Riskante wandelingen door de jungle, wiebelende kanotochten, zwemparadijzen en het Tihar festival!

Om onze thuisbasis (Patan) toch eens wat beter te leren kennen besluiten Jacquelien en ik om een route door de stad te gaan lopen langs alle tempels en pleinen. De route staat beschreven in de Lonely Planet, lijkt gemakkelijk maar we moeten

hem terug uit lopen dus het valt nog niet mee. We komen langs allerlei plaatsen die we nog helemaal niet eerder hebben gezien en eigenlijk om de hoek liggen, erg leuk! Uiteindelijk hebben we dan ook helemaal volgens de route het eindpunt bereikt! Eén keer de verkeerde kant op gelopen maar toch staan we versteld dat we het hebben gehaald!
Om onszelf te belonen zoeken we nog even naar een leuk cafeetje om wat te drinken, totdat we tot onze verbazing een hele grote supermarkt tegenkomen! We kunnen ons geluk niet op! Ze verkopen hier zelfs groente en fruit ín de winkel! Niet meer afdingen en moeilijk doen op de markt dus, lekker alles halen in de supermarkt, heerlijk!

Na al die dagen van warmte en armoede, zijn we eigenlijk ontzettend toe aan wat verfrissing en luxe. We gaan op zoek naar een zwembad in Kathmandu en komen uit bij het Yak & Yeti Hotel. We laten ons hier met de taxi heen rijden en als we in de buurt komen, zien we een enorm gebouw dat door grote muren in omringd. We komen bij de poort aan en met spiegels wordt er onder

de taxi gekeken of we niets onder de auto meesmokkelen (tenminste, dat is wat ik uit films geleerd heb). We worden voorgereden en iedereen groet ons uitermate vriendelijk, als ik niet beter zou weten dan zou ik denken dat we VIP's waren. Een beetje overdonderd en wat ongemakkelijk komen we aan bij de receptie met de vraag of we een dagje kunnen zwemmen. Helaas, het zwembad is in reconstructie. Maar ze kunnen ons wel doorverwijzen naar het Annapurna Hotel tegenover. Net zo chique als het vorige hotel, maar met het verschil dat we hier wél kunnen zwemmen! Eindelijk!
Heerlijk dagje aan het zwembad kunnen vertoeven, lekker zonnen, slapen, lezen, cocktails drinken en zwemmen. En de volgende dag herhalen we dit gewoon weer!

Wederom na een 8 uur durende busreis (inclusief 1 uur wachttijd in de 'petrol line') aangekomen in het eerste Nationale natuurpark van Nepal, Chitwan! Om 3 uur komen we daar aan en staat er nog een flinke lunch op ons te wachten. Daarna krijgen we een rondleiding door een heel klein

stukje van het park.

Allereerst komen we bij de olifanten. Ik had me er erg op verheugd om de Aziatische olifant nou eens in het echt te kunnen bewonderen, het zijn ook echt enorme beesten. Vooral de mannetjes met hun slagtanden zijn reusachtig, erg indrukwekkend om te zien! Helaas, staan al deze olifanten aan de ketting. Ze zijn van de regering en worden worden dus wel goed verzorgd (een pluspunt) maar ik weet wel zeker dat ze in de vrije natuur stukken gelukkiger zullen zijn. Ze zijn per dag maar een paar uur los in een afgezet stuk grond. Nu kijken olifanten (vind ik) altijd al een beetje zielig, maar ik kreeg er echt wel medelijden mee. Twee kleinere olifantjes staan wat heen en weer te wiebelen, de gids zegt dat ze aan het 'dansen' zijn. Ik denk dat je ons veel wijs kunt maken, maar dat ging er bij ons dus echt niet in. Ik verbaasde me er ook over dat zulke reusachtige beesten, die vele malen sterker zijn dan de mens, zich zo kunnen laten behandelen. Ik dacht, dan moeten de olifanten écht wel een goed karakter hebben.

Verderop lopen we een stuk het park in, we komen verschillende vogels tegen, groot en klein. Het park staat hierom bekend, er zijn wel 450 verschillende soorten. Verder bewonderen we vooral de natuur en de verscheidenheid aan insecten. Het plantje 'mimosa' is me ook bijgebleven, wanneer je dit aanraakt trekt het zijn bladeren in, erg grappig! Aan het eind kunnen we van een afstandje nog een krokodil bewonderen. Enkele meters daarnaast worden mensen in wankele kano's de rivier overgebracht, hopelijk kiept ie niet om!

's Avonds gaan we naar een cultuuravond, geen idee wat we kunnen verwachten maar uiteindelijk horen we van de gids dat het iets met dansen te maken

heeft. Eenmaal daar is het behoorlijk druk met toeristen (terwijl ik echt iets kleins en idyllisch had verwacht, ach ja). In het begin komt een groep vrouwen het podium op en beginnen te dansen en behoorlijk hoog te zingen, stiekem wel een beetje lachwekkend maar leuk om te zien. De rest van de avond zijn er jongensgroepen aan het dansen, ja je ziet het goed 'jongensgroepen' en ze werden begeleid met trommelmuziek. Alle dansen symboliseren iets. Het was moeilijk te verstaan wat precies, want de vrouw praatte Engels met een behoorlijk Nepalees accent dus er was eigenlijk geen touw aan vast te knopen van wat ze allemaal zei. Maar een keer beeldde ze bijvoorbeeld de 'krijgersdans' uit, en waren ze met allerlei stokken tegen elkaar aan het 'vechten'.

De volgende dag weten we niet precies wat het schema is (dat wordt ons niet echt duidelijk verteld) dus laten we het maar op ons afkomen. In de ochtend verwachten we met het kano bootje - de zogenaamde 'boomstamkano's' die in mijn boekje omschreven stonden als: "gemakkelijk om te slaan" - de rivier over te steken, zoals we de

dag daarvoor zagen gebeuren. Eenmaal in het bootje, lichtelijk gespannen en blij met de gedachte dat we zo aan de overkant zullen zijn, blijken we een hele route over de rivier te gaan varen, hiep hiep hoera!

Na een tijdje raken we eraan gewend en varen we rustig langs de vogeltjes, krokodillen en ander gedierte. Tot dat er ineens een neushoorn uit het water omhoog komt! Waarschijnlijk omdat we door zijn territorium vaarden. Allemaal wat overrompeld, gelukkig verloopt de rest van de kanotocht rustig.
Totdat we aan land moeten, we gingen er vanuit dat we een rondje zouden varen en op de plek waar we

waren opgestapt, ook weer uit zouden stappen, maar dat ging dus mooi niet gebeuren. We stappen midden in de jungle uit en gaan lopend verder, als dat maar goed gaat, denken we allemaal. Gelukkig had ik van tevoren de geruststellende woorden in mijn boekje gelezen: "We raden u aan om niet te voet het park in te trekken, omdat ieder jaar opnieuw enkele mensen door neushoorns worden gedood." Dit werd - bij navraag aan de gids - helaas ook bevestigd. Onderweg worden verschillende van ons lastig gevallen door bloedzuigers! Ze lijken in zo'n groot gebied vol roofdieren je minste zorg maar toch heb ik ze liever niet op me! Ik ben er dan ook goed vanaf gekomen maar Sonja kon er een uit haar nek trekken.
Onderweg komen we drie kuddes herten tegen, mooi om

te zien! Schuwe beesten natuurlijk, dus heel dichtbij komen we niet, maar dichtbij genoeg om ze goed te kunnen zien en wat mooie plaatjes te schieten. Het geeft wel een heel ander gevoel om gewoon zo door de natuur te lopen en ze op die manier tegen te komen. Het stelde me ook wel gerust dat we de herten tegenkwamen, de kans op roofdieren werd hierdoor in dit gebied minder groot en anders zouden de herten dit toch als eerste merken!

In de middag konden we een olifanten rit maken, van tevoren hadden we ons hier enorm op verheugd, maar nadat we deze dieren aan de ketting hadden zien liggen waren we toch van gedachte verandert. Dus gingen we een jeepsafari doen! Achteraf een goede keuze geweest ook, want de groep die op de olifant had gezeten, was onderweg niets tegengekomen.
Het begon bij ons ook rustig met wat vogels spotten, totdat er om de hoek ineens een neushoorn opdook, enorm beest! We reden er snel met de jeep op af, dit voelde wel gek want je komt natuurlijk wel binnen de 'comfort zone' van zo'n beest gereden, dus ik was benieuwd hoe zij zou reageren. Aangezien hij met zijn oren begon te flapperen en wat zenuwachtig heen een weer wiebelde en vervolgens de bosjes in liep, denk ik dat hij zich bedreigd voelde. Maar we hadden hem mooi van dichtbij kunnen zien, wat erg indrukwekkend was!
Verder zijn we onderweg nog verschillende herten en zwijnen tegengekomen.
Tussendoor zijn we nog even gestopt bij een centrum

waar de gangesgaviaal wordt gekweekt. Ze noemen deze de 'vegetariër' onder de krokodillen omdat hij alleen maar vis eet. Ondanks het feit dat zijn snavel aanzienlijk smaller is, vind ik hem er niet veel minder angstaanjagend uitzien. Deze diersoort was eerder bijna uitgestorven en nu hij hier wordt gekweekt, worden de eieren - en later wanneer ze ouder zijn, zijzelf ook - in het wild uitgezet. Het resultaat is bemoedigend!

De rest van de avond Hartenjagen gespeeld, niet mijn spel blijkt wel. Het idee vind ik leuk, alleen bak ik er niets van. Erg frustrerend, geen spel voor mij, ik ben dus halverwege gestopt. Ik weet het, slechte verliezer.

's Ochtends vroeg uit de veren om vogels te gaan spotten! Ik heb nog getwijfeld om ervoor uit mijn bed te komen, maar omdat ik er toch was, had ik maar besloten om gewoon gezellig mee te gaan! Het is wat bewolkt dus geen optimaal weer, maar met de verrekijker toch nog wat vogels kunnen spotten. Ik hoopte eigenlijk om langs de rivier het grotere wild tegen te komen, maar dit gebeurde helaas niet. Vogels spotten bleek niet echt mijn ding. Goed om eens meegemaakt te hebben maar de vogels zijn snel weg en vaak ook op grote afstand te zien dus wekte het niet echt mijn interesse. Wanneer je ze dan eenmaal op de foto hebt, dan vind ik het wel leuk om naar te kijken! Daarna met het busje weer terug naar huis toe!

Ondertussen wordt het vervoer steeds schaarser en duurder. Volgende week gaan we met de huisbezoeken beginnen en is het dus wel belangrijk dat we op de plaats van bestemming kunnen komen. De fietsen en mountainbikes zijn hier flink in prijs gestegen omdat natuurlijk meer mensen hier in Nepal op het idee zijn gekomen om fietsen aan te gaan schaffen.

Alhoewel niet iedereen hier kan fietsen, sommige wel, sommige niet. Lopen, auto-, scooter- en motorrijden wordt hier meer gedaan. Bishal, de broer van de soort van huisbaas hier, heeft gelukkig mountainbikes voor ons kunnen regelen voor een mooi prijsje. Wordt het toch nog een beetje zoals in Nederland hier! Het tekort aan benzine heeft dan ook zijn voordelen, normaal gesproken zou je hier niet willen fietsen vanwege de drukte en alle hectiek maar nu is het prima te doen. Sonja, als navigator voorop en de rest volgt (of niet)!

Ondertussen is het nieuwe festival hier weer begonnen, namelijk Tihar. Dit festival duurt 5 dagen en wordt ook wel het: 'lichtjesfeest' genoemd. Alle huizen zijn dan ook verlicht met kleine gekleurde lichtjes, heel leuk om te zien 's avonds. Dit geeft toch een beetje de kerstsfeer die we zullen moeten missen in Nederland!
Tijdens dit festival worden niet alleen de mensen en goden geëerd maar ook de dieren zoals kraaien, koeien en honden. Deze dieren hebben een hechte band met de mensen, zeggen ze. Voor de huisdeuren

worden op de vloeren kleurrijke tekeningen met gekleurd zand of krijt gemaakt, deze leiden dan helemaal door naar binnen in de woonkamer. Erg leuk om te zien! Dit staat dient als een heilige 'ingang' voor de goden die geëerd worden.

Vandaag waren we uitgenodigd bij Alena, Bishal en de rest van de familie om de rituelen tijdens dit feest te kunnen bekijken. Erg leuk allemaal! Eerst werden er tekeningen op de grond gemaakt met gekleurd krijt en steentjes. Hierop werden de schalen met o.a. fruit en bloemen op gezet. In totaal stonden er 4 schalen, de buitenste twee voor de goden en de binnenste twee voor de broers. Op deze manier konden de broers dan geëerd worden door allerlei rituelen uit te voeren. Met water en

olie werden er rondjes gelopen om de broers heen, ze kregen een tikka (de rode rijst op hun hoofd), bloemen in hun haren gestrooid en allerlei kleuren werden op hun voorhoofd aangebracht. Kortom, het ritueel van honderden kleine stapjes werden allemaal zorgvuldig een voor een uitgevoerd. Nu had Alena nog de hulp van haar moeder om deze stappen te kunnen onthouden maar over een paar jaar moet ze het zelf kunnen om het weer aan haar kinderen te leren.

Aan het einde van alle rituelen kregen wij ook een tikka (gelukkig was het deze keer maar een klein rood stipje) en kregen we wat eten: een gekookt, gebakken ei (ja ja, dat was voor ons ook weer nieuw) met een bekertje yoghurt. Het ei was eerst

hard gekookt en vervolgens met allerlei kruiden in de pan gebakken, een van de lekkerste dingen die ik tot nu toe op heb. De broers kregen hier ook nog een gedroogd visje bij met een enorm sterke geur. Gelukkig hebben ze ons dit bespaard.

Hierna was het tijd voor de lunch. Deze keer waren we alle drie 'vegetariërs'. We zijn hier toch al gewend om bijna geen vlees te eten en het Nepalese vlees is toch echt wel even wat anders hebben we gemerkt. Deze maaltijd was dus vergelijkbaar met de vorige keer bij Dashain, alleen dan zonder het vlees: platgeslagen rijst, bonen, bloemkool en tofu met allerlei Nepalese specerijen. Prima lunch dus! Deze keer werd hij alleen aangevuld met fruit en een aantal zoete lekkernijen. Dat was meer mijn ding. Al het zoete voor het laatst bewaard en hier nog lekker van kunnen smullen, hier had van mij de gehele maaltijd wel uit mogen bestaan!

Een paar dagen terug hebben we ook een kijkje genomen bij Jazzmandu. Dit duurt iets langer dan een week en hierbij zijn er allerlei muziekoptredens in Kathmandu en omstreken, erg

gezellig! Wij hadden ervoor gekozen om naar het finale optreden te gaan in de Yak&Yeti. Het chique hotel waar we eerder waren geweest voor een poging tot zwemmen. Omdat het een hotel was, waren we er vanuit gegaan dat het binnen zou zijn. Maar natuurlijk was het buiten! Al snel koelde het af en was het toch iets minder aangenaam buiten. Erg gezellig was het wel. Je kon gaan zitten en genieten van de verschillende optredens die voorbij kwamen of je kon wat verder naar achter lopen om een hapje te eten en op afstand van de muziek te genieten. Gelukkig stonden er daar ook wat vuurkorven om ons aan op te warmen!

Ook zijn er voor een aantal dagen allerlei

galerijen in Kathmandu die foto's van heel Nepal van de afgelopen jaren tentoonstellen. Dit project heet dan ook 'Photo Kathmandu'. Allerlei foto's van verschillende gebieden, onder andere de aardbeving staat hierin centraal. Mooi om allemaal te kunnen zien en er op deze manier bij stil te kunnen staan.