Cheatham Street

Maandag doen Aukje en ik de was en halen wij boodschappen. Het is niet echt interessant weer en erg benauwd. Ik schrijf aan mijn blog van 2 tot 6 en ben wel gaar. Als Arnold thuis is, gaat hij met Aukje naar de fitness ruimte en daar hollen en zweten ze samen zo'n drie kwartier. Snel in de douche en dan naar Kent Black, want wij hebben afgesproken om BBQ te gaan eten met Mary Seaborne. Jack zit momenteel met een van hun dochters in Spanje en zij is dus alleen thuis. Als wij aankomen is zij er al en wij bestellen snel het eten. Het is na zevenen en wij hebben best trek! Voorzien van brisket, worstjes, spare ribs en kalkoenfilet, nemen wij plaats aan een tafeltje binnen en kan het festijn beginnen. Aukje moet wennen aan de rooksmaak van het vlees (het wordt 24 tot 48 uur gerookt voordat het op de BBQ terecht komt), dat had ik ook. Het vlees is door het roken wel ongelooflijk zacht. Mary is bezig om aquarellen van bomen te maken en laat het een en ander zien. Het ziet er goed uit.
Om een uur of acht breken wij op en rijden wij achter Mary aan naar Cheatham Street. Daar is een beroemde honkytonk, in 1974 opgezet door Kent Finlay, waar bijvoorbeeld George Strait in zijn beginjaren optrad. Iedere avond is hier muziek en de bedoeling is om beginnend talent te stimuleren. Het is van buiten net een loods , je zou er zo voorbij rijden (dat hebben wij dus ook al vaak gedaan ;).
Als wij om kwart over 8 binnenkomen, is er nog geen mens. Mary haalt bier bij de bar en Aukje en Arnold werpen zich op een rondje poolbiljart. Even later meldt zich de andere dochter van Jack en Mary, Eleanor, die in Austin woont en werkt. Zij komt zomaar even langs! Het is een leuke meid, en zij maakt een foto van de drie gekke oude dames (allemaal 60 of bijna!)

Dan gaat de band spelen, ze heten de Railhouse Band en het zijn zes jonge kerels. Twee drumstellen (!), een violist, een stringbass, een gitarist en een slide guitar. Ze spelen country in de traditie van Bob Wills, een klassieke Texaanse country ster uit de na-oorlogse tijd.
Vreselijk aanstekelijk en ook uiterst herkenbaar. Erg leuk, dat dit schijnbaar nog steeds navolging heeft. Er zitten niet veel mensen in de zaal, het is tenslotte maandagavond, maar vooruit. Mary ontmoet uiteraard weer bekenden en wij dansen met vijf vrouwen op een lekker nummer! Om kwart over 10 is hun eerste set afgelopen en gaan wij op huis aan! Hartstikke leuk, deze tent!!!