Preparations..........!

Wij staan bijtijds op en om 9 uur staan Aukje en ik al in de keuken voor een baksessie die tot 3 uur zal duren. Wij maken allerlei lekkers voor mijn High Tea en dat heeft nogal wat voeten in de aarde.
Ik ben Meester Bakker en Aukje is zelfverklaard bakkershulpje. Zij rent heen en weer, weegt dingen af, wast af, en maakt onderwijl een hele fotoreportage!
Mijn pièce de résistance moet een taart worden in de vorm van een theepot. Om zeker te zijn dat de taart stevig genoeg wordt, heb ik nauwgezet het Amerikaanse recept opgevolgd en werk ik, bij uitzondering, met bakmixen en gekoeld koekjesdeeg van de supermarkt. Je bakt twee taarten, zet die op elkaar en decoreert die met glazuur. Dan bak je van koekjesdeeg een tuit en een greep en die zet je in de taart, presto! Zo eenvoudig is het echter niet. De tekening van greep en tuit heb ik al weken tevoren 300 % vergroot en uitgeknipt, maar ze blijken veel en veel te groot! Daarnaast blijkt het koekjesdeeg van dubieuze kwaliteit: het zwelt heel erg op tijdens het bakproces en lijkt totaal niet meer op tuit of greep!! Daarop maak ik zelf maar zandkoekjesdeeg en Aukje maakt na veel gepuzzel een nieuwe tuit en greep van handzamere proporties........
De chocolade cupcakes zijn geen probleem, de scones ook niet echt, hoewel ze niet zo hoog worden als ik ze graag zou zien.
Het decoreren van de taart lukt aardig, ik heb blauwe sierspray gekocht om een blauwe theepot te maken en dat lukt prima.
Maar als wij tuit en greep willen aanpassen, blijkt dat de taartkorst zo hard is, dat je die niet zomaar erin kunt steken. Ik moet voorzichtig een sleuf boren om daar de onderdelen in te passen. Bij dit proces gaat een tuit verloren. Gelukkig heb ik reserve onderdelen gebakken!

Ondertussen vergaren wij ook alles bij elkaar dat morgen mee moet naar Cock's House voor het feest. Ik had al veel klaar staan, maar er moet nog meer bij! Denk aan gereedschap, plakband, taartscheppen, schalen voor al het lekkers, keukenrol, aluminiumfolie, een mandje voor de donaties, etc. etc. etc. Als alles op elkaar staat gestapeld, zweer ik dat ik niet nog eens zelf een party ga cateren!!
Wij zeigen uitgeput op de bank neer met een kop thee en gaan in gedachten nog eens ieder facet van het feest na. Zijn wij echt niets vergeten? Er schiet ons nog van alles binnen, dus ik hol steeds weer om iets te halen. Als wij echt niets meer weten, is het tijd voor Rest and Relaxation!!
Wij nemen allebei een maskertje en doen even de oogjes dicht. Daarna tutten wij ons op, want vanavond gaan wij naar Palmer's voor mijn verjaarsdiner. Aukje trekt een van haar nieuwe jurkjes aan en ik doe degene aan die ik gisteren nog gekocht heb, een zwart exemplaar met blauwe bloemen. Als Arnold ook thuis is en zich opgefrist heeft,

gaan wij richting Palmer's. Het is heerlijk weer vandaag en dus kunnen wij buiten in de schitterende tuin zitten.
We bestellen cocktails en genieten van de zon en de vogeltjes die kwetteren in de oude bomen om ons heen. Een allerliefste serveerster maakt guacamole aan tafel en die gaat er goed in! Wij hebben honger gekregen van onze Baking Bonanza! Als hoofdmaaltijd kiezen wij allemaal voor de special: mahi mahi met groene asperges en een garnalenspiesje. De kok loopt op het terras rond om overal te vragen of het allemaal naar wens is en wij feliciteren hem met zijn voortreffelijke maaksels. Na een verrukkelijk dessert (key lime pie of banana quesadillas, bananen in een soort pannekoekje!!) besluiten wij Aukje nog even het San Marcos Plaza Park te laten zien, waar altijd de parkconcerten plaats vinden. Die moet zij helaas missen, want het seizoen begint pas volgende week. Wij lopen door de schemering naar de rivier en zien allemaal vuurvliegjes oplichten.
Dan rijden wij voldaan en welgevoed naar huis. Ik blijf niet lang meer

opzitten want ik wil morgen goed uitgerust op mijn party verschijnen. Arnold doet nog even moeite ons vast te houden, maar dat lukt niet. Ook Aukje gaat naar bed....
Ik lig relaxed in bed nog wat te lezen als er ineens op de voordeur gebonkt wordt. Zo laat op de avond nog?? Dat is hier hoogst ongebruikelijk. Ik hoor Arnold naar de deur lopen, en vermoed dat het iets is voor mijn verjaardag, dus blijf ik maar braaf liggen. Er is wat geritsel en gefluister op de gang en dan gaat de slaapkamerdeur open en staat daar ineens.........TANIA!! Ik denk dat ik helemaal gek word. Ze had vanmorgen nog geappt dat zij op een bijeenkomst in Den Bosch was en dat het heel gezellig was daar, dus ik ben geheel van de kaart en kan alleen maar stotteren: 'je was toch op de constitutieborrel, je kunt niet hier zijn.......'. Intussen loopt Gail achter haar aan en filmt alles op Tania's telefoon. Wij vallen elkaar in de armen en daarna val ik Gail in de armen!! Die stiekemerds hebben alles achter mijn rug om bekokstoofd.....................
Tania is bekaf want zij is al 24 uur onderweg. Ze vloog op Houston maar omdat het daar noodweer is met veel onweer en bliksem, waren er geen vluchten naar Austin. Ze had met Gail afgesproken dat die haar van het vliegveld zou afhalen en Gail was ook braaf om half 5 op Austin airport toen bleek dat er geen vluchten waren. Tania heeft lang gewacht of het sein veilig gegeven zou worden en zat al in het vliegtuig toen iedereen er weer uit gedirigeerd werd. Van een medepassagier

(eigenaresse van een bedrijf en haar 2 medewerkers) die uiteindelijk een huurauto regelde, mocht Tania meerijden naar Austin, gratis en voor niks! Zo kwam zij uiteindelijk tegen 9 uur op Austin aan, en heeft toen Gail gebeld of zij alsnog wilde komen. Gail is dus twee keer op en neer geweest, de schat!
Ik ben helemaal van de kook en loop als een kip zonder kop rond. Tania's koffer heeft het niet gered, dus ze moet het een en ander van mij lenen. Ze kruipt in mijn bed, uitgeput, en ik kruip naast Aukje. Het duurt nog uren voordat ik in slaap val....................ongelooflijk wat een surprise!!