Hoewel we weten dat elke land in het begin wennen is, blijven er ons nieuwe dingen verassen. Misschien ligt het aan onze lakse voorbereiding. Als we aankomen in Bolivia begrijpen we niet waarom het treinstation maar niet opengaat waar we de trein willen pakken naar Tupiza. Het blijkt dat we onze klokjes weer een uurtje terug moeten zetten. Terwijl we wachten op de bus die we vervolgens besluiten te pakken, eten we voor 2 euro een ontbijtje en spoel ik met water uit een regenton een ranzig wc’tje door. Met achter me vijf glimlachende half tandloze vrouwen met lange vlechten en gekleurde doeken om zich heen. Hallo Bolivia.

Tupiza verlaten we vrij snel om een vierdaagse tour te gaan maken over de Altiplano. Een gebied met hoogvlaktes en zoutvlaktes. Zelf sportief doen heeft hier niet zoveel zin aangezien je na tien meter al buiten adem bent vanwege de hoogte. Tupiza ligt ongeveer op 3000 meter hoogte en tijdens de tour bereiken we hoogtes van 5000 meter. We laten ons dus lekker rondrijden in een jeep. Ondanks dat we de eerste twee dagen wat last hebben van hoogteziekte, genieten we van het landschap dat ons verrast. Een landschap dat bestaat uit talloze vulkanen, bergen en meren en allerlei kleuren. Afgewisseld met flamingo’s en lama’s. Ons Spaans krijgt een boost door een chauffeur die maar half Engels praat en drie Spaanse reisgenootjes. De kokkin die ook meereist schotelt ons heerlijke gerechten voor die zelfs zo goed smaken dat ze bijna kunnen tippen aan de maaltijden van onze moeders. Al met al een toptrip die eindigt in kilometers lange zoutvlaktes. Bizar mooi.

Na onze trip afgesloten te hebben in Uyuni reizen we gelijk door naar Toposi. Een stadje dat veel glorie in het verleden had vanwege zilvervondsten. We worden verrast door een gezellig stadje waarin je direct weet dat je in Bolivia bent. Vrouwen met bolhoedjes en gekleurde kleding. Kleine mannetjes met tekenende gezichten. Muziek op de straten. Kraampjes met alle koopwaar wat je maar kan bedenken. Karren met blenders om verse sapjes te maken. Bolivia bevalt ons wel. Naast het genieten van de mensen en de stad hijsen we onszelf in een toekomstig carnavalskostuum en gaan de mijnen in op meer dan 4000 meter hoogte. We horen over het harde leven van de mijnwerkers die zichzelf op de been houden door cocabladeren te eten (waar cocaïne van gemaakt wordt), sigaretten te roken en een drankje met 96% alcohol te drinken. We slaan het aanbod om dit alles zelf te proberen af en houden het bij een wandeling door de benauwde gangen van de mijnen.

We reizen door naar Sucre. Wederom een fijn Bolivaans stadje. We wandelen de hele stad rond naar onder andere een mooie uitzichtpunt en een begraafplaats. Niet de meest vrolijke plek om te bezoeken, maar zo interessant dat we het niet mogen missen. De graven lopen uiteen van grote familiegraven tot flatgebouwen vol opelkaar gestapelde graven met snoep, drank en bloemen in de vensters. Ook gaan we hier naar de bioscoop om de nieuwe James Bond film te zien. Nagesynchroniseerd in het Spaans dus we hebben ongeveer de helft begrepen :)

Na Sucre reizen we door naar La Paz. Een grote stad gelegen midden in een dal. Hierdoor is een uitkijkpunt over de stad weer erg mooi. Ook vieren we hier sinterklaasavond. We vinden toevallig op 5 december een Nederlands restaurantje en genieten van verassend lekkere Nederlandse gerechten als een broodje kroket en hutspot. Als toetje verkopen ze ook nog stroopwafels en met Anouk en Blof als achtergrondmuziek is onze Hollandse avond compleet.

Als laatste stad in Bolivia bezoeken we Copacabana. Een klein stadje aan het Titicacameer. We genieten van de relaxte sfeer hier en bezoeken het eiland Isla del Sol. Hier zien we Incaruines en maken een wandeling met mooie vergezichten. Vanuit Copacabana reizen we langs het Titicacameer naar Peru, het laatste land van onze reis!