Een verrassende tussenstop in Bangkok. Bijna het hele vliegtuig stapte uit, dus met zo'n dertig mensen in een Airbus A330 vlogen we vervolgens naar onze eindbestemming. Yes, plekkie bij het raam! In de half uur durende tussenstop werkten zo'n 20 schoonmakers zich uit de naad om alles spik en span te maken. En wij mochten in het vliegtuig blijven zitten en toekijken. Schoonmaken was nodig, want onze lieftallige Vietnamese buurjongens werden ziek met landen. Mam's natte washandjes kwamen op dag een al meer dan van pas. Nieuwe zitting, met een borsteltje de vloer schoon en de volgende gasten konden weer verwelkomd worden.
Rond 18:45 landden we in Ho Chi Minh. Wat me vanuit het vliegtuig meteen al opviel: scooters, scooters, scooters. Links, rechts, van alle kanten scooters.
Met de taxi zijn we naar het hostel gegaan. Fijn om de eerste overnachting na zo'n lange vlucht alvast te hebben. Je wordt belaagd door taxi chauffeurs als je uit het vliegveld loopt. We hadden een goede deal en liepen mee met een meneer naar zijn 'taxi'. De parkeerplek werd steeds donkerder en op zijn auto zat ook geen bordje of taximeter. #daaaaag #next
Het was erg warm en nadat de taxi-chauffeur ons zo'n 200m van het hostel afzette moesten we het letterlijk zoeken. Wow, wat een heerlijke chaos. Verstoppertje 2.0. Een adres vinden gaat niet zo makkelijk als in Nederland. Overal mensen, scooters (in de meest rare en gevaarlijke variaties) en auto's. Geweldig om hier rond te lopen met je rugzakje. Na wat navraag, vonden we het in een steegje. Aardige host, we kregen meteen een flesje water (oververhitte Nederlanders). We hebben een kamer met ieder een privé stapelbed. Niet dat je daar verder heel veel aan hebt, maar toch. Spullen gedropt en meteen de straat verkend. Gegeten op de hoek van de straat. Wat we aten, weten we niet, maar lekker was het wel. Iedere eettent heeft 'kindermeubilair': lage plastic tafel met stoeltjes. Maakt 't enorm kneuterig, heerlijk! Om half tien waren we terug in ons hostel: douchen en plan maken komende dagen. Mijn idee om op de fiets deze stad te ontdekken is hilarisch. Geen optie! Dat verkeer is bizar! We proberen de tactiek van het oversteken zoals de locals dat doen: gewoon lopen op één tempo. Nooit versneller of inhouden. Levert veel billenknijpmomentjes op kan ik je vertellen. #kramp
Als ik aan Debbie vraag welk woord zij het meest vindt passen bij Saigon, zegt zij 'scooters'. Daar heb ik weinig aan toe te voegen.
P.s. Het bed is hier zó hard, dat.. (Debbie maakt deze zin af)..je met dit matras een spaarrekening kunt openen voor de chiropractor als je terug bent.
P.s. We hebben een eigen hangmat en ik overweeg er in te tukken!
P.s. De taxi-chauffeur wees ons onderweg een aantal 'kip'restaurants aan. 'Kip' is taxichauffeurs voor 'Cheap'. ;-)