Zaterdag 24 oktober, Pathein
In plaats van weer een hele dag aan 1 stuk door in de bus te zitten naar Yangon, maken we een tussenstop in Pathein. De vorige busreis dachten we nog, erger dan dit kan niet. Maar jawel opnieuw: het kan altijd erger! De bus waarin we gaan is weer afgeladen met locals, valt bijna uit elkaar van ellende en maakt hier ook passende geluiden bij. Gelukkig zijn er voor ons 2 'echte' zitplaatsen vrijgehouden en hoeven we niet op de mini plastic krukjes in het midden. De reis duurt iets langer dan 2 uur, er wordt weer wat af gerocheld en we zitten lekker stof te happen bij het raam, maar het is wel weer een avontuur! Eenmaal aangekomen in Pathein blijkt dat we alweer de enige westerse mensen zijn en er niet heel veel te beleven valt. Ik zit vooral in de hal bij de wifi, om me alvast in te lezen in de volgende bestemming: Laos.
Alhoewel er overdag niet veel te doen is, is Pathein toch anders dan Mandalay en Yangon. 's Avonds heeft Pathein namelijk het meest bruisende nachtleven van alle steden (oke avondleven, iedereen gaat nog steeds om 10 uur naar bed). Iedereen komt naar de night market en hangt daar rond, vooral voor jongeren is het de 'place to be'. De bomen zijn volgeladen met ledlichtjes, wat toch zorgt voor een schattig sfeertje en er staan wat eetkraampjes. Na wat rondlopen zien we dan toch onze grote verassing het leukste deel van heel Pathein: een suikerspinkraampje! Kraampje is een groot woord; Fiets met suikerspinmachine achterop. We halen 2 heerlijke roze exemplaren en zijn als een kind zo blij! Onder toeziend oog van alle Birmezen op de markt eten we m lekker op.
Hierna drinken we nog wat thee bij een kraampje, dit houdt in: op kleine rode krukjes zitten op straat. Thee is altijd overal gratis, dus wanneer we afrekenen wil de eigenaar geen geld van ons. Wij willen hem toch wat geven, na een soort geld-op-de-tafel-gooi gevecht verliezen we het toch, wel heel typerend voor de bevolking in Myanmar (op dit moment) ze zijn niet bezig met alleen maar geld verdienen.

Maandag 26 oktober - dinsdag 27 oktober, Kinpun
Eigenlijk hebben we nog 2 dagen 'over' in Myanmar voor onze vlucht. Hoewel we het de hele reis een beetje belachelijk hebben gemaakt besluiten we toch deze dagen de 'Golden Rock' te bezoeken. Het is 1 van de meest bekend een toeristische attracties van het land, maar alle locals spraken er wel heel trots over. We vertrekken weer in een ellendige bus vol locals naar Kin Pun. Eenmaal aangekomen lopen we wat door het dorpje heen, wat verrassend genoeg nog niet zo toeristisch is. 's Avonds eten we met alle andere backpackers in het hostel. De volgende ochtends staan we vroeg op om naar de Golden Rock te vertrekken. Na opnieuw wat handen en voeten werk komen we uit bij de bussen, hier moeten we in een soort rij voor een trap staan. Als er een truck aankomt is het dringen: je moet vanaf de verhoging in de truck springen, maar mensen klimmen er van alle kanten in. Gelukkig worden wij door wat locals meegenomen en zitten we lekker gepropt met 50 Birmezen in de truck. Na 3 kwartier komen we boven op de berg aan (de vrouw naast Ghi is over der nek gegaan, gelukkig net niet over de voeten van Ghi) en lopen we naar de Golden Rock. Eerst moeten we als 'foreigners' natuurlijk betalen, maar als we vervolgens bij de ingang komen mogen we alsnog niet naar binnen. We hebben beiden de goede kleding aan: schouders bedekt en een rok over de knieën. Toch beweren ze dat we perse een longyi moeten kopen omdat het niet goed genoeg is. Na 25 dagen in Myanmar is er niemand geweest die opzettelijk heeft geprobeerd ons op te lichten of meer te laten betalen dan nodig (oke afdingen bij de taxi niet meegerekend), dus we konden onze oren niet geloven en willen niet dat het toerisme nu al dit effect heeft. Dus we staan een kwartier te discussiëren, mensen met jeans en korte rokken aan te wijzen, tot dat ze uiteindelijk in zien dat we er niet intrappen en mogen we door lopen.
Als we eenmaal binnen zijn, worden we al snel weer verliefd op de lokale bevolking: mensen willen op de foto, tegen je praten, lachen en roepen Minglaba! De Golden Rock is super toeristische, maar niet afgeladen met westerse mensen maar met locals vanuit het hele land! De Rock zelf is niet zó boeiend, maar het feit dat de locals er veel waarde aan hechten is leuk om te zien. Na dit bezoek vertrekt de bus later weer terug naar Yangon. We verblijven in een hotel niet ver van het vliegveld vandaan. We regelen met het hotel dat we de taxi voor de dag erna van onze laatste dollars kunnen betalen en gaan 's avonds opzoek naar goedkoop streetfood, aangezien we bijna geen kyats meer hebben. Dezelfde avond is er het full moon festival en zie je veel kaarsjes en kinderen met vuurwerk op straat. We worden door een local gebracht naar een man die een heerlijke en goedkope maaltijd voor ons maakt. De halve straat komt ook even toekijken hoe we er aan het eten zijn ??. Hierna hebben we nog 66 eurocent aan kyats over.. en komen met het geniale plan om sterretjes te kopen en aan kinderen uit te delen! Een super gaaf moment: alle kinderen vinden het eerst een beetje spannend, maar zijn er uiteindelijk dolblij mee! Een super mooi einde van onze fantastische reis door Myanmar!

Want in 25 dagen, hebben we geprobeerd alles uit ons visum te halen. Na meteen in het diepte te zijn gegooid tijdens onze 27 uur durende reis naar Myanmar toe, wisten we dat dit een bijzondere reis ging worden. We hebben armoede gezien, kinderen zien gebaren dat ze honger hebben, de meest vervallen hutjes en gebouwtjes gezien. We hebben de mooiste stadjes, pagodes landschappen en uitzichten gezien, waar Bagan het meest magische was van allemaal. Maar ongeacht hoe arm of rijk, in de stad of in het rijstveld, we hebben elk moment gezien dat iedereen naar je lacht en dolgraag 'Minglaba' (hoi) tegen je wilt zeggen en je wilt helpen. Myanmar is zeker weten het meest pure land dat ik zal bezoeken tijdens m'n reis en heeft diepe indruk gemaakt.