Bangkok

Dit keer een korte blog, over de laatste dagen van mijn verblijf in Bangkok!

Zaterdagavond 26 september 2015, Bangkok
Nadat ik Daan heb afgezet op het vliegveld, vertrek ik naar mijn nieuwe hostel: Nappark, vlakbij Khao San Road. Khao San Road is de straat waar alle backpackers naartoe gaan in Bangkok en van veel mensen had ik al gehoord dat het een hele ervaring zou worden. Nadat ik ben ingecheckt en mijn spullen heb weggezet, raap ik al m'n moed bij elkaar om naar beneden te gaan (het was toch wel een beetje spannend). Echter raakte ik meteen aan de praat met een Nederlands meisje en een Duits meisje die met een groep naar een skybar gingen. Zo zat ik 5 minuten later in een taxi met allemaal wildvreemde mensen en heb ik een super leuke avond gehad!

Zondag 27 september 2015, Bangkok
Nadat ik mijn blog online heb gezet op deze ochtend, ontbijt ik met Laura (NL), Kristel (NL) en Katharina (DE) en ga ik met Laura en Kristel naar de Chatuchat Market, waar ik met Daan ook was geweest.

Dit keer begonnen we op de dierenafdeling, waar letterlijk allerlei dieren werden verkocht! Super kleine schattige poesjes, honden die meer op paarden leken zo groot, egels, slangen en ga zo maar door. 's Avonds gaan we met nog een aantal mensen wat eten uit het hostel en besluiten Kristel, Laura en ik een heerlijke massage te nemen. Na een uur kwamen we helemaal fris en fruitig terug in het hostel!

Maandag 28 september 2015, Bangkok
's Nachts om 4 uur werd ik wakker van een pijnlijk gevoel in mijn handen. Vooral mijn linkerhand was helemaal rood en opgezwollen. Snel heb ik Daan een berichtje gestuurd en het was waarschijnlijk een allergische reactie op iets. Snel heb ik een handdoek gehaald bij de receptie om het te koelen en nadat ik 's ochtends wakker werd ben ik langs de apotheek gegaan. Hier kreeg ik medicijnen en een zalfje om het te koelen. De rest van de dag ben ik lekker in het hostel blijven hangen, helemaal geen straf want hierdoor sprak ik veel mensen de hele dag door wat super gezellig is! 's Avonds hebben we veel kaartspellen gedaan, biertjes gedronken en zijn we met een grote groep naar Khao San Road gegaan, wat inderdaad - een hele ervaring was! Heel veel lawaai, tuktuk drivers, pingpong show geluiden, schorpienen die je kunt eten, veel te jonge Thaise meisjes die westerse jongens versieren en heel veel buckets met hele sterke drank. Ik heb mijn ogen uitgekeken, heel veel gelachen en vind dat iedereen het een keer zou moeten zien!

Dinsdag 29 september 2015, Bangkok
Een beetje brak stap ik 's ochtend om 7 uur met Ditte (DN), Veronika (DL), Koushal (MU) in een busje naar de Damnoen Saduak Floating Market. Na het busje gaan we nog een stuk in een bootje over het water wat super leuk is! Eenmaal aangekomen besluiten we de markt eerst vanaf een bootje te bezoeken. Je vaart door de rivier met aan alle kanten anderen boten die volgebouwd zijn met spullen: fruit, hoeden, wokken vol met eten en souvenirs. Aan de zijkant zijn ook veel winkels die je met een haak naar hun toe proberen te trekken. Eenmaal terug op het land lopen we rond en kijken we nog steeds onze ogen uit. Op veel plekken zie je slangen en aapjes die trucjes doen en waarmee je op de foto kunt. Ik vind het super zielig, want het kan niet anders dan dat deze dieren volgespoten zijn met drugs, zodat ze rustig blijven.
Eenmaal terug in het hostel ga ik met een groep van verschillende mensen richting de Ghosttower, om een poging te wagen om hier naar binnen te komen. Helaas hadden we geen geluk en wilde de bewaker ons niet binnenlaten.
Met een paar mensen van dezelfde groep gaan we 's avonds naar misschien wel de bekendste show van heel Bangkok: de PINGPONG SHOW! Ik was bloednerveus, want had veel enge spook verhalen gehoord van mensen die werden bedreigd of beroofd. Toch ben ik gegaan en vond ik het een hele ervaring... Ik kan helaas niet uitleggen wat ik allemaal heb gezien, omdat het te bizar voor woorden is.

Woensdag 30 september 2015 - Vrijdag 2 oktober 2015, Bangkok
Dinsdagavond is Ghislaine aangekomen in Bangkok. Puur per toeval zijn wij met elkaar in contact gekomen: een jongen uit een ander hostel waar ik mee aan het praten was, liet me een foto zien van een

meisje, Ghislaine (NL), waarmee hij op pad was geweest de dag ervoor. Echter stond naast dit meisje, een vriendinnetje van mij op de foto! Ik stuurde Eline een berichtje met dit verhaal en zij stuurde het door naar Ghislaine, die mij vervolgens via facebook een berichtje stuurde met wat mijn plannen waren. Uiteindelijk besluiten we samen naar Myanmar te gaan reizen en dat was waar het deze dagen om draaiden. Woensdagochtend vertrekken we vroeg naar de ambassade om ons visum aan te vragen: hier willen ze alles van ons weten zelfs onze huidskleur! Hierna regelen we een busticket bij het busstation (voor de helft van de prijs vergeleken met als je het op Khao San Road boekt) en de rest van de dagen speuren we het internet af voor tips. Vooral met het geld was het even puzzelen, we hebben allebei een ING pinpas en horen veel verhalen dat we niet kunnen pinnen. Na veel rondvragen bij banken vinden we een bank waar we alvast een deel in dollars kunnen krijgen. Dus pinnen we een vermogen aan Baht en wisselen dit om in dollars. Dit alles doe ik met mijn allang verlopen ID kaart uit Nederland, want onze paspoorten liggen bij de ambassade. Maar in Thailand maakt dit natuurlijk niks uit. ;) De rest halen we later bij een andere bank en zo lopen we nu met een maandbudget aan dollars rond in onze moneybelt, niet een heel fijn idee maar beter dan in Myanmar zitten zonder geld.
Vrijdag hebben we lekker geshopt; want we hebben degelijke kleding

nodig! Allebei nog even wat shirtjes met mouwen en een rok tot over de knie gekocht, zodat we ons kunnen vertonen in Myanmar. Daarna hebben we ons visum opgehaald en zijn we klaar voor vertrek! Om half 9 vanavond stappen we in de bus richting Mae Sot. Wanneer we de grens over zijn moeten we onze weg vervolgen met een andere bus naar Yangon. Deze bus schijnt alleen op de oneven dagen te rijden, dus gelukkig hebben we hier rekening meegehouden! Al met al hopen we na 24 uur in Yangon te zijn! Hopelijk heb ik daar genoeg internet om te blijven schrijven!

Liefs,
Corinne