters zijn van maandag tot en met vrijdag aanwezig tot 6 uur. Zij zorgen ervoor dat het huis schoon is en dat er eten klaar staat voor ons, wat een luxe!!

De eerste paar nachten op ons nieuwe kamertje zijn vooral warm (lees: super heet). Net als onze eerste werkdagen in het ziekenhuis. Rennen en vliegen over de afdeling gaat hier dan ook niet lukken zoals we in Nederland gewend zijn gaat hier dan ook niet lukken, alles gaat hier rustig aan (pole pole!!). De verschillen tussen Nederlandse ziekenhuizen en het Mnazi Modja ziekenhuis op Zanzibar zijn enorm. De dagen komen erg ongestructureerd op ons over en alle verpleegkundigen lijken hun eigen gang te gaan. Een voorbeeld hiervan is dat een eerste jaars student verpleegkunde op eigen houtje een venapunctie wilde gaan doen, nadat dit vijf keer was mislukt, werd er pas hulp bij gehaald. De patient had zichtbaar veel pijn, echter gaan de verpleegkundigen hier niet op in. Een ander

voorbeeld om het verschil tussen de ziekenhuizen aan te tonen is toen er een doodzieke mevrouw naar de IC vervoert moest worden, zij niet met bed en al in de lift paste. Deze patient is uiteindelijk midden op de gang naar een ander bed verplaatst. Samengevat waren de eerste paar werkdagen waren schokkend, maar ook erg interessant.

Aan het eind van week 1 beginnen we ons wat meer ops ons gemakt te voelen. We leren de weg een beetje kennen, lukt het ons steeds beter om af te dingen (dankzij de spoedcursus van Carole, onze huisgenoot), kijken we niet meer op van de overvolle Dala Dala's en ontdekken we tussen de werkzaamheden door alle mooie plekjes van het eiland kennen.

In het weekend is er tijd voor leuke dingen, en zijn we naar Prison Island geweest, een waanzinnig mooi eiland waar veel schildpadden te vinden zijn.