Week 3 - Laatste week FMW

Deze week alweer week drie van ons avontuur op Zanzibar. Na twee indrukwekkende eerste twee weken in het ziekenhuis, zal deze week onze laatste week zijn op deze afdeling. Inmiddels merken we dat onze Afrikaanse collega's aan ons beginnen te wennen, en ons wat meer proberen te betrekken bij de werkzaamheden van de verpleegkundigen.

Het komt geregeld voor dat we ons "nutteloos" voelen op de afdeling. De patiënten die op de afdeling liggen, kunnen of met behulp van de juiste medicatie en verdere behandeling weer opknappen. Helaas komt het ook vaak voor dat de patient zo erg verzwakt is, dat zij weinig kans op overleven heeft.
Om een voorbeeld te geven, een mevrouw met een hele dikke buik (we dachten dat deze mevr. hoog zwanger was) die krom loopt van de pijn. Ze probeerde ons in Swahili wat duidelijk te maken, met hulp van studenten kwamen we er achter dat ze erge pijn heeft aan haar buik. Vlak daarna kwamen er een stuk of

tien artsen rondom haar bed staan, om haar te bespreken voor de artsenronde. Terwijl er een echo werd gemaakt van haar buik, kregen wij te horen dat deze mevrouw een hele grote kwaadaardige tumor in haar buik heeft..
Als verpleegkundigen kunnen wij (voor ons gevoel) te weinig voor haar betekenen. We spreken de taal niet goed genoeg om deze mevrouw verbale steun te bieden en kunnen de pijn die zij heeft niet verlichten. Het enige dat wij op dat moment kunnen doen voor deze mevrouw is haar comfortabel neerleggen en af en toe kijken hoe het met haar gaat.

Aan het eind van de week hebben we een dagje meegelopen op de kinderafdeling van het Mnazi Mmoja ziekenhuis. Het valt ons al snel op dat deze afdeling beter wordt onderhouden dan de FMW. Zo heeft deze afdeling een meer gestructureerde dagindeling en komen de moeders van de kinderen naar de verpleegkundigen toe om te vragen om medicatie. Tijdens de artsenronde wordt er een patient met tetanus besproken, hierbij was de Cubaanse arts erg kritisch wegens een collega arts die medicatie had voorgeschreven voor vergevorderde tetanus bij een jongetje van ongeveer 8 jaar. De dosering was te laag en hij riep dat het zo geen effect zou hebben en het jongetje zou sterven. De arts vertelde dat dit de richtlijnen van het ziekenhuis waren waar aan gehouden moest worden. Eerder hadden wij nog nooit enige vorm van tetanusuiting bij iemand gezien. Het jongetje lag erg gespannen in bed en bij aanraking of praten van mensen om zich heen spande zijn hele lijf aan. Erg akelig om te zien omdat het jongetje nog volledig bij bewustzijn was, wat bijna in alle gevallen van tetanus niet het geval is.


Afgelopen vrijdag was er een nationale feestdag (geen idee welke) en dus een lang weekend! We besloten om een weekendje naar Paje, aan de oostkust van Zanzibar, te gaan. Een heerlijk weekendje, waar we in onze korte broek lekker de toerist uit konden hangen; strand hangen, muziekje luisteren, uit eten bij The Rock, sapjes drinken in het zwembad en goed bij konden komen van alle nieuwe indrukken van de afgelopen weken.