Week 2 - Onze tweede werkweek in het Mnazi Mmoja Ziekenhuis

Deze week was onze eerste volledig zelfstandige werkweek in het Mnazi Mmoja ziekenhuis op de afdeling Female Medical Ward. De afdeling lijkt weinig op de afdelingen die wij gewend zijn thuis. Om een indruk te geven; de afdeling is opgesplitst in drie ruimtes (ward I waar alle opnames binnen komen, ward II "serious patiënts" en afdeling III waar alle patiënten met overdraagbare aandoeningen liggen, denk aan HIV, TBC, et cetera). De afgelopen week lagen er gemiddeld 20 patiënten op de afdeling. Al deze patiënten worden verzorgd door gemiddeld twee verpleegkundigen en er lopen op een dag rond de 13 artsen op de afdeling rond.
Wanneer wij 's ochtends om 8 uur (soms wat later..) op de afdeling arriveren, beginnen we over het algemeen met het lezen van de rapportage die geschreven is door de nachtdienst. Hiermee krijgen we een globale indruk van de opnames en proberen we vaak te achterhalen waar de patiënten die we eerder hebben leren kennen gebleven

zijn. Helaas lezen we regelmatig terug dat patiënten het niet hebben gehaald. Na het inlezen gaan we op zoek naar een bloeddrukmeter die het doet (vaak is er één bloeddrukmeter aanwezig die het doet), een stethoscoop, een thermometer (opnieuw goed zoeken) en een saturatiemeter (vaak makkelijker te vinden, maar of de metingen betrouwbaar zijn is altijd afwachten). Intussen proberen we wat katten die rustig op de afdeling rond wandelen van de afdeling weg te jagen.
Nadat we alle materialen bij elkaar hebben gesprokkeld beginnen we met de controles en noteren deze in het patiëntendossier die elke patient (hopelijk, anders moet daar ook nog even naar worden gezocht) op haar bed heeft liggen.
Hierna vindt ongeveer de artsenronde plaats en sluiten we vaak aan, het is interessant om te zien hoe de artsen met de patient om gaan. Het valt ons op dat er (tenzij de patient er zelf bovenop zit, wat te weinig voorkomt) vaak niet helder verteld wordt aan de patient wat er precies aan de hand is. Een voorbeeld hiervan is een patient die aan ons vroeg hoe het kan dat haar bloedsuiker steeds zo hoog is. Terwijl er onlangs Diabetes Mellitus is geconstateerd. Deze mevrouw heeft hier geen uitleg over gehad, terwijl de leefstijl van de patient bij de diagnose diabetes moet worden aangepast.
Na de artsenronde krijgen we vaak wat taken mee van de arts of hoofdzuster die we uit kunnen voeren, helpen we de hoofdzuster met

het delen van medicatie en helpen we de familie om zorg te dragen voor de patient. We merken dat de verpleegkundigen, artsen en patiënten en hun familie ons steeds meer toe vertrouwen. Dit komt met name doordat we mezungus (blanken) zijn en over het algemeen beter opgeleid worden.

Over het algemeen lopen we van maandag tot en met vrijdag stage in het ziekenhuis. Deze week hadden we donderdag vrij vanwege de opening van een nieuwe locatie van de Dina Foundation, de organisatie die onze stage in het ziekenhuis mogelijk maakt. De opening was totaal anders dan verwacht (we zouden een boom planten en een steen leggen), maar het was zeker niet minder leuk.
Met een grote groep locals hebben we het "echte" Afrika leren kennen, zoals je Afrika verwacht: kleine stenen hutjes, hevige regenbuien (we zitten immers in het regenseizoen), vrouwen die met zijn allen vrolijk aan het koken zijn rond een grote pan op een vuurtje met de kinderen

op hun rug, terwijl de mannen gaten aan het graven voor de muur (ouderwets met een schop in plaats van graafmachines) van het nieuwe gebouw wat er gaat komen en de kippen die overal tussendoor rennen.
Ook wij hebben ons steentje bijgedragen tijdens deze leuke dag. We hebben geprobeerd om de vrouwen te helpen bij het koken en hebben ons beste beentje voor gezet bij het graven van een kuil op de plek waar later de muur van het gebouw zal komen te staan.
De locals waren allemaal onwijs hartelijk en hebben ons vriendelijk verwelkomd.

Al met al een bijzonder weekje met veel nieuwe indrukken.