Dag 14... met de bus naar Puerto Vallarta

Geschreven door Dea

Om half 10 stonden we opnieuw klaar om te vertrekken. Het inpakken was nu minder werk. Helaas hadden we gisteren ons overgebleven broodbeleg al weg gegooid, dus nu bestond het ontbijt uit een droog broodje, een banaan en water. Voor onderweg hadden we ook wat broodjes, chips, koekjes en flesjes water gehaald.

Marcel bracht ons weer naar het busstation. Omdat we voor de terugweg tickets hadden voor 16 uur 's middags en op internet hadden gezien dat er ook eerder bussen vertrokken, hielp Marcel ons met het omwisselen van de tickets. Nieuwe vertrektijd: 10 uur 's ochtends. Op die manier hebben we op die dag nog even de tijd om bij te komen van de reis voordat het oud&nieuw feestje begint.
Daarna namen we afscheid van Marcel en liepen de wachtruimte voor de bussen in.

Deze bus was in principe net zo luxe als de bus die we eerder namen vanuit Mexico-Stad naar Guadalajara, maar de stoelen zaten toch net iets minder lekker en de wifi werkte minder goed. Het uitzicht was wel veel mooier, omdat we door bergachtiger gebied reden. We reden onder andere langs Tequila, waar op de velden de Agave tequilana verbouwd wordt. Deze heeft een opvallende kleur groen en dat ziet er erg mooi uit. Een scherpe foto was helaas niet te maken vanuit de rijdende bus, hieronder toch een poging.

Het voordeel van de moderne technieken is, dat je tijdens je reis via de gps en Google maps kunt zien waar je bent op je telefoon. Daardoor merkten we dat de buschauffeur niet de kortste weg naar Puerto Vallarta nam. Ook de volgende logische afslag nam hij niet. Een paar Spaanstalige medereizigers liepen bij de chauffeur naar binnen om te informeren hoe het zat. Helaas konden wij dat niet volgen, maar door de drukte op de weg interpreteerden we dat er files waren en/of dat er een ongeluk was gebeurd op de normale route.
Uiteindelijk kwam onze bus ook in een file terecht, op een weg vlak langs te kust. Dat was niet zo leuk, maar we konden ons wel vermaken met het uitgebreid bekijken van de dorpjes en badplaatsen waar we doorheen kwamen en ons verbazen over de enorme bulten troep en afval die we zagen midden in de jungle.
Vier uur te laat kwam onze bus aan in Puerto Vallarta. Gelukkig stapten we in bij een taxichauffeur die er een sport van maakte zo snel mogelijk naar ons hotel te rijden.

Daar aangekomen kreeg Ron de stress van zijn leven, want waar hij al bang voor was, gebeurde bijna. De receptionist van het hotel kon

onze reservering via Booking.com niet vinden. Na héél lang zoeken in zijn computersysteem, in zijn mail en in allerlei smoezelige boekjes, vond hij onze reservering uiteindelijk toch. We werden naar kamer 217 gebracht. Na de twee appartementen waar we in Mexico-Stad en Tlaquepaque in hadden gelogeerd, viel dit wel een beetje tegen. De bedden waren hard en voelden goedkoop. En de vloeren, muren en plafonds zagen er wat smoezelig uit. Maar we waren er blij mee, het was tenslotte al moeilijk genoeg geweest om een kamer te vinden.

We installeerden ons een beetje en gingen toen naar buiten om een plek te vinden waar we konden eten. Dat werd A Taste of Italy, waar we serieus lekkere hamburgers hebben gegeten. En patatjes met mayonaise. We zijn gek op het Mexicaanse eten, maar af en toe iets anders is wel heel fijn. Daarna wilden we nog ergens een biertje gaan drinken, maar het was 10 voor 11 en om 11 uur bleken alle tentjes langs het strand dicht te gaan. Toen zijn we maar gaan slapen.