Week 7 - Maternity

Deze week opnieuw een weekje Maternity, deze week zijn we een beetje op sleeptouw genomen door twee Engelse artsen. Zij krijgen vaak taken toegewezen van de locals (waaronder ook verpleegkundige taken als katheteriseren en infuusjes plaatsten en aanhangen) en wij konden hun daar goed bij assisteren.
Ook hebben we weer wat interessante situaties meegemaakt en zien gebeuren.

1. Zuignap
Afgelopen week hebben we de op een na heftigste bevalling gezien. Het ging om een meisje die zou gaan bevallen in de "delivery room". De twee Engelse artsen stonden er al omheen en het was vrij duidelijk te zien dat het een zware bevalling zou worden, omdat het kind er hoogstwaarschijnlijk niet doorheen zou passen. De weeën waren in volle gang en het meisje schreeuwde het uit van de pijn. Tussen de weeën door werd het meisje twee keer in geknipt naar de zij- en de onderkant. Hierna was het hoofdje al vrij snel zichtbaar, maar nog kreeg de moeder het niet voor elkaar om het kindje zelf ter wereld te brengen. Om deze reden werd er een zuignap bij gehaald en op het

hoofd van het kindje geplaatst. Terwijl de verpleegkundige heel hard aan het kindje trok en er van bovenaf door een andere verpleegkundige heel hard op de bovenkant van de buik duwde. We moeten hier wel bij vermelden dat dit niet de meest sympathieke en empathische verpleegkundige uit het ziekenhuis zijn. Plotseling hoorde we een 'plop' en zagen bloedspetters in het rond vliegen en op de witte jasjes terecht komen. Gelukkig stonden wij tweederangs en bleven we schoon. De zuignap had losgelaten. De verpleegkundigen sprintten naar de wasbak om hun kleren schoon te maken en lieten de barende vrouw even voor wat het was. Nadat de jasjes schoongemaakt waren, hielpen de verpleegkundigen haar verder. Uiteindelijk werd het kindje ongeveer 10 minuten later geboren. Omdat het niet gelijk ademde moest het geholpen worden en werd het kindje weg gebracht naar de "neonatal intensive care unit" een deur verder. Hier wreef de verpleegkundige meteen flink met een doek langs de rug va het kindje om het op gang te helpen, daarna zoog ze het mondje en de neus uit met een speciaal apparaat. Het kind begon gelukkig goed te huilen en daarmee ook te ademen. Het werd weer terug gebracht naar de "delivery room" en later meegegeven met de moeder die zelf mocht teruglopen, nadat ze gehecht was, naar haar bed dat ze moest delen met 2 andere vrouwen die nog steeds weeën hadden.

2. Check me

Vrijdagochtend kwamen we aan op de afdeling en werden direct aangesproken door minstens 5 vrouwen die dachten dat wij artsen waren. Zij zaten middenin heftige weeën en vroegen aan ons of wij ze wilden checken. Daarmee bedoelde ze de ontsluiting checken. We legden de vrouwen uit dat wij geen artsen waren en dit helaas niet konden doen. Wanneer we een arts zagen en vroegen of zij de vrouwen wilde checken vertelde ze dat dit tijdens de artsenronde zou gebeuren. Een vrouw viel voor onze voeten van de pijn en vermoeidheid en vroeg of we haar alsjeblieft wilde helpen ('Check me please'). Helaas konden we haar niet helpen en brachten we haar naar haar bed en vertelde dat ze even zou moeten wachten op de artsen.

3. Eerste jaarsstudent
Ook zagen wij deze week in de "delivery room" een eerstejaars verpleegkundig student een vrouw zelfstandig begeleiden bij de bevalling. Naast het feit dat het een onervaren verpleegkundige was, was het er een van het mannelijke geslacht die er vaak wel om bekend staan iets minder subtiel te reageren en handelen in dit soort situaties. Dit is natuurlijk niet altijd het geval maar in dit geval dus wel...
De moeder werkte had en perste (Sukuma) met al haar kracht, terwijl de student met twee vingers in de vagina zat. Wat mede veroorzaakte dat de moeder uitscheurde.
het kind glibberde in zijn handen en even dachten we dat hij het kind de verkeerde kant op zou laten glibberen. Gelukkig pakte hij op tijd één arm van het kind en legde het soepel op de buik van de moeder.
Het kind was gelukkig gezond en werd afgedroogd en de navelstreng werd doorgeknipt.

Na deze wederom interessante en leerzame week was het tijd voor het

weekend om alle indrukken te verwerken.

Vrijdagmiddag waren we uitgenodigd om het spel golf uit te proberen. Waar we zelfs spierpijn in onze onderarmen aan over hebben gehouden. Leuke ervaring maar waarschijnlijk de eerste en laatste keer voor ons. In de avond was het tijd voor een spelletje thuis en een dansje in Tatu.
Zaterdag ochtend wilde wij heel graag uitslapen maar werden om 9 uur bruut wakker gemaakt door Uncle, oftewel Vincent de man die naast ons huis woont en de klusjes rondom het huis doet. Het lukte ons daarna niet meer om in slaap te komen.
Na het korte nachtje besloten om toch maar wat te gaan doen en naar het strand te gaan, we hebben nog steeds last van de jeukende bultjes die de zandvliegjes hebben gecreëerd.
Zondagavond hebben we met onze laatste twee huisgenootjes gegeten en ook van hun afscheid moeten nemen.