Twee jaar geleden stonden we voor het grootste avontuur van ons leven: onze reis met de auto helemaal tot in Kreta.
Bejubeld en verguisd werden we om onze moed deze belevenis met drie kleine koters en alleen de inhoud van onze auto te willen ondernemen. Het resultaat van deze 7 weken durende trip heeft ons leven voorgoed veranderd. Niet alleen in de vorm van onze bonus-baby maar ook door de manier waarop het richting heeft gegeven aan wie we zijn en willen worden in ons verdere leven. Het heeft zoveel emoties losgemaakt en het binnenste van onze ziel blootgelegd. Het heeft voor elk lid van ons gezin een kentering betekend in de route die ons levenspad zou volgen. Hoe close we al waren hoe hechter we er nog door werden.
Nu is ons leven enkel nog opgedeeld in termen voor of na Kreta. Meer dan eens halen we samen herinneringen op en het verbaast me hoeveel ook de kinderen ervan genieten erover te spreken en hoe ze nog steeds details kunnen opdissen waarvan ik niet kon dromen dat ook zij ze hebben meebeleefd.
Het was overduidelijk een onvergetelijke ervaring en nu ons kleinste spook over de meeste babykwaaltjes heen is (jawel er komen nóg meer tanden en snotvrij zijn die hummeltjes nooit helemaal) draait hij stilaan mee op het ritme van ons gezinnetje. Dus werd het tijd om aan de goesting die voortvloeide uit dit avontuur toe te geven en met een nieuwe kaart aan de muur een nieuwe versie te plannen.

Dit wordt uiteraard geen herhaling van het eerste spektakel. We gaan met Pelle in ons achterhoofd bewust voor een light versie. Geen 7 onbekende landen en talen of wegen waarvan je niet weet als ze berijdbaar zijn en of ze er überhaupt nog wel zullen liggen.
Geen net-niet-meer oorlogsgebieden of landen waarbij niet iedereen ze zelfs op een kaart kan aanduiden.
Maar toch… De afstand, die blijft ongeveer gelijk. En het aantal verblijven komt ook in de buurt. En de plaatsen die we zullen bezoeken zijn misschien wat minder spectaculair maar toch zijn we erin geslaagd met veel opzoekingswerk opnieuw een route samen te stellen die niet meteen voor de hand liggend is een waarbij het bladeren door de reisgidsen alleen al me doet watertanden.

Het nadert zienderogen nu. Nog twee weken op de teller en met elke dag die voorbij raast word ik eraan herinnerd hoeveel werk ons nog te wachten staat om alles te organiseren en klaar te stomen. Iedereen heeft zo zijn wensen over wat ze willen meenemen. Ik zie de auto al voor me: volgepropt met een mobiele discokamer, een volledig legokasteel waarvan elk blokje nauwkeurig moet worden uitgekozen en uiteraard heeft ook Batman zijn kostuum en accessoires nodig. Voor ons kleintje hebben we natuurlijk nog het meest nodig: een buggy, babybed, hangstoeltje, parasolletje en elk leeg gaatje opgevuld met nog een extra pampertje of zonnepetje. Mama en papa zullen geloof ik moeten rantsoeneren op het aantal mee te nemen slipjes…

Ik twijfelde lang om ons verhaal weer te gaan neerschrijven maar vanuit zoveel verschillende hoeken kreeg ik steeds opnieuw te horen hoe fijn het was met ons te kunnen meereizen. Enerzijds was ik bang dat deze reis niet in de buurt zou komen van de Balkanversie maar anderzijds weet ik nu al dat het toch weer fantastisch wordt. Wat me het meest heeft overtuigd zijn beide oma's die steeds weer bekennen ons verhaal nóg maar eens te hebben gelezen, met bijhorend kippenvel en ‘wakke’ oogjes. Dat alleen lijkt me reden genoeg...

Al enkele weken herken ik weer het geknetter in mijn hoofd van de vorige keer. Het weerspiegelt een mengeling van stress en nervositeit maar ook gevoelens van spanning, blijdschap, verlangen en euforie.
Ook mijn aantal toiletbezoekjes gaan recht evenredig de hoogte in naarmate de vertrekdatum nadert...
Eindelijk is het bijna zover.
Yes! We hebben er zin in!

PS aan de ongerustelingen: wees gerust… een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen. Het aantal gezinsleden voor en na de reis blijft deze keer gelijk!

PS aan onze auto-vriendjes: bedankt om zot en onbezonnen genoeg te zijn om opnieuw met ons mee te stappen in dit avontuur. Jullie zijn de enige reden waardoor we dit kunnen doen.
Onze onvoorwaardelijke dank aan jullie drietjes! Jullie zijn de max !
(De Kretatrouwers pikken onze auto op in Lissabon waar wij het vliegtuig terug nemen. Zij brengen de Honda dan veilig en wel terug naar Brugge…)