Week 8 - Opnieuw een indrukwekkende week op de Maternity

Vanaf deze week zitten we 24/7 met elkaar opgescheept, alle andere vier huisgenoten hebben de benen genomen naar Nederland.
We hebben het nog steeds super leuk en hebben het nog steeds onwijs naar ons zin hier in Afrika en in het Mnazi Modja op de Maternity afdeling. Wel is het soms zo dat we de Afrikaanse cultuur even (nog steeds) helemaal niet begrijpen.
Er komen gedurende de week nogal wat situaties voor die we moeilijk kunnen begrijpen. Een voorbeeld hiervan is wanneer er een mevrouw met flinke weeën kermt van de pijn, en terwijl er zo een 15 zorgverleners door een niet al te grote ruimte rond loopt, wordt hier niet op gereageerd. Totdat ze het nog een keer uitgilt van de pijn, op dat moment roepen de 15 man in de kamer: “heuj, heuj, heuj, basi!” (genoeg). Hiermee moet de barende vrouw het doen en laat ze daarna niet meer van zich horen, ondanks de pijnlijke uitdrukking.
Een ander voorbeeld is een student die een infuus wil gaan prikken op een mevrouw met ernstige weeën op de afdeling. Deze handeling wordt als volgt uitgevoerd: “naald erin, beetje wroeten, nog iets verder, nee, nog iets verder, misschien als ik de naald eruit haal en de canule alleen door schuif.. nee, naald er toch maar weer in, misschien als ik toch nog wat meer wroet?? Nee, misschien moet iemand anders het overnemen. Naald er uit. Zelfde naald, andere student, doorspoelen: naald er uit, doorspoelen, naald er in. (wij vragen ons af “zou de naald nog steriel zijn? Mwah..”) Volgende poging, naald erin en hij zit!!” We hebben het erg met de patient te doen.
Voor de eerste keer in de afgelopen periode in het Mnazi Mmoja ziekenhuis, worden de ventilatoren (en alle spinnenwebben met bijhorende spinnen die zich op de muur bevinden) schoon gemaakt. De manier waarop verbaasd ons. In een overvolle zaal met heel veel patienten begint de schoonmaakster de ventilator schoon te maken boven de patienten, de ventilators bevatten zo’n twee centimeter stof en 20 spinnen. Bedenkt: zwaartekracht en de stofvlokken (van zo’n drie centimeter groot) vallen op de barende patiënten en pasgeboren baby’s. De schoonmaakster is wel zo vriendelijk om de stofvlokken van de patient af te kloppen en gaat verder met haar bezigheid. Het resultaat: spinnenwebben zijn verwijderd, spinnen lopen nog rond en de ventilators zien grijs met witte strepen.
Als laatste zagen wij opnieuw een bijzondere gebeurtenis: het is namelijk de normaalste zaak van de wereld dat de schoonmaakster helpt de baby ter wereld te brengen.

We willen niet etnocentrisch overkomen, maar wij zien dat de Nederlandse ziekenhuizen en dit ziekenhuis zo van elkaar verschillen dat het soms niet te bevatten is voor ons.

De meest indrukwekkende gebeurtenis van de afgelopen week was wel de heftigste bevalling die wij ooit hebben gezien en bij hebben kunnen helpen. Deze zwangere vrouw had een complicatie (we weten niet precies wat deze was),

waardoor de vrouw een keizersnee moest krijgen om de baby levend ter wereld te kunnen brengen. Helaas was de operatiekamer bezet en degene die bezig waren in de operatiekamer hadden geen zin om haast te maken met het verplaatsten van de patient en het schoonmaken van de operatiekamer. Ondanks dat een Westerse arts erg zijn best deed voor de vrouw om de ok op orde te krijgen, duurde het te lang om de baby via een keizersnee ter wereld te brengen. Om deze reden moest de baby op de ‘natuurlijke’ manier geboren worden. De vrouw had echter geen weeën en het kindje lag in een stuitligging. Om deze reden begon de westerse arts aan de beentjes het kindje uit te buik te trekken. Iris werd er bij betrokken en werd gevraagd om hard op de bovenkant van de buik van de mevrouw te drukken, wat in normale gevallen absoluut niet oke is. Tussen het duwen en trekken door zegt de arts dat het kindje het niet zal overleven. Na veel trekken en duwen komt het schoudertje tevoorschijn wat de arts bewust heeft gebroken, omdat het kindje er anders uit niet zou komen. Even later verschijnt ook het andere schoudertje en uit eindelijk wordt het kind met twee gebroken armpjes en een gebroken beentje geboren. In deze situatie moest snel gehandeld worden en lagen er nog geen spullen klaar om de navelstreng door te knippen. Iris moest de navelstreng dicht knijpen waar normaal gesproken een kocher wordt geplaatst terwijl de arts de baby en de navelstreng aan de andere kant vast hield, terwijl een student verpleegkundige de navelstreng met een botte schaar probeerde door te knippen. Dit lukte en de arts rende met het kind naar de NICU om het kindje aan de praat te krijgen. Intussen werd er een kocher op de navelstreng geplaatst en nam een andere arts het over. Terwijl Iris een infuus prikte, haalde zij de placenta uit de moeder. Echter bleef de vrouw bloeden en werd er gezocht naar waar de bloeding vandaan kwam. Ondertussen is de verpleegkundige in de NICU druk bezig met het kindje schoon te maken en de mond en keel uit te zuigen en werd het kindje aan de beademing gelegd. Na veel moeite kwam het kindje langzaam tot leven en begon het uiteindelijk te huilen, waarbij de (Engelse) verpleegkundige ook wat tranen weg moest vegen. Het kindje werd goed onder controle gehouden en bleef verder stabiel.
Intussen bleef de moeder bloeden en moest eigenlijk naar de ok om de bloeding te stelpen, maar hier was weer geen plek voor de vrouw. Een infuus werd aangesloten en de metingen werden verricht, waaruit bleek dat de bloeding was gestopt en de bloeddruk voldoende was. De Westerse arts heeft de vrouw in de bevallingskamer geopereerd en via de vagina de gescheurde baarmoeder herstelt. Uiteindelijk hebben zowel de moeder als het kindje de bevalling overleefd!
Al met al een hele interessante en leerzame werkweek.

Van het weekend zijn we naar het noorden van het eiland, Nungwi, geweest. De accommodatie was niet al te luxe, maar toch was het een heerlijk weekend. We hebben met schildpadjes mogen ‘zwemmen’, gechillt op het strand, feest gevierd op de full moon party en gesnorkeld op het mooiste snorkelplekje van Zanzibar! Een heerlijk weekend dat super snel voorbij ging.