Vandaag 11,57 km gelopen. In en 115 km in de trein gezeten naar de hoofdstad van Vietnam: Hanoi!

Gisteravond laat gaan slapen (thanks WiFi) en vanmorgen ruim voor de wakker wakker, maar ondanks dat totally fit en klaar voor een mooie dag. We hadden de eigenares van het restaurantje beloofd daar te ontbijten. Met succes! Heerlijke fruitsalade en een bananenpannenkoek. Smullen in het kwadraat. Met de nodige vitaminen konden we naar het station. Treinreis was geweldig. We hebben ervoor gekozen om dit keer de 'hard seats' te proberen. Very cheap naar Hanoi (50.000VND p.p). De hard seats deden hun naam eer aan: houten banken. In het middenpad van de trein hingen aan het plafond allemaal ventilators en ook alle ramen waren open. Gelukkig zat er kippengaas voor, zodat we geen klimmende kinderen zouden verliezen onderweg. Op het station in Ninh Binh raakten we in gesprek met een Vietnamees meisje van een jaar of 10. Ze probeerde Engels met ons te praten, want ze vertelde dat ze dat op school geleerd had. Heel erg leuk, zeker ook omdat moeder en oma heel trots waren en allerlei vragen inseinde in het Vietnamees. Toevallig zat het gezin tegenover ons en naast ons in de trein. Bij de tussenstops vliegen de mensen in de trein snel het station op om eten te kopen of/en er komen verkopers de trein snel in en gaan er vervolgens weer uit met allerlei . De oma tegenover ons kocht 4 gekookte en warme maïskolven en verdeelde die aan haar dochter (ik heb de stamboom niet nagelopen, maar dit vermoedde ik) en kleindochters. De moeder brak twee stukken af en gaf dat aan ons. Zo lief! Èn lekker!
Na 2,5 uur hard seat kwamen we aan in Hanoi. Het spoor in Hanoi gaat echt door de stad heen. Ik gok dat er naast de trein aan allebei de kanten ongeveer een halve ruimte over is. Daar zijn winkels en is er ruimte voor voor spelende kinderen, scooters en fietsen. Bij aankomst op het station werden we direct belaagd door taxichauffeurs. Hier zitten ze ook aan je, ze pakken je arm of tikken je op je rug en opzich hebben wij gemerkt dat voor ons niet heel erg meewerkt voor de taxigunfactor. Onze Havaianas lopen wel spontaan 10km/h harder. Tegenover het station (Highlands Coffeeshop) besloten we even wat te eten en drinken en ons te oriënteren op een slaapplek hier. The 'Old Quarter' sprak ons het meest aan. Van mensen uit het vorige hostel hoorden we goede verhalen over 'Hanoi Rocks hostel'. Het was de 'place to be'. De recensies en foto's zagen er goed uit, dus we besloten een poging te wagen. Ondertussen kneep Debbie een taxi-chauffeur in zijn arm en tikte ik hem in een tempo van 120 keer per seconde op zijn rug. Met succes: we mochten mee naar in zijn taxi. Met de meest chaggie taxi-chauffeur ever reden we richting het hostel. We waren geen woord waardig, dus de rit was enorm gezellig. Gelukkig duurde de rit 'maar' 20 minuten, want ik kreeg een lamme arm van het tikken op zijn rug.
In het 'echt' zag het hostel er ook stoer uit. Grote bar, veel mensen en een leuk sfeertje. We besloten eerst 1 nacht te blijven, want misschien gaan we elke nacht in een ander hostel. Hebben we elke nacht een schoon bed;-). Het hostel ligt in een leuke wijk bij het meer en is heel erg groot: drie verdiepingen en o.a. een eigen kapper. Wij sliepen in een kamer met 9 stapelbedden. Via via hoorden we over 'Friend Travel Vietnam', een organisatie van een Nederlandse en zijn Vietnamese vrouw. Zij organiseren ook tours naar Halong Bay en Sapa. Sidney ontving ons heel hartelijk met een hele lekkere ijskoffie. Hij vertelde over hoe hij hier terecht gekomen is en over het leven in Vietnam. We hebben zeker een half uur gekletst en info opgehaald over de tours. Sidney had een lekkere snelle babbel, dus we besloten het nog even te laten rusten om na te denken wat we precies wilden de laatste paar dagen. We kregen info (en een schema) mee over Sapa en Halong Bay. Het was mogelijk om deze tours allebei te doen (2 x 2 dagen), maar dan zou het wel haasten worden en daar hadden we in onze laatste paar dagen niet zoveel zin in. We willen ook Hanoi leren kennen. Omdat Sapa 9 uur rijden is, besluiten we dat te slippen. Wel jammer, maar in 3 weken kun je nou eenmaal niet alles zien. En dat hoeft ook niet, want we hebben al zoveel prachtigs gezien. Maar Halong Bay gaan we wel doen! Naar Vietnam gaan en Halong Bay niet zien is een beetje als naar Nederland gaan en Hummelo overslaan. Kan ècht niet! De Halong Bay Tour van Friends Travel zag er opzich prima uit, maar we hadden niet zoveel zin om met een partyboot te gaan. Daarom gaan we morgen kijken bij andere aanbieders. De concurrentie is groot, want je struikelt hier bijna over de touraanbieders. Sidney waarschuwde ons hier nog expliciet voor zakkenrollers en andere nare mensen, dus als een soort waakhonden liepen we die avond over straat. Chill, grrrr!
Het verkeer is weer chaos hier en het lijkt nog iets feller dan in Ho Chi Minh. Misschien heeft elke stad wel z'n eigen regels. Grappig aan Hanoi is dat elke straat iets anders verkoopt. In plaats van dat je in een straat een kledingwinkel, een telefoonwinkel èn een kookwinkel hebt, heb je hier één straat met alleen kleding en kun je de straat verderop terecht voor een zonebril. De gekste straten hebben we hier gezien. Ik heb veel zin om hier souvenirs te shoppen. Gaan we morgen doen, maar nu eerst pitten. We zijn de enigen die nu op onze kamer, de rest is alvast een hangover aan het kweken voor morgen. Toen wij hier vanmiddag om 14:00 aan kwamen, was het drukker dan nu.