As Catedrais

Zoals gepland gingen we rond de middag op weg richting Santiago. Het zou één van de langste ritten worden tussen twee punten onderling. Toch wel een 300 km, maar daar draaien wij al lang onze hand niet meer voor om. De kinderen kijken zelfs uit naar de lange ritten in de auto omdat ze dan ongestoord en ongelimiteerd op hun tablet mogen spelen. Met twee leraars als ouders is dat niet zo'n evidentie. Er moet altijd eerst wel wat educatief gebeuren vooraleer hun schermpjestijd ingaat. De dutsjes;-)
De stop die we hielden was aan praia as Catedrais, letterlijk vertaald het kathedralenstrand.
Zoals gezegd één van de mooiste stranden van Spanje. Gelukkig deden we wat opzoekingswerk want anders hadden we het strand niet zomaar opgekunnen. Om het strand en zijn ‘kathedralen’ te beschermen besliste de provincie Galicië een maximum aantal bezoekers per dag toe te laten. En dus moet je vooraf een aanvraag indienen en een reservering maken om deze plek te kunnen bewonderen. Van iedereen willen ze naam, adres, paspoortnummers enzovoort. Een hele rimram x6 dus. Met slecht werkende wifi op een gsm was dat geen lachertje. Daarboven was het opzoeken van de getijdentabel ook een noodzaak. Je kan immers het strand niet op bij hoogtij, of toch slechts heel gedeeltelijk.
Het invullen van die formaliteiten was echter een futiliteit bij een aanblik op deze wondermooie plek. Je bent meteen overdonderd door de groteske rotsformaties. Wandelend van de ene naar de andere kathedraal val je van verwondering in verwondering.
Dit strand in Galicië waar de kracht van de oceaan werd gemixt met

heel veel geduld en tijd tot een prachtig natuurlijk kunstwerk met bovennatuurlijke allures. Er is niets beter dan wandelen tussen rotsen van meer dan 30m hoog, het verkennen van zeegrotten met prachtige koepels en de bijzondere aanblik die je hebt om te kijken van boog door boog door boog. Of gewoon wandelen in de zandgangetjes omgeven door leisteen muren, zowel grillig als imposant. Steeds met je voeten in het zand, maar het hoofd in de wolken...
Wij waren vermoedelijk als één van de eersten op het strand en snapten niet waarom er zo weinig mensen waren. We sprongen in onze zwemkledij en zwommen tussen de kathedralen en tussen meertjes door. We genoten zo erg en zo lang dat we niet doorhadden dat het strand stilaan overbevolkt aan het raken was. Toen we onze wandeling wilden vervolgen waren we plots niet meer zo alleen en was het kathedralenstrand en druk bevolkte plek geworden… veel minder fotogeniek dan voordien. Maar genoten hebben we desalniettemin. Toch wil ik dit alles nog eens opnieuw zien maar dan zonder al dat volk, vroeg in de ochtend bijvoorbeeld. Om ongestoord foto's te kunnen nemen en te genieten van al deze schoonheid. Ik voel een reden in de maak om hier nog eens opnieuw naartoe te komen want dit stukje Galicië heeft ons meer dan overdonderd.