Terug naar de bus waarmee we door rijden naar het oorlogsmuseum en begraafplaats wat ging over het aanleggen van de Birma spoorlijn ook wel de Death Railway genoemd. Na een uur rijden we naar een oude brug die toen was aangelegd deze werd nog een paar keer per dag gebruikt. Aan de zijkanten waren
ook uitsparingen gemaakt zodat je kan uitwijken als er een trein aan zou komen.
Die is bij ons niet langsgekomen. Door de hitte was iedereen snel klaar met over de metalen brug lopen. Hierna gingen met de trein over een oud stuk spoor van de Birma spoorlijn. Armen en
hoofden mochten niet uit het raam want volgens onze reisgids werd je hoofd er dan afgehakt door takken. Deze rit was erg indrukwekkend omdat we ook over een oude brug van hout gingen die toen de tijd was aangelegd.

De Dodenspoorlijn (Death Railway), ook wel Birmaspoorweg of Birma-Siamspoorweg, is de bijnaam gegeven door geallieerde krijgsgevangenen in de Tweede Wereldoorlog aan de spoorlijn die zij gedwongen werden aan te leggen tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar (Birma). Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd 16 maanden later voltooid, ondanks berekeningen van Japanse ingenieurs dat het minimaal 5 jaar zou duren om de 415 kilometer lange en 1 meter brede spoorlijn aan te leggen. De Japanners maakten hiervoor op grote schaal gebruik van dwangarbeid.